Charles Dickens: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 117:
En 1857, Dickens dungis profesiajn aktorinojn por la teatraĵo ''The Frozen Deep'', verkite de li mem kaj de lia protektito, [[Wilkie Collins]]. Dickens enamiĝis en unu el la aktorinoj, nome [[Ellen Ternan]], kaj tiu pasio daŭros por la cetero de lia vivo.<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=788–799}}.</ref> Dickens estis 45 kaj Ternan 18 kiam li decidis, kio estis tute kontraŭ la konvencioj de la Viktoriana epoko, separiĝi el sia edzino, Catherine, en 1858 — [[divorco]] estis ankoraŭ neimagebla por iu tiom fama kiom li estis. Kiam Catherine foriris, por neniam revidi sian edzon, ŝi kunportis unu filon, lasante la aliajn filojn zorgotajn de sia fratino Georgina kiu decidis resti en Gad's Hill.<ref name = "Smith10ff">{{harvnb|Smith|2001|pp=10–11}}.</ref>
En tiu periodo, dum li konsideris projekton realigi publikajn legeventojn por sia propra profito, Dickens alproksimiĝis al la alvoko de bonfara organizo profite al la [[malsanulejo]] de la strato Great Ormond, por helpi ĝin survivi el sia grava financa krizo. Lia eseo 'Drooping Buds' aperinta en la gazeto ''Household Words'' jam en la 3a de aprilo 1852 estis konsiderita de la fondintoj de la hospitalo kiel katalizilo por la sukceso de la hospitalo.<ref>{{harvnb|Furneaux|2011|pp=190–191}}.</ref> Dickens, kies [[filantropio]] estis bone konata, ricevis peton el sia amiko, nome hospitala fondinto Charles West, por prezidi la alvokon, kaj li tuj enprofondiĝis en la taskon, per ĉiuj siaj fortoj.<ref>{{harvnb|Page|1999|p=261}}.</ref> La publikaj legeventoj de Dickens sekurigis sufiĉan financon el donaco kiu metis la hospitalon en bonfarta financa situacio — nur unu legevento la 9an de februaro 1858 havigis 3,000 pundojn.<ref>{{harvnb|Jones|2004|pp=80–81}}.</ref><ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=801, 804}}.</ref><ref>{{harvnb|Page|1999|pp=260–263}} pri resumoj de la diskurso.</ref>
{{redaktata}}▼
[[File:Dickens by Watkins 1858.png|thumb|left|upright|Dickens ĉe skribotablo, 1858.]]
[[File:A Tale of Two Cities. The restaurant where Darnay is taken to "restore himself" after his liberation.jpeg|thumb|right|Dickens
▲{{redaktata}}
In early September 1860, in a field behind Gad's Hill, Dickens made a bonfire of most of his correspondence—only those letters on business matters were spared. Since Ellen Ternan also destroyed all of his letters to her,<ref>{{harvnb|Tomalin|2011|pp=332}}.</ref> the extent of the affair between the two remains speculative.<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=881–883}}.</ref> In the 1930s, Thomas Wright recounted that Ternan had unburdened herself to a Canon Benham, and gave currency to rumours they had been lovers.<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=914–917}}.</ref> That the two had a son who died in infancy was alleged by Dickens's daughter, Kate Perugini, whom Gladys Storey had interviewed before her death in 1929. Storey published her account in ''Dickens and Daughter'',<ref>{{harvnb|Nisbet|1952|p=37}}.</ref><ref>{{harvnb|Tomalin|1992|pp=142–143}}.</ref> but no contemporary evidence exists. On his death, Dickens settled an [[Life annuity|annuity]] on Ternan which made her a financially independent woman. [[Claire Tomalin]]'s book, ''The Invisible Woman'', argues that Ternan lived with Dickens secretly for the last 13 years of his life. The book was subsequently turned into a play, ''Little Nell'', by [[Simon Gray]], and [[The Invisible Woman (2013 film)|a 2013 film]]. In the same period, Dickens furthered his interest in the [[paranormal]], becoming one of the early members of [[The Ghost Club]].<ref>{{harvnb|Henson|2004|p=113}}.</ref>
| |||