Susanne von Klettenberg: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 3:
 
== Vivo ==
Susanne von Klettenberg naskiĝis filino de la medicisto kaj konsiliano urba [[Remigius Seiffart von Klettenberg]]. Ekde 1751 ŝin influis [[Friedrich Karl von Moser]] per la fundamenta idearo de [[Nikolaus Ludwig von Zinzendorf]] kaj de ties intertempa disĉiplo [[Friedrich Christoph Steinhofer]]; estante kritikema ŝi tamen aniĝis al la [[Unuiĝo de fratoj]].<ref>Gravis tiukontekste ankaŭ ŝia frankfurta animzorganoanimzorganto [[Johann Philipp Fresenius]], kiu en ŝanceliĝo inter sobreco de la virtemberga [[pietismo|pietisto]] [[Johann Albrecht Bengel]] kaj la revulo Zinzendorf preferis Bengel-on. Ankaŭ la verkaro de Steinhofer incitis al intelekta okupiĝo; Steinhofer longe kunvivinte kun Zinzendorf pli kaj pli iĝis ekde 1748 bengel-ano. Komparu ankaŭ Reinhard Breymayer: ''Friedrich Christoph Steinhofer. Ein pietistischer Theologe zwischen Oetinger, Zinzendorf und Goethe''. Heck, Dußlingen 2012, p. 24–31.</ref>
 
Susanne Katharina estis bofratino de [[Catharina Elisabeth Goethe]], la patrino de la geniulo kaj vera amikino. Malsaniĝinte ŝi helpis la junan [[johann Wolfgang von Goethe|Goeton]] en 1768/69 dum ties resaniĝo en Frankfurto post la en julio 1768 en [[Lepsiko]] suferita malsano. Goeto ja ege impresitis de ŝia toleremo kaj malferma religieco tiom ke li enplektis tion en la verkon ''Wilhelm Meisters Lehrjahre'' en la alineo ''Bekenntnisse einer schönen Seele''. Kun ŝi li studis verkojn de [[alkemio]], kiuj ade fascinis Susanne von Klettenberg (ŝi estis la nevino de la alkemia ĉarlatano [[Johann Hektor von Klettenberg]]).<ref>Karin Figala ''Johann Wolfgang von Goethe'', ĉe: Claŭs Priesner, Karin Figala: ''Alĉemie. Lexikon einer hermetischen Wissenschaft''. Beck, Münĉen 1998, p. 155.</ref><ref>Jette Anders: ''33 Alchemistinnen''. Vergangenheitsverlag, Berlin 2016, p. 137ss.</ref> En la prezento goeta oni informiĝas ankaŭ pri ŝia fianĉineco inter 1743 kaj 1747 kun la malreligiemulo [[Johann Daniel von Olenschlager]].<ref>Kp. Reinhard Breymayer: ''Prälat Oetingers Neffe'', p. 20, 29, 66, 85–87, 95–97, 101, 109.</ref>