Francisko Valdomiro Lorenz: Malsamoj inter versioj

[[Dosiero:LORENZ.JPG|eta|250px|<center>Francisko Valdomiro Lorenz</center>|alternative=|maldekstra]]'''Francisko Valdomiro LORENZ''' [fran'''sis'''kŭ valdo'''mi'''rŭ '''lo'''renz laŭ brazila prononco] (ĉeĥe: ''František Vladimír LORENC;'' germane: ''Franz Vladimir LORENZ''; naskiĝis la {{daton|24|decembro|1872}} en [[Zbyslav]], en la nuna [[Ĉeĥio]], mortis la {{daton|24|majo|1957}} en [[Dom Feliciano]], [[Brazilo]]) estis [[ĉeĥa esperantisto]], kiu vivis la plejparton de sia vivo en Brazilo. Li alvenis en Brazilo kiel politika rifuĝinorifuĝinto kun falsa pasporto. Li sukcese obtenis laborpermeson kaj estis dungita en la enlanda servo por enmigrado post lingvotesta ekzameno en pli ol 10 lingvoj. Li estis probable la plej granda [[poligloto]] en la mondo. Li eniris en la historion de Esperanto kiel la aŭtoro de la 27-paĝa ''Plena lernolibro de la lingvo internacia de dro. Esperanto por Bohemoj'' – la unua lernolibro de Esperanto por ĉeĥoj<ref name=":0">Halina Gorecka, ''Neordinara vivo de la ĉeĥdevena brazila esperantisto'', p. 80, [[Esperanto (revuo)|revuo Esperanto]], n-ro 1334(4), Aprilo 2019.</ref>.

Fine en januaro [[1894]] li sukcesis atingi la urbon [[Porto Alegro|Porto-Alegron]]. Tiam li estis elektita por labori en la fako de enmigrado de la Sekretario por Internlando pro ordono de [[Júlio de Castilhos]], tiam subŝtatestro en legenda intervjuo kiu daŭris tutan tagon kaj li estis publike ekzamenita en pli ol 10 lingvoj. Samtempe, li sukcesis havigikrome kroman dungondungiĝi ĉe la industriisto [[Otto Schoenwald]].