Levin August von Bennigsen: Malsamoj inter versioj

'''Levin de Bennigsen''', [[germane]] je plena nomo ''Graf Levin August Theophil von Bennigsen'', [[ruse]] ''Леонтий Леонтьевич Беннигсен'' [Leontij Leonteviĉ Bennigsen], naskiĝis la [[10-an de februaro]] [[1745]] en [[Braunschweig]]; mortis la [[3-an de decembro]] [[1826]] en [[Banteln]] apud [[Hildesheim]]) estis oficiro el la nobela dinastio ''Bennigsen'' de Malsupra Saksio. Li unue servis en la armeo de la elektoprinclando [[Braunschweig-Lüneburg]] kaj pli poste iĝis generalo en la armeo de la [[Rusia Imperio]].

 

Bennigsen eksiĝis el la armeo kaj dum kvin jaroj vivis sur sia bieno proksime de [[Vilno]]. Tamen en 1812 la supera komandanto [[Miĥail Kutuzov]] revenigis lin kaj nomumis lin ĉefo de la rusia generalaro. En septembro 1812 li partoprenis la [[batalo de Borodino|batalon de Borodino]] kaj en oktobro 1812 la <!--[[batalo de Tarutino|-->batalon de Tarutino. Pro malkonsentoj kun la supera komandanto [[Miĥail Kutuzov]] li plurmonate feriis, sed jam komence de la jaro 1813 la caro Aleksandro la 1-a revenigis ilin en pli alta armea pozicio. Lia armeo en julio konkeris la [[duklando Varsovio|napoleonan duklandon Varsovio]]. Sekve li rapide movigis sian armeon al Saksio, kie li alvenis la 17-an de oktobro kaj decide kontribuis al la venko de la kontraŭnapoleona alianco en la [[batalo de Leipzig]]. Ankoraŭ en Leipzig la caro Aleksandro la 1-a persone levis lin al rusia nobeleco. Post la fino de la [[napoleonaj militoj]] li transprenis la komandon de la cara armeo en [[Besarabio]], kiu defendis la limon inter la Rusia kaj Otomana Imperioj. Post kvar jaroj li pensiiĝis en 1818, kun la filo Aleksandro retiriĝis al la familia bieno Banteln, kaj tie mortis en 1826 en aĝo de 81 jaroj.

 

{{Bibliotekoj}}

{{Vivtempo|Bennigsen, Levin von}}