Guillaume de Saint-Thierry: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 33:
=== Emerita abato kaj cisterciana monaĥo (1135-1148) ===
Tri jarojn poste, en [[1135]], citante [[Aŭgusteno de Hipono|Aŭgustenon]] kiu diris ke en la [[Romia armeo]] oni iĝis emerita je 60-jaraĝo<ref group="n">Pro tio oni scias ke Guillaume naskiĝis antaŭ 1075: li havu almenaŭ 60-jarojn en 1135.</ref>, li forlasis ⸺ eble kontraŭ la volo de Bernardo<ref>Déchanet 1967, kol. 1242.</ref> ⸺ sian postenon de abato en la monaĥejo de Saint-Thierry. Fine, post 17 jaroj, li iĝis cisterciano kaj iris en la nova monaĥejo de [[Signy-l'Abbaye|Signy]]. Ĉar li estis tro maljuna por sekvi la striktan cistercian regulon laŭlitere, kiu petas multe da fizika laboro, li rekomencis verki. De [[1137]] li finis verkojn komencitajn en Saint-Thierry, kiel la ''Meditadaj preĝoj'' kaj la ''Prelego pri la [[epistolo al la romanoj]]'', kaj poste verkis novajn librojn, kiel la ''Prelego pri la alta kanto'' inter 1137 kaj [[1139]]<ref name="baudelet11" />.
[[Dosiero:Paris - Palais du Louvre - PA00085992 - 342.jpg|eta|dekstra|200px|<center>[[Jules Cavelier]], ''[[Abelardo|Abailard]]'' (ĉ. [[1855]]-[[1857]]), [[Parizo]], [[Luvro]].]]
Linio 39:
Tamen, li paŭzigu siajn proprajn verkojn por lukti kontraŭ danĝero kiun li pensas vidi en libro kiun li hazarde legis: nome la ''Teologio'' (''Theologia'') de la fama [[Abelardo|Petro Abelardo]]. Alarminte sian amikon Bernardo, li verkis la tekston ''Disputo kontraŭ Abelardo'', kies argumentojn Bernardo uzos en la regiona [[koncilio]] de [[Sens]] ([[1140]]) dum kiu Abelardo estos kondamnita. Venkinte, li leviĝis kontraŭ alia "danĝero", nome [[Guillaume de Conches]], kaj verkis kontraŭ li la verkon ''Letero pri la eraroj de Guillaume de Conches'' en [[1143]]<ref>Baudelet 2011, p. 11-12.</ref>.
Sed li ne simple kontraŭis kaj denuncis aliesajn verkojn; li ankaŭ pozitive verkis. Li rapide lasis Bernardon vortobatali, kaj li denove verkis pozitive: en [[1142]], li verkis libron kiu kunigas teologiajn famajn frazojn; estas la ''Sentencoj pri la fido'', libro malfeliĉe perdita, kies celo esti kvietigi la monaĥojn de sia monaĥejo kiuj estis maltrankvilitaj de la "novaj" teologiistoj kiel Abelardo. Li poste verkis ankoraŭ du traktaĵojn pri la fido, la ''La Spegulon de la fido'' kaj ''La Enigmon de la fido'' inter 1142 kaj [[1444]]<ref name="baudelet12">Baudelet 2011, p. 12.</ref>.
Laca, li ripoziĝis en 1444 en nova [[Kartuzianoj|kartuziana]] ⸺ do [[Ermito|duonermita]] ⸺ monaĥejo, la Monto de Dio. Reirinte en Signy, por danki siajn novajn kartuzianajn amikojn, li verkis inter 1444 kaj [[1145]] faman ''Oran Leteron'', kies "vera" nomo estas ''Letero al la fratoj de la Dia Monto'', kiu longtempe estis erare atribuita al Bernardo. Je la libro, Guillaume listigas siajn aliajn verkojn. En tiu listo mankas iu libro, la ''Vivo de sankta Bernardo'', kaj pro bona kialo: li verkis ĝin poste, kaj mortis antaŭ ol fini ĝin<ref name="baudelet12" />.
=== Morto (1148) kaj beatigo ===
Linio 92 ⟶ 94:
== Fontoj ==
* Baudelet 2011: Yves-Anselme BAUDELET, "Introduction", en: GUILLAUME DE SAINT-THIERRY, ''Exposé sur l'Épître aux Romains. Tome I (Livres I-III)'', editorita de Paul VERDEYEN, tradukita de Yves-Anselme BAUDELET, [[Parizo]], Cerf (Sources chrétiennes 544), 2011.
* Déchanet 1967: Jean-Marie DÉCHANET, "Guillaume de Saint-Thierry", en: ''Dictionnaire de spiritualité: Ascétique et mystique. Doctrine et histoire. Tomo 6:
* Déchanet 1978: Jean-Marie DÉCHANET, ''Guillaume de Saint-Thierry. Aux Sources d'une pensée'', [[Parizo]], Beauchesne (Théologie historique 49), 1978 ([https://books.google.fr/books?id=c7IzW4L_leYC legu rete]).
* Verdeyen 1989: Paul VERDEYEN, "Introduction générale", en: ''Gvillelmi a Sancto Theodorico Opera omnia. Pars I: Expositio super Epistolam ad Romanos'', editorita de Paul VERDEYEN, [[Turnhout]], Brepols (Corpus Christianorum. Continuatio Mediaeualis 86), 1989.
| |||