|
[[File:A Tale of Two Cities. The restaurant where Darnay is taken to "restore himself" after his liberation.jpeg|thumb|right|Dickens estis regula kliento en la trinkejo ''Ye Olde Cheshire Cheese'' en Londono. Li inkludis tiun instalaĵĵon en ''A Tale of Two Cities''.]]
Baldaŭ sekvis aliaj verkoj, kiel ''[[A Tale of Two Cities]]'' (1859) kaj ''[[Great Expectations]]'' (1861), kiuj rezultis grandaj sukcesoj. Kun agado okazanta en Londono kaj Parizo, ''A Tale of Two Cities'' estas lia plej bone konata verko de historia fikcio, kaj kun ĉirkaŭ 200 milionoj da ekzempleroj venditaj ĝi estas regule citata kiel la plej vendita romano de ĉiuj tempoj.<ref>{{cite news |title=Charles Dickens novel inscribed to George Eliot up for sale |url=https://www.theguardian.com/books/2014/aug/21/charles-dickens-george-eliot-a-tale-of-two-cities |accessdate=7a de septembro 2019 |newspaper=The Guardian}}</ref><ref>{{cite news |title=A Tale of Two Cities, King's Head, review |url=https://www.telegraph.co.uk/culture/theatre/theatre-reviews/10340407/A-Tale-of-Two-Cities-Kings-Head-review.html |accessdate=7a de septembro 2019 |newspaper=The Telegraph}}</ref> Temoj en ''Great Expectations'' estas riĉo kaj malriĉo, amo kaj malamo, kaj la finfina venko de bono super malbono.<ref>Charles Dickens (1993), ''Great Expectations'', p. 1, introduction. Ware, Hertfordshire: Wordsworth Classics</ref> Dum tiu epoko Dickens estis ankaŭ la publikigisto, redaktoro kaj ĉefa kontribuanto de la gazetoj ''Household Words'' (1850–1859) kaj ''All the Year Round'' (1858–1870).<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=589–95; 848–852}}.</ref>
InKomence earlyde Septemberseptembro 1860, insur akampo field behindmalantaŭ Gad's Hill, Dickens madebruligis ala bonfiretuton ofde mostsia ofkorespondado his— correspondence—onlynur thosetiuj lettersleteroj onpri businessnegocaj mattersaferoj werene sparedestis bruligitaj. SinceĈar ankaŭ Ellen Ternan alsodetruis la destroyedtuton allde ofliaj hisleteroj lettersadresitaj toal herŝi,<ref>{{harvnb|Tomalin|2011|pp=332}}.</ref> thela extentetendo ofde thela affairafero betweeninter theambaŭ tworestas remains speculativespekulativa.<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=881–883}}.</ref> InEn la the1930-aj 1930sjaroj, Thomas Wright recountedrerakontis, thatke Ternan hadestis unburdenedkonfesinta herselfal to aiu Canon Benham, andkaj disvastigis gavekredigon currencyel toonidiroj rumourske theyili hadestis beenestante loversgeamantoj.<ref>{{harvnb|Ackroyd|1990|pp=914–917}}.</ref> ThatKe theambaŭ twohavis hadfilon akiu sonmortis whoen diedinfanaĝo inestis infancyplendo wasfare allegedde byla filino de Dickens's daughter, nome Kate Perugini, whomkiun Gladys Storey hadestis interviewedintervjuanta beforeantaŭ herŝia deathmorto inen 1929. Storey publishedpublikigis hertiun accountrakonton inen ''Dickens and Daughter'' (Dickens kaj filino),<ref>{{harvnb|Nisbet|1952|p=37}}.</ref><ref>{{harvnb|Tomalin|1992|pp=142–143}}.</ref> butsed none contemporaryekzistas evidencepruvaro existstiutempa. OnJe hissia deathmorto, Dickens settledestablis anvivopagon [[Lifepor annuity|annuity]]Ternan onkio Ternanfaris whichŝin madefinance hersendependa avirino. financiallyLa independentverko woman.de [[Claire Tomalin]]'s book, nome ''The Invisible Woman'' (la nevidebla virino), arguesargumentas, thatke Ternan livedvivis withkun Dickens secretlysekrete fordum thela lastlastaj 13 yearsjaroj ofde hislia lifevivo. TheLa booklibro wasestis subsequentlyposte turnedadaptita intoal a playteatraĵo, kiel ''Little Nell'', byfare de [[Simon Gray]], andkaj [[Theen Invisible2013 Womanal (2013filmo film)|asamnoma 2013kiel film]]''The Invisible Woman''. InEn thela samesama periodperiodo, Dickens furtheredpluigis hissian interestintereson in theen [[paranormalparanormaleco]], becomingkaj oneiĝis ofunu theel earlyla membersdekomencaj ofmembroj [[de ''The Ghost Club'' (nome klubo pri esplorado pri [[fantomo]]j.<ref>{{harvnb|Henson|2004|p=113}}.</ref>
In JuneJunie 1862, heoni wasproponis offeredal li £10,000 for apunfojn readingpor tourlegoturneo ofal AustraliaAŭstralio.<ref>[https://books.google.com/books?id=wYNxyc-yhuwC&pg=PA66 Ashley Alexander Mallett, ''The Black Lords of Summer: The Story of the 1868 Aboriginal Tour of England''], pp.65–66.</ref> He was enthusiastic, and even planned a travel book, ''The Uncommercial Traveller Upside Down'', but ultimately decided against the tour.<ref>[http://adb.anu.edu.au/biography/dickens-charles-3409 Australian Dictionary of Biography]. Retrieved 29 October 2013</ref> Two of his sons, [[Alfred D'Orsay Tennyson Dickens]] and [[Edward Dickens|Edward Bulwer Lytton Dickens]], migrated to Australia, Edward becoming a member of the [[Parliament of New South Wales]] as [[Electoral district of Wilcannia|Member for Wilcannia]] between 1889 and 1894.<ref>[http://blogs.usyd.edu.au/sydneypublishing/2011/05/charles_dickens_and_australia_1.html University of Sydney]. Retrieved 29 October 2013</ref><ref>[http://www.smh.com.au/articles/2002/12/23/1040511009543.html ''Sydney Morning Herald'', "Dickens of a time", 24 December 2002]. Retrieved 29 October 2013</ref>
===Lastaj jaroj===
|
