Vikipedio:Artikolo de la semajno/2020: Malsamoj inter versioj
Boivie (diskuto | kontribuoj) aldonas novan jaron |
(Neniu diferenco)
|
Kiel registrite je 12:15, 23 sep. 2019
Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de BEAUVOIR [simɔn də boˈvwaʁ] (naskiĝis la 9-an de januaro 1908 en Parizo — mortis la 14-an de aprilo 1986 en Parizo) estis franca verkistino, filozofino, socisciencistino kaj feministino.
Ŝi verkis plurajn romanojn, monografiojn pri filozofio, politiko kaj sociaj temoj, eseojn, biografiojn, kaj membiografion en pluraj volumoj. Nuntempe ŝi estas plej konata pro siaj metafizikaj romanoj, inter kiuj elstaras L'invitée ("La invititino", 1943) kaj Les mandarins ("La mandarenoj", 1954), kaj ankaŭ pro sia eseo Le deuxième sexe ("La dua sekso", 1949), en kiu ŝi detale analizas la subpremon de virinoj fare de viroj, kio iĝis mejloŝtono de la nuntempa feminismo.
Ŝi estas ankaŭ konata pro sia vivdaŭra pluramema rilato al Jean-Paul Sartre.
Lastaj artikoloj de la semajno: Baziliko Sankta Petro - Diplomatio - Jorge Luis Borges
Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de BEAUVOIR [simɔn də boˈvwaʁ] (naskiĝis la 9-an de januaro 1908 en Parizo — mortis la 14-an de aprilo 1986 en Parizo) estis franca verkistino, filozofino, socisciencistino kaj feministino.
Ŝi verkis plurajn romanojn, monografiojn pri filozofio, politiko kaj sociaj temoj, eseojn, biografiojn, kaj membiografion en pluraj volumoj. Nuntempe ŝi estas plej konata pro siaj metafizikaj romanoj, inter kiuj elstaras L'invitée ("La invititino", 1943) kaj Les mandarins ("La mandarenoj", 1954), kaj ankaŭ pro sia eseo Le deuxième sexe ("La dua sekso", 1949), en kiu ŝi detale analizas la subpremon de virinoj fare de viroj, kio iĝis mejloŝtono de la nuntempa feminismo.
Ŝi estas ankaŭ konata pro sia vivdaŭra pluramema rilato al Jean-Paul Sartre.
Lastaj artikoloj de la semajno: Baziliko Sankta Petro - Diplomatio - Jorge Luis Borges
Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de BEAUVOIR [simɔn də boˈvwaʁ] (naskiĝis la 9-an de januaro 1908 en Parizo — mortis la 14-an de aprilo 1986 en Parizo) estis franca verkistino, filozofino, socisciencistino kaj feministino.
Ŝi verkis plurajn romanojn, monografiojn pri filozofio, politiko kaj sociaj temoj, eseojn, biografiojn, kaj membiografion en pluraj volumoj. Nuntempe ŝi estas plej konata pro siaj metafizikaj romanoj, inter kiuj elstaras L'invitée ("La invititino", 1943) kaj Les mandarins ("La mandarenoj", 1954), kaj ankaŭ pro sia eseo Le deuxième sexe ("La dua sekso", 1949), en kiu ŝi detale analizas la subpremon de virinoj fare de viroj, kio iĝis mejloŝtono de la nuntempa feminismo.
Ŝi estas ankaŭ konata pro sia vivdaŭra pluramema rilato al Jean-Paul Sartre.
Lastaj artikoloj de la semajno: Baziliko Sankta Petro - Diplomatio - Jorge Luis Borges
Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de BEAUVOIR [simɔn də boˈvwaʁ] (naskiĝis la 9-an de januaro 1908 en Parizo — mortis la 14-an de aprilo 1986 en Parizo) estis franca verkistino, filozofino, socisciencistino kaj feministino.
Ŝi verkis plurajn romanojn, monografiojn pri filozofio, politiko kaj sociaj temoj, eseojn, biografiojn, kaj membiografion en pluraj volumoj. Nuntempe ŝi estas plej konata pro siaj metafizikaj romanoj, inter kiuj elstaras L'invitée ("La invititino", 1943) kaj Les mandarins ("La mandarenoj", 1954), kaj ankaŭ pro sia eseo Le deuxième sexe ("La dua sekso", 1949), en kiu ŝi detale analizas la subpremon de virinoj fare de viroj, kio iĝis mejloŝtono de la nuntempa feminismo.
Ŝi estas ankaŭ konata pro sia vivdaŭra pluramema rilato al Jean-Paul Sartre.
Lastaj artikoloj de la semajno: Baziliko Sankta Petro - Diplomatio - Jorge Luis Borges
La Goja-premioj, en la hispana lingvo Premios Goya, estas la precipaj premioj pri kino en Hispanio.
Ilin atribuas la Akademio de Artoj kaj Sciencoj Kinaj de Hispanio (Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España) kaj estis unuafoje organizitaj en la jaro 1987 en la teatrejo Lope de Vega en Madrido, kaj de tiam sinsekve aljuĝitaj ĉiujare en la unuaj monatoj de la jaro. Ekzistas nun 28 kategorioj, plus unu honora premio al homo pro ties tuta kariero.
La nomo devenas de la pentristo Francisco de Goya, kaj la premio estas bronza statuo kun la formo de ties kapo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Simone de Beauvoir - Baziliko Sankta Petro - Diplomatio
La Goja-premioj, en la hispana lingvo Premios Goya, estas la precipaj premioj pri kino en Hispanio.
Ilin atribuas la Akademio de Artoj kaj Sciencoj Kinaj de Hispanio (Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España) kaj estis unuafoje organizitaj en la jaro 1987 en la teatrejo Lope de Vega en Madrido, kaj de tiam sinsekve aljuĝitaj ĉiujare en la unuaj monatoj de la jaro. Ekzistas nun 28 kategorioj, plus unu honora premio al homo pro ties tuta kariero.
La nomo devenas de la pentristo Francisco de Goya, kaj la premio estas bronza statuo kun la formo de ties kapo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Simone de Beauvoir - Baziliko Sankta Petro - Diplomatio
La Goja-premioj, en la hispana lingvo Premios Goya, estas la precipaj premioj pri kino en Hispanio.
Ilin atribuas la Akademio de Artoj kaj Sciencoj Kinaj de Hispanio (Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España) kaj estis unuafoje organizitaj en la jaro 1987 en la teatrejo Lope de Vega en Madrido, kaj de tiam sinsekve aljuĝitaj ĉiujare en la unuaj monatoj de la jaro. Ekzistas nun 28 kategorioj, plus unu honora premio al homo pro ties tuta kariero.
La nomo devenas de la pentristo Francisco de Goya, kaj la premio estas bronza statuo kun la formo de ties kapo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Simone de Beauvoir - Baziliko Sankta Petro - Diplomatio
_-_NARA_-_553890.jpg)
Pink Floyd estas angla rokgrupo, kiu famiĝis pro sia psikedela kaj progresiva rok-muziko. Ilia verko markiĝas pro uzado de filozofiaj tekstoj, sona eksperimentado, noviga aspekto de la albumoj kaj prilaboritaj koncertoj. Pink Floyd estas unu el la rokgrupoj plej aplaŭdataj de la kritiko kaj plej sukcesaj laŭ la vendoj de ĉiutempo: tutmonde pli ol 250 milionoj da albumoj estas venditaj.
La grupo formiĝis en 1965, kreita de la universitataj studentoj Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright kaj Syd Barrett. Ili unue famiĝis koncertante en la ekstercirkvita muzika medio de Londono dum la lastaj jaroj de la 1960-oj.
Sub la gvidado de Barrett, Pink Floyd eldonis sukcesan debutan albumon, The Piper at the Gates of Dawn (1967). La kantisto kaj gitaristo David Gilmour aliĝis al Pink Floyd kelkajn monatojn antaŭ la forlaso de Barrett pro lia malboniĝanta mensa sano. Post la perdo de la ĉefa verkisto de la grupo, la basgitaristo kaj kantisto Roger Waters alprenis tiun rolon, krom la intelektan komandon de Pink Floyd, dume Gilmour iĝis gvida gitaristo kaj kunpartigis la rolon de kantisto kune kun Waters. Kaj per ĉi-tiu anaro Pink Floyd akiris tutmondan sukceson, kaj pri kritiko kaj pri komerco, publikigante memorindajn albumojn, ekz. The Dark Side of the Moon, Wish you were here, Animals kaj The Wall.
Lastaj artikoloj de la semajno: Goja-premio, Simone de Beauvoir, Baziliko Sankta Petro
Pink Floyd estas angla rokgrupo, kiu famiĝis pro sia psikedela kaj progresiva rok-muziko. Ilia verko markiĝas pro uzado de filozofiaj tekstoj, sona eksperimentado, noviga aspekto de la albumoj kaj prilaboritaj koncertoj. Pink Floyd estas unu el la rokgrupoj plej aplaŭdataj de la kritiko kaj plej sukcesaj laŭ la vendoj de ĉiutempo: tutmonde pli ol 250 milionoj da albumoj estas venditaj.
La grupo formiĝis en 1965, kreita de la universitataj studentoj Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright kaj Syd Barrett. Ili unue famiĝis koncertante en la ekstercirkvita muzika medio de Londono dum la lastaj jaroj de la 1960-oj.
Sub la gvidado de Barrett, Pink Floyd eldonis sukcesan debutan albumon, The Piper at the Gates of Dawn (1967). La kantisto kaj gitaristo David Gilmour aliĝis al Pink Floyd kelkajn monatojn antaŭ la forlaso de Barrett pro lia malboniĝanta mensa sano. Post la perdo de la ĉefa verkisto de la grupo, la basgitaristo kaj kantisto Roger Waters alprenis tiun rolon, krom la intelektan komandon de Pink Floyd, dume Gilmour iĝis gvida gitaristo kaj kunpartigis la rolon de kantisto kune kun Waters. Kaj per ĉi-tiu anaro Pink Floyd akiris tutmondan sukceson, kaj pri kritiko kaj pri komerco, publikigante memorindajn albumojn, ekz. The Dark Side of the Moon, Wish you were here, Animals kaj The Wall.
Lastaj artikoloj de la semajno: Goja-premio, Simone de Beauvoir, Baziliko Sankta Petro
Pink Floyd estas angla rokgrupo, kiu famiĝis pro sia psikedela kaj progresiva rok-muziko. Ilia verko markiĝas pro uzado de filozofiaj tekstoj, sona eksperimentado, noviga aspekto de la albumoj kaj prilaboritaj koncertoj. Pink Floyd estas unu el la rokgrupoj plej aplaŭdataj de la kritiko kaj plej sukcesaj laŭ la vendoj de ĉiutempo: tutmonde pli ol 250 milionoj da albumoj estas venditaj.
La grupo formiĝis en 1965, kreita de la universitataj studentoj Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright kaj Syd Barrett. Ili unue famiĝis koncertante en la ekstercirkvita muzika medio de Londono dum la lastaj jaroj de la 1960-oj.
Sub la gvidado de Barrett, Pink Floyd eldonis sukcesan debutan albumon, The Piper at the Gates of Dawn (1967). La kantisto kaj gitaristo David Gilmour aliĝis al Pink Floyd kelkajn monatojn antaŭ la forlaso de Barrett pro lia malboniĝanta mensa sano. Post la perdo de la ĉefa verkisto de la grupo, la basgitaristo kaj kantisto Roger Waters alprenis tiun rolon, krom la intelektan komandon de Pink Floyd, dume Gilmour iĝis gvida gitaristo kaj kunpartigis la rolon de kantisto kune kun Waters. Kaj per ĉi-tiu anaro Pink Floyd akiris tutmondan sukceson, kaj pri kritiko kaj pri komerco, publikigante memorindajn albumojn, ekz. The Dark Side of the Moon, Wish you were here, Animals kaj The Wall.
Lastaj artikoloj de la semajno: Goja-premio, Simone de Beauvoir, Baziliko Sankta Petro
Pink Floyd estas angla rokgrupo, kiu famiĝis pro sia psikedela kaj progresiva rok-muziko. Ilia verko markiĝas pro uzado de filozofiaj tekstoj, sona eksperimentado, noviga aspekto de la albumoj kaj prilaboritaj koncertoj. Pink Floyd estas unu el la rokgrupoj plej aplaŭdataj de la kritiko kaj plej sukcesaj laŭ la vendoj de ĉiutempo: tutmonde pli ol 250 milionoj da albumoj estas venditaj.
La grupo formiĝis en 1965, kreita de la universitataj studentoj Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright kaj Syd Barrett. Ili unue famiĝis koncertante en la ekstercirkvita muzika medio de Londono dum la lastaj jaroj de la 1960-oj.
Sub la gvidado de Barrett, Pink Floyd eldonis sukcesan debutan albumon, The Piper at the Gates of Dawn (1967). La kantisto kaj gitaristo David Gilmour aliĝis al Pink Floyd kelkajn monatojn antaŭ la forlaso de Barrett pro lia malboniĝanta mensa sano. Post la perdo de la ĉefa verkisto de la grupo, la basgitaristo kaj kantisto Roger Waters alprenis tiun rolon, krom la intelektan komandon de Pink Floyd, dume Gilmour iĝis gvida gitaristo kaj kunpartigis la rolon de kantisto kune kun Waters. Kaj per ĉi-tiu anaro Pink Floyd akiris tutmondan sukceson, kaj pri kritiko kaj pri komerco, publikigante memorindajn albumojn, ekz. The Dark Side of the Moon, Wish you were here, Animals kaj The Wall.
Lastaj artikoloj de la semajno: Goja-premio, Simone de Beauvoir, Baziliko Sankta Petro
La Romantismo aŭ Romantikismo estas revolucia movado en ĉiuj fakoj de la vivo kiu, ĉe artoj, rompis la skemojn starigitajn dum la Novklasikismo, defendante fantaston, imagemon kaj la malraciajn fortojn de spirito. La Romantismo en Hispanio estis malfrua: la Novklasikismo restis ankoraŭ ĉe kelkaj verkistoj, sed multaj, kiuj iniciatiĝis en la novklasikisma sinteno, konvertiĝis entuziasme al Romantismo, kiaj la Duko de Rivas aŭ José de Espronceda. Aliaj tamen estis dekomence konvinkitaj romantistoj.
La pioniroj de la Romantismo, kiu etendiĝis tra Eŭropo kaj Ameriko, estis Rousseau kaj la germana dramaturgo Goethe. Sub la influo de tiuj figuroj la romantistoj ekkreis verkojn malpli perfektajn kaj malpli regulajn, sed pli profundajn kaj intimajn. La moto estas libero en ĉiu aspekto de la vivo.
En Hispanio la romantismo estas konsiderata kompleksa kaj konfuza, kun grandaj kontraŭdiroj kiuj iras el ribelemo kaj revolucia idearo ĝis reveno al la tradicio katolika-monarkia. La movado estis relative mallonga, pli intensa, ĉar la dua duono de la 19a jarcento ekmodigas la Realismon, kun karakteroj tute malaj al tiuj de la romantisma literaturo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pink Floyd, Goja-premio, Simone de Beauvoir
La Romantismo aŭ Romantikismo estas revolucia movado en ĉiuj fakoj de la vivo kiu, ĉe artoj, rompis la skemojn starigitajn dum la Novklasikismo, defendante fantaston, imagemon kaj la malraciajn fortojn de spirito. La Romantismo en Hispanio estis malfrua: la Novklasikismo restis ankoraŭ ĉe kelkaj verkistoj, sed multaj, kiuj iniciatiĝis en la novklasikisma sinteno, konvertiĝis entuziasme al Romantismo, kiaj la Duko de Rivas aŭ José de Espronceda. Aliaj tamen estis dekomence konvinkitaj romantistoj.
La pioniroj de la Romantismo, kiu etendiĝis tra Eŭropo kaj Ameriko, estis Rousseau kaj la germana dramaturgo Goethe. Sub la influo de tiuj figuroj la romantistoj ekkreis verkojn malpli perfektajn kaj malpli regulajn, sed pli profundajn kaj intimajn. La moto estas libero en ĉiu aspekto de la vivo.
En Hispanio la romantismo estas konsiderata kompleksa kaj konfuza, kun grandaj kontraŭdiroj kiuj iras el ribelemo kaj revolucia idearo ĝis reveno al la tradicio katolika-monarkia. La movado estis relative mallonga, pli intensa, ĉar la dua duono de la 19a jarcento ekmodigas la Realismon, kun karakteroj tute malaj al tiuj de la romantisma literaturo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pink Floyd, Goja-premio, Simone de Beauvoir
La Romantismo aŭ Romantikismo estas revolucia movado en ĉiuj fakoj de la vivo kiu, ĉe artoj, rompis la skemojn starigitajn dum la Novklasikismo, defendante fantaston, imagemon kaj la malraciajn fortojn de spirito. La Romantismo en Hispanio estis malfrua: la Novklasikismo restis ankoraŭ ĉe kelkaj verkistoj, sed multaj, kiuj iniciatiĝis en la novklasikisma sinteno, konvertiĝis entuziasme al Romantismo, kiaj la Duko de Rivas aŭ José de Espronceda. Aliaj tamen estis dekomence konvinkitaj romantistoj.
La pioniroj de la Romantismo, kiu etendiĝis tra Eŭropo kaj Ameriko, estis Rousseau kaj la germana dramaturgo Goethe. Sub la influo de tiuj figuroj la romantistoj ekkreis verkojn malpli perfektajn kaj malpli regulajn, sed pli profundajn kaj intimajn. La moto estas libero en ĉiu aspekto de la vivo.
En Hispanio la romantismo estas konsiderata kompleksa kaj konfuza, kun grandaj kontraŭdiroj kiuj iras el ribelemo kaj revolucia idearo ĝis reveno al la tradicio katolika-monarkia. La movado estis relative mallonga, pli intensa, ĉar la dua duono de la 19a jarcento ekmodigas la Realismon, kun karakteroj tute malaj al tiuj de la romantisma literaturo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pink Floyd, Goja-premio, Simone de Beauvoir
Salvador Dalí i Domènech (laŭ oficiala nomo Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, 1a Markizo de Dalí de Púbol, naskiĝis la 11-an de majo 1904 en Figueres, Katalunio, Hispanio, mortis la 23-an de januaro 1989 samloke), konata profesie kiel Salvador Dalí, estis grava kataluna kaj hispana artisto, plej konata pro siaj superrealismaj verkoj kaj la emo provoki la publikon. La verkaro de Dalí estas rimarkinda pro okulfrapa kombino de bizaraj sonĝaj (foje koŝmaraj) bildoj kun bonega pentrarta kapablo influita de renesancaj majstroj. Dalí estis artisto kun grandaj talento kaj imagivo.
Lia plej bone konata verko, nome La memorpersisto, estis finigita en aŭgusto 1931. La ampleksa artogamo de Dalí malfermiĝas al repertorio de filmoj, skulptarto, gravurarto, verkado kaj fotografio, foje kunlabore kun ampleksa gamo de artistoj en variego de artokomunikiloj. Li estis ankaŭ bonkapabla desegnisto.
Dalí atribuis sian "amon al ĉio kio estas baroka kaj troiga, mian pasion por luksego kaj mian emon al orientaj toloj" al "araba stirpo", postulante ke liaj prauloj estis posteuloj de Maŭroj.
Dalí pro sia granda imagopovo, ĝuegis kaj eniris ofte jam ekde sia junaĝo en malkutima kaj grandioza kutimaro. Por kolerigeto de tiuj kiuj alte aprezis lian verkaron kaj iritigo de liaj kritikoj, liaj bizaraj kaj atento-kaptaj publikaj aperoj tre ofte altiris pli da atento ol liaj artaĵoj mem.
Lastaj artikoloj de la semajno: Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd, Goja-premio
Salvador Dalí i Domènech (laŭ oficiala nomo Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, 1a Markizo de Dalí de Púbol, naskiĝis la 11-an de majo 1904 en Figueres, Katalunio, Hispanio, mortis la 23-an de januaro 1989 samloke), konata profesie kiel Salvador Dalí, estis grava kataluna kaj hispana artisto, plej konata pro siaj superrealismaj verkoj kaj la emo provoki la publikon. La verkaro de Dalí estas rimarkinda pro okulfrapa kombino de bizaraj sonĝaj (foje koŝmaraj) bildoj kun bonega pentrarta kapablo influita de renesancaj majstroj. Dalí estis artisto kun grandaj talento kaj imagivo.
Lia plej bone konata verko, nome La memorpersisto, estis finigita en aŭgusto 1931. La ampleksa artogamo de Dalí malfermiĝas al repertorio de filmoj, skulptarto, gravurarto, verkado kaj fotografio, foje kunlabore kun ampleksa gamo de artistoj en variego de artokomunikiloj. Li estis ankaŭ bonkapabla desegnisto.
Dalí atribuis sian "amon al ĉio kio estas baroka kaj troiga, mian pasion por luksego kaj mian emon al orientaj toloj" al "araba stirpo", postulante ke liaj prauloj estis posteuloj de Maŭroj.
Dalí pro sia granda imagopovo, ĝuegis kaj eniris ofte jam ekde sia junaĝo en malkutima kaj grandioza kutimaro. Por kolerigeto de tiuj kiuj alte aprezis lian verkaron kaj iritigo de liaj kritikoj, liaj bizaraj kaj atento-kaptaj publikaj aperoj tre ofte altiris pli da atento ol liaj artaĵoj mem.
Lastaj artikoloj de la semajno: Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd, Goja-premio
Salvador Dalí i Domènech (laŭ oficiala nomo Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, 1a Markizo de Dalí de Púbol, naskiĝis la 11-an de majo 1904 en Figueres, Katalunio, Hispanio, mortis la 23-an de januaro 1989 samloke), konata profesie kiel Salvador Dalí, estis grava kataluna kaj hispana artisto, plej konata pro siaj superrealismaj verkoj kaj la emo provoki la publikon. La verkaro de Dalí estas rimarkinda pro okulfrapa kombino de bizaraj sonĝaj (foje koŝmaraj) bildoj kun bonega pentrarta kapablo influita de renesancaj majstroj. Dalí estis artisto kun grandaj talento kaj imagivo.
Lia plej bone konata verko, nome La memorpersisto, estis finigita en aŭgusto 1931. La ampleksa artogamo de Dalí malfermiĝas al repertorio de filmoj, skulptarto, gravurarto, verkado kaj fotografio, foje kunlabore kun ampleksa gamo de artistoj en variego de artokomunikiloj. Li estis ankaŭ bonkapabla desegnisto.
Dalí atribuis sian "amon al ĉio kio estas baroka kaj troiga, mian pasion por luksego kaj mian emon al orientaj toloj" al "araba stirpo", postulante ke liaj prauloj estis posteuloj de Maŭroj.
Dalí pro sia granda imagopovo, ĝuegis kaj eniris ofte jam ekde sia junaĝo en malkutima kaj grandioza kutimaro. Por kolerigeto de tiuj kiuj alte aprezis lian verkaron kaj iritigo de liaj kritikoj, liaj bizaraj kaj atento-kaptaj publikaj aperoj tre ofte altiris pli da atento ol liaj artaĵoj mem.
Lastaj artikoloj de la semajno: Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd, Goja-premio
Salvador Dalí i Domènech (laŭ oficiala nomo Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, 1a Markizo de Dalí de Púbol, naskiĝis la 11-an de majo 1904 en Figueres, Katalunio, Hispanio, mortis la 23-an de januaro 1989 samloke), konata profesie kiel Salvador Dalí, estis grava kataluna kaj hispana artisto, plej konata pro siaj superrealismaj verkoj kaj la emo provoki la publikon. La verkaro de Dalí estas rimarkinda pro okulfrapa kombino de bizaraj sonĝaj (foje koŝmaraj) bildoj kun bonega pentrarta kapablo influita de renesancaj majstroj. Dalí estis artisto kun grandaj talento kaj imagivo.
Lia plej bone konata verko, nome La memorpersisto, estis finigita en aŭgusto 1931. La ampleksa artogamo de Dalí malfermiĝas al repertorio de filmoj, skulptarto, gravurarto, verkado kaj fotografio, foje kunlabore kun ampleksa gamo de artistoj en variego de artokomunikiloj. Li estis ankaŭ bonkapabla desegnisto.
Dalí atribuis sian "amon al ĉio kio estas baroka kaj troiga, mian pasion por luksego kaj mian emon al orientaj toloj" al "araba stirpo", postulante ke liaj prauloj estis posteuloj de Maŭroj.
Dalí pro sia granda imagopovo, ĝuegis kaj eniris ofte jam ekde sia junaĝo en malkutima kaj grandioza kutimaro. Por kolerigeto de tiuj kiuj alte aprezis lian verkaron kaj iritigo de liaj kritikoj, liaj bizaraj kaj atento-kaptaj publikaj aperoj tre ofte altiris pli da atento ol liaj artaĵoj mem.
Lastaj artikoloj de la semajno: Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd, Goja-premio
Miguel de CERVANTES Saavedra [miGEl de zerBANtes saaBEdra], en esperanto Cervanto (naskiĝis la 29-an de septembro 1547 en Alcalá de Henares (kvankam estas pruvoj, ke li povintus naskiĝi en Alcázar de San Juan), mortis la 23-an de aprilo 1616 en Madrido) estis hispana verkisto kaj soldato.
Li estas tutmonde konata kaj fama ĉar estis aŭtoro de la ankaŭ fama verko "El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha" ("La inĝenia kavaliro Don Kiĥoto el Manĉo"), kiun multaj kritikistoj priskribis kiel la unua moderna romano kaj unu el plej bonkvalitaj verkoj de la universala literaturo, plej verŝajne la plej eldonita kaj tradukita libro de la historio, superita nur de la Biblio. Oni donis al li la kromnomon «Príncipe de los Ingenios» (princo de la ingenioj).
Ekde la 18-a jarcento oni supozas, ke Miguel de Cervantes naskiĝis en Alcala de Henares, kie li estis, laŭ konservita dokumento, baptita. Ne certa estas la preciza naskiĝdato, sed lia persona nomo Miguel (= Mikaelo) supozigas, ke li naskiĝis je la nomfesto de Sankta Mikaelo, la 29-a de septembro, ĉar estis kutimo nomi infanojn laŭ la sanktulo de ilia naskiĝtago. La bapto okazis la 9-an de oktobro 1547.
Lastaj artikoloj de la semajno: Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
Miguel de CERVANTES Saavedra [miGEl de zerBANtes saaBEdra], en esperanto Cervanto (naskiĝis la 29-an de septembro 1547 en Alcalá de Henares (kvankam estas pruvoj, ke li povintus naskiĝi en Alcázar de San Juan), mortis la 23-an de aprilo 1616 en Madrido) estis hispana verkisto kaj soldato.
Li estas tutmonde konata kaj fama ĉar estis aŭtoro de la ankaŭ fama verko "El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha" ("La inĝenia kavaliro Don Kiĥoto el Manĉo"), kiun multaj kritikistoj priskribis kiel la unua moderna romano kaj unu el plej bonkvalitaj verkoj de la universala literaturo, plej verŝajne la plej eldonita kaj tradukita libro de la historio, superita nur de la Biblio. Oni donis al li la kromnomon «Príncipe de los Ingenios» (princo de la ingenioj).
Ekde la 18-a jarcento oni supozas, ke Miguel de Cervantes naskiĝis en Alcala de Henares, kie li estis, laŭ konservita dokumento, baptita. Ne certa estas la preciza naskiĝdato, sed lia persona nomo Miguel (= Mikaelo) supozigas, ke li naskiĝis je la nomfesto de Sankta Mikaelo, la 29-a de septembro, ĉar estis kutimo nomi infanojn laŭ la sanktulo de ilia naskiĝtago. La bapto okazis la 9-an de oktobro 1547.
Lastaj artikoloj de la semajno: Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
Miguel de CERVANTES Saavedra [miGEl de zerBANtes saaBEdra], en esperanto Cervanto (naskiĝis la 29-an de septembro 1547 en Alcalá de Henares (kvankam estas pruvoj, ke li povintus naskiĝi en Alcázar de San Juan), mortis la 23-an de aprilo 1616 en Madrido) estis hispana verkisto kaj soldato.
Li estas tutmonde konata kaj fama ĉar estis aŭtoro de la ankaŭ fama verko "El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha" ("La inĝenia kavaliro Don Kiĥoto el Manĉo"), kiun multaj kritikistoj priskribis kiel la unua moderna romano kaj unu el plej bonkvalitaj verkoj de la universala literaturo, plej verŝajne la plej eldonita kaj tradukita libro de la historio, superita nur de la Biblio. Oni donis al li la kromnomon «Príncipe de los Ingenios» (princo de la ingenioj).
Ekde la 18-a jarcento oni supozas, ke Miguel de Cervantes naskiĝis en Alcala de Henares, kie li estis, laŭ konservita dokumento, baptita. Ne certa estas la preciza naskiĝdato, sed lia persona nomo Miguel (= Mikaelo) supozigas, ke li naskiĝis je la nomfesto de Sankta Mikaelo, la 29-a de septembro, ĉar estis kutimo nomi infanojn laŭ la sanktulo de ilia naskiĝtago. La bapto okazis la 9-an de oktobro 1547.
Lastaj artikoloj de la semajno: Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
Miguel de CERVANTES Saavedra [miGEl de zerBANtes saaBEdra], en esperanto Cervanto (naskiĝis la 29-an de septembro 1547 en Alcalá de Henares (kvankam estas pruvoj, ke li povintus naskiĝi en Alcázar de San Juan), mortis la 23-an de aprilo 1616 en Madrido) estis hispana verkisto kaj soldato.
Li estas tutmonde konata kaj fama ĉar estis aŭtoro de la ankaŭ fama verko "El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha" ("La inĝenia kavaliro Don Kiĥoto el Manĉo"), kiun multaj kritikistoj priskribis kiel la unua moderna romano kaj unu el plej bonkvalitaj verkoj de la universala literaturo, plej verŝajne la plej eldonita kaj tradukita libro de la historio, superita nur de la Biblio. Oni donis al li la kromnomon «Príncipe de los Ingenios» (princo de la ingenioj).
Ekde la 18-a jarcento oni supozas, ke Miguel de Cervantes naskiĝis en Alcala de Henares, kie li estis, laŭ konservita dokumento, baptita. Ne certa estas la preciza naskiĝdato, sed lia persona nomo Miguel (= Mikaelo) supozigas, ke li naskiĝis je la nomfesto de Sankta Mikaelo, la 29-a de septembro, ĉar estis kutimo nomi infanojn laŭ la sanktulo de ilia naskiĝtago. La bapto okazis la 9-an de oktobro 1547.
Lastaj artikoloj de la semajno: Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
Ĉu eble Universala Kongreso de Esperanto? Mi aldonis novaĵojn, poluretis... indas redakti plu, ĉu ne? Cetere, ĝi estas nuligita. Vikiano (diskuto) 14:25, 9 jun. 2020 (UTC)
La Panama kanalo - ankaŭ nomata Panamkanalo kaj en la hispana Canal de Panamá - estas homfarita porŝipa kanalo tra la panama istmo (vidu Panamo kaj Panamurbo), por la internacia trafiko de ŝipoj inter oceanoj Atlantiko (tra la Kariba Maro) kaj Pacifiko. Ĝi estis finkonstruita en 1914. Ĝia longeco estas 77.1 aŭ 82 kilometroj, depende de la konsidero kaj mezuroj. De sia inaŭguro je la 15-a de aŭgusto de 1914, la kanalon trairis pli ol 815,000 ŝipoj en 2008. Ĉiujara trafiko altiĝis el ĉirkaŭ 1,000 ŝipoj en 1914, kiam la kanalo malfermiĝis, al 14,702 ŝipoj en 2008, tiuj lastaj mezure totalon de 309.6 milionoj da tunoj. La plej grandaj ŝipoj kiuj povas trapasi la kanalon nune estas nomataj Panamax. La Usona Societo de Civilaj Inĝenieroj nomigis la Panaman Kanalon unu el la sep mirindaĵoj de la moderna mondo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
La Panama kanalo - ankaŭ nomata Panamkanalo kaj en la hispana Canal de Panamá - estas homfarita porŝipa kanalo tra la panama istmo (vidu Panamo kaj Panamurbo), por la internacia trafiko de ŝipoj inter oceanoj Atlantiko (tra la Kariba Maro) kaj Pacifiko. Ĝi estis finkonstruita en 1914. Ĝia longeco estas 77.1 aŭ 82 kilometroj, depende de la konsidero kaj mezuroj. De sia inaŭguro je la 15-a de aŭgusto de 1914, la kanalon trairis pli ol 815,000 ŝipoj en 2008. Ĉiujara trafiko altiĝis el ĉirkaŭ 1,000 ŝipoj en 1914, kiam la kanalo malfermiĝis, al 14,702 ŝipoj en 2008, tiuj lastaj mezure totalon de 309.6 milionoj da tunoj. La plej grandaj ŝipoj kiuj povas trapasi la kanalon nune estas nomataj Panamax. La Usona Societo de Civilaj Inĝenieroj nomigis la Panaman Kanalon unu el la sep mirindaĵoj de la moderna mondo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
La Panama kanalo - ankaŭ nomata Panamkanalo kaj en la hispana Canal de Panamá - estas homfarita porŝipa kanalo tra la panama istmo (vidu Panamo kaj Panamurbo), por la internacia trafiko de ŝipoj inter oceanoj Atlantiko (tra la Kariba Maro) kaj Pacifiko. Ĝi estis finkonstruita en 1914. Ĝia longeco estas 77.1 aŭ 82 kilometroj, depende de la konsidero kaj mezuroj. De sia inaŭguro je la 15-a de aŭgusto de 1914, la kanalon trairis pli ol 815,000 ŝipoj en 2008. Ĉiujara trafiko altiĝis el ĉirkaŭ 1,000 ŝipoj en 1914, kiam la kanalo malfermiĝis, al 14,702 ŝipoj en 2008, tiuj lastaj mezure totalon de 309.6 milionoj da tunoj. La plej grandaj ŝipoj kiuj povas trapasi la kanalon nune estas nomataj Panamax. La Usona Societo de Civilaj Inĝenieroj nomigis la Panaman Kanalon unu el la sep mirindaĵoj de la moderna mondo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
La Panama kanalo - ankaŭ nomata Panamkanalo kaj en la hispana Canal de Panamá - estas homfarita porŝipa kanalo tra la panama istmo (vidu Panamo kaj Panamurbo), por la internacia trafiko de ŝipoj inter oceanoj Atlantiko (tra la Kariba Maro) kaj Pacifiko. Ĝi estis finkonstruita en 1914. Ĝia longeco estas 77.1 aŭ 82 kilometroj, depende de la konsidero kaj mezuroj. De sia inaŭguro je la 15-a de aŭgusto de 1914, la kanalon trairis pli ol 815,000 ŝipoj en 2008. Ĉiujara trafiko altiĝis el ĉirkaŭ 1,000 ŝipoj en 1914, kiam la kanalo malfermiĝis, al 14,702 ŝipoj en 2008, tiuj lastaj mezure totalon de 309.6 milionoj da tunoj. La plej grandaj ŝipoj kiuj povas trapasi la kanalon nune estas nomataj Panamax. La Usona Societo de Civilaj Inĝenieroj nomigis la Panaman Kanalon unu el la sep mirindaĵoj de la moderna mondo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
La Panama kanalo - ankaŭ nomata Panamkanalo kaj en la hispana Canal de Panamá - estas homfarita porŝipa kanalo tra la panama istmo (vidu Panamo kaj Panamurbo), por la internacia trafiko de ŝipoj inter oceanoj Atlantiko (tra la Kariba Maro) kaj Pacifiko. Ĝi estis finkonstruita en 1914. Ĝia longeco estas 77.1 aŭ 82 kilometroj, depende de la konsidero kaj mezuroj. De sia inaŭguro je la 15-a de aŭgusto de 1914, la kanalon trairis pli ol 815,000 ŝipoj en 2008. Ĉiujara trafiko altiĝis el ĉirkaŭ 1,000 ŝipoj en 1914, kiam la kanalo malfermiĝis, al 14,702 ŝipoj en 2008, tiuj lastaj mezure totalon de 309.6 milionoj da tunoj. La plej grandaj ŝipoj kiuj povas trapasi la kanalon nune estas nomataj Panamax. La Usona Societo de Civilaj Inĝenieroj nomigis la Panaman Kanalon unu el la sep mirindaĵoj de la moderna mondo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo, Pink Floyd
La historio de la Pitkarna Insularo komenciĝas per unua ekloĝigo de Pitkarna Insularo fare de polinezianoj en la 11-a jarcento, kiuj pruveble konstante loĝis en insuloj Henderson kaj Pitkarno, kie ili kreis prosperan socion. Polinezianoj eltenis en la insuloj proksimume dum kvar centjaroj kaj poste pro ne tute konataj kialoj forlasis ilin. La unua Eŭropano, kiu aperis en areo de Pitkarna Insularo, estis Pedro Fernandes de Queirós, kiu malkovris kaj nomis du el la insuloj; sed ne estas certe, precize kiujn insulojn li nomis. Dum la 17-a kaj la 18-a jarcentoj estis sinsekve malkovritaj kaj nomitaj ĉiuj kvar insuloj: Oeno en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, , Henderson same en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, remalkovrita en la jaro 1819 de James Henderson, Pitkarno en la jaro 1767 de Philip Carteret (sed eble jam en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós), Ducie en la jaro 1791 de Edward Edwards.
Post kiam la Polinezianoj malaperis el Pitkarna Insularo, la insuloj restis sen loĝantaro ĝis la jaro 1790, kiam Pitkarna Insulo estis reekloĝigita de grupo de britiaj ribeloj el ŝipo HMAV Bounty kaj de grupo de Polinezianoj. Konstantaj kolonistoj ekloĝis nur en Pitkarna Insulo, la aliaj insuloj restis sen loĝantoj. Eble la unua naskito estis Thursday October Christian.
Lastaj artikoloj de la semajno: Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
La historio de la Pitkarna Insularo komenciĝas per unua ekloĝigo de Pitkarna Insularo fare de polinezianoj en la 11-a jarcento, kiuj pruveble konstante loĝis en insuloj Henderson kaj Pitkarno, kie ili kreis prosperan socion. Polinezianoj eltenis en la insuloj proksimume dum kvar centjaroj kaj poste pro ne tute konataj kialoj forlasis ilin. La unua Eŭropano, kiu aperis en areo de Pitkarna Insularo, estis Pedro Fernandes de Queirós, kiu malkovris kaj nomis du el la insuloj; sed ne estas certe, precize kiujn insulojn li nomis. Dum la 17-a kaj la 18-a jarcentoj estis sinsekve malkovritaj kaj nomitaj ĉiuj kvar insuloj: Oeno en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, , Henderson same en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, remalkovrita en la jaro 1819 de James Henderson, Pitkarno en la jaro 1767 de Philip Carteret (sed eble jam en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós), Ducie en la jaro 1791 de Edward Edwards.
Post kiam la Polinezianoj malaperis el Pitkarna Insularo, la insuloj restis sen loĝantaro ĝis la jaro 1790, kiam Pitkarna Insulo estis reekloĝigita de grupo de britiaj ribeloj el ŝipo HMAV Bounty kaj de grupo de Polinezianoj. Konstantaj kolonistoj ekloĝis nur en Pitkarna Insulo, la aliaj insuloj restis sen loĝantoj. Eble la unua naskito estis Thursday October Christian.
Lastaj artikoloj de la semajno: Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
La historio de la Pitkarna Insularo komenciĝas per unua ekloĝigo de Pitkarna Insularo fare de polinezianoj en la 11-a jarcento, kiuj pruveble konstante loĝis en insuloj Henderson kaj Pitkarno, kie ili kreis prosperan socion. Polinezianoj eltenis en la insuloj proksimume dum kvar centjaroj kaj poste pro ne tute konataj kialoj forlasis ilin. La unua Eŭropano, kiu aperis en areo de Pitkarna Insularo, estis Pedro Fernandes de Queirós, kiu malkovris kaj nomis du el la insuloj; sed ne estas certe, precize kiujn insulojn li nomis. Dum la 17-a kaj la 18-a jarcentoj estis sinsekve malkovritaj kaj nomitaj ĉiuj kvar insuloj: Oeno en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, , Henderson same en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, remalkovrita en la jaro 1819 de James Henderson, Pitkarno en la jaro 1767 de Philip Carteret (sed eble jam en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós), Ducie en la jaro 1791 de Edward Edwards.
Post kiam la Polinezianoj malaperis el Pitkarna Insularo, la insuloj restis sen loĝantaro ĝis la jaro 1790, kiam Pitkarna Insulo estis reekloĝigita de grupo de britiaj ribeloj el ŝipo HMAV Bounty kaj de grupo de Polinezianoj. Konstantaj kolonistoj ekloĝis nur en Pitkarna Insulo, la aliaj insuloj restis sen loĝantoj. Eble la unua naskito estis Thursday October Christian.
Lastaj artikoloj de la semajno: Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
La historio de la Pitkarna Insularo komenciĝas per unua ekloĝigo de Pitkarna Insularo fare de polinezianoj en la 11-a jarcento, kiuj pruveble konstante loĝis en insuloj Henderson kaj Pitkarno, kie ili kreis prosperan socion. Polinezianoj eltenis en la insuloj proksimume dum kvar centjaroj kaj poste pro ne tute konataj kialoj forlasis ilin. La unua Eŭropano, kiu aperis en areo de Pitkarna Insularo, estis Pedro Fernandes de Queirós, kiu malkovris kaj nomis du el la insuloj; sed ne estas certe, precize kiujn insulojn li nomis. Dum la 17-a kaj la 18-a jarcentoj estis sinsekve malkovritaj kaj nomitaj ĉiuj kvar insuloj: Oeno en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, , Henderson same en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, remalkovrita en la jaro 1819 de James Henderson, Pitkarno en la jaro 1767 de Philip Carteret (sed eble jam en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós), Ducie en la jaro 1791 de Edward Edwards.
Post kiam la Polinezianoj malaperis el Pitkarna Insularo, la insuloj restis sen loĝantaro ĝis la jaro 1790, kiam Pitkarna Insulo estis reekloĝigita de grupo de britiaj ribeloj el ŝipo HMAV Bounty kaj de grupo de Polinezianoj. Konstantaj kolonistoj ekloĝis nur en Pitkarna Insulo, la aliaj insuloj restis sen loĝantoj. Eble la unua naskito estis Thursday October Christian.
Lastaj artikoloj de la semajno: Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
La historio de la Pitkarna Insularo komenciĝas per unua ekloĝigo de Pitkarna Insularo fare de polinezianoj en la 11-a jarcento, kiuj pruveble konstante loĝis en insuloj Henderson kaj Pitkarno, kie ili kreis prosperan socion. Polinezianoj eltenis en la insuloj proksimume dum kvar centjaroj kaj poste pro ne tute konataj kialoj forlasis ilin. La unua Eŭropano, kiu aperis en areo de Pitkarna Insularo, estis Pedro Fernandes de Queirós, kiu malkovris kaj nomis du el la insuloj; sed ne estas certe, precize kiujn insulojn li nomis. Dum la 17-a kaj la 18-a jarcentoj estis sinsekve malkovritaj kaj nomitaj ĉiuj kvar insuloj: Oeno en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, , Henderson same en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós, remalkovrita en la jaro 1819 de James Henderson, Pitkarno en la jaro 1767 de Philip Carteret (sed eble jam en la jaro 1606 de Pedro Fernandes de Queirós), Ducie en la jaro 1791 de Edward Edwards.
Post kiam la Polinezianoj malaperis el Pitkarna Insularo, la insuloj restis sen loĝantaro ĝis la jaro 1790, kiam Pitkarna Insulo estis reekloĝigita de grupo de britiaj ribeloj el ŝipo HMAV Bounty kaj de grupo de Polinezianoj. Konstantaj kolonistoj ekloĝis nur en Pitkarna Insulo, la aliaj insuloj restis sen loĝantoj. Eble la unua naskito estis Thursday October Christian.
Lastaj artikoloj de la semajno: Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
Etiopio aŭ Etiopujo (ኢትዮጵያ en la etiopa skribo), oficiale konata kiel la Federacia Demokrata Respubliko Etiopio, estas lando, kiu situas en la Korno de Afriko. Ĝi estas la dua plej multhoma lando en Afriko, kun pli ol 82 milionoj da loĝantoj, sed ankaŭ la deka plej vasta, ĉar ĝia teritorio etendiĝas sur 1 100 000 km². Etiopio havas landlimon norde kun Eritreo, oriente kun Ĝibutio kaj Somalio, okcidente kun Sudano kaj Sud-Sudano, kaj sude kun Kenjo. Ĉefe dank'al sia granda ĉefurbo Adis-Abebo, Etiopio estas cetere la plej multhoma lando sen maraliro en la tuta mondo.
Etiopio restis monarkio dum la plej granda parto de sia historio kaj la etiopia dinastio aperis jam en la 2-a jarcento a.K.. Etiopio cetere estas unu el la regionoj de la mondo, kie spuroj de homa vivo estas plej frutempaj. Ĝi plej verŝajne estis la areo, el kiu homo sapiens ekvojaĝis al kaj preter Mezoriento. Kune kun Romio, Ĉinio kaj Persio, la etiopia Aksuma Reĝlando estas rigardebla kiel unu el la kvar gravaj ŝtatpotencoj de la 3-a jarcento. Dum la kolonia disdivido de Afriko, Etiopio estis la nura afrika ŝtato, kiu sukcesis konservi sian sendependecon, kaj unu el nur kvar afrikaj ŝtatoj, kiuj aniĝis al la Ligo de Nacioj. Post mallonga periodo de itala okupado, la lando fariĝis fondinta membro de Unuiĝintaj Nacioj. Kiam aliaj afrikaj nacioj ekakiris sendependecon post la Dua Mondmilito, multaj el ili elektis la kolorojn de la flago de Etiopio, kaj Adis-Abebo iĝis la sidejo de pluraj afriktemaj internaciaj organizaĵoj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
Etiopio aŭ Etiopujo (ኢትዮጵያ en la etiopa skribo), oficiale konata kiel la Federacia Demokrata Respubliko Etiopio, estas lando, kiu situas en la Korno de Afriko. Ĝi estas la dua plej multhoma lando en Afriko, kun pli ol 82 milionoj da loĝantoj, sed ankaŭ la deka plej vasta, ĉar ĝia teritorio etendiĝas sur 1 100 000 km². Etiopio havas landlimon norde kun Eritreo, oriente kun Ĝibutio kaj Somalio, okcidente kun Sudano kaj Sud-Sudano, kaj sude kun Kenjo. Ĉefe dank'al sia granda ĉefurbo Adis-Abebo, Etiopio estas cetere la plej multhoma lando sen maraliro en la tuta mondo.
Etiopio restis monarkio dum la plej granda parto de sia historio kaj la etiopia dinastio aperis jam en la 2-a jarcento a.K.. Etiopio cetere estas unu el la regionoj de la mondo, kie spuroj de homa vivo estas plej frutempaj. Ĝi plej verŝajne estis la areo, el kiu homo sapiens ekvojaĝis al kaj preter Mezoriento. Kune kun Romio, Ĉinio kaj Persio, la etiopia Aksuma Reĝlando estas rigardebla kiel unu el la kvar gravaj ŝtatpotencoj de la 3-a jarcento. Dum la kolonia disdivido de Afriko, Etiopio estis la nura afrika ŝtato, kiu sukcesis konservi sian sendependecon, kaj unu el nur kvar afrikaj ŝtatoj, kiuj aniĝis al la Ligo de Nacioj. Post mallonga periodo de itala okupado, la lando fariĝis fondinta membro de Unuiĝintaj Nacioj. Kiam aliaj afrikaj nacioj ekakiris sendependecon post la Dua Mondmilito, multaj el ili elektis la kolorojn de la flago de Etiopio, kaj Adis-Abebo iĝis la sidejo de pluraj afriktemaj internaciaj organizaĵoj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
Etiopio aŭ Etiopujo (ኢትዮጵያ en la etiopa skribo), oficiale konata kiel la Federacia Demokrata Respubliko Etiopio, estas lando, kiu situas en la Korno de Afriko. Ĝi estas la dua plej multhoma lando en Afriko, kun pli ol 82 milionoj da loĝantoj, sed ankaŭ la deka plej vasta, ĉar ĝia teritorio etendiĝas sur 1 100 000 km². Etiopio havas landlimon norde kun Eritreo, oriente kun Ĝibutio kaj Somalio, okcidente kun Sudano kaj Sud-Sudano, kaj sude kun Kenjo. Ĉefe dank'al sia granda ĉefurbo Adis-Abebo, Etiopio estas cetere la plej multhoma lando sen maraliro en la tuta mondo.
Etiopio restis monarkio dum la plej granda parto de sia historio kaj la etiopia dinastio aperis jam en la 2-a jarcento a.K.. Etiopio cetere estas unu el la regionoj de la mondo, kie spuroj de homa vivo estas plej frutempaj. Ĝi plej verŝajne estis la areo, el kiu homo sapiens ekvojaĝis al kaj preter Mezoriento. Kune kun Romio, Ĉinio kaj Persio, la etiopia Aksuma Reĝlando estas rigardebla kiel unu el la kvar gravaj ŝtatpotencoj de la 3-a jarcento. Dum la kolonia disdivido de Afriko, Etiopio estis la nura afrika ŝtato, kiu sukcesis konservi sian sendependecon, kaj unu el nur kvar afrikaj ŝtatoj, kiuj aniĝis al la Ligo de Nacioj. Post mallonga periodo de itala okupado, la lando fariĝis fondinta membro de Unuiĝintaj Nacioj. Kiam aliaj afrikaj nacioj ekakiris sendependecon post la Dua Mondmilito, multaj el ili elektis la kolorojn de la flago de Etiopio, kaj Adis-Abebo iĝis la sidejo de pluraj afriktemaj internaciaj organizaĵoj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
Etiopio aŭ Etiopujo (ኢትዮጵያ en la etiopa skribo), oficiale konata kiel la Federacia Demokrata Respubliko Etiopio, estas lando, kiu situas en la Korno de Afriko. Ĝi estas la dua plej multhoma lando en Afriko, kun pli ol 82 milionoj da loĝantoj, sed ankaŭ la deka plej vasta, ĉar ĝia teritorio etendiĝas sur 1 100 000 km². Etiopio havas landlimon norde kun Eritreo, oriente kun Ĝibutio kaj Somalio, okcidente kun Sudano kaj Sud-Sudano, kaj sude kun Kenjo. Ĉefe dank'al sia granda ĉefurbo Adis-Abebo, Etiopio estas cetere la plej multhoma lando sen maraliro en la tuta mondo.
Etiopio restis monarkio dum la plej granda parto de sia historio kaj la etiopia dinastio aperis jam en la 2-a jarcento a.K.. Etiopio cetere estas unu el la regionoj de la mondo, kie spuroj de homa vivo estas plej frutempaj. Ĝi plej verŝajne estis la areo, el kiu homo sapiens ekvojaĝis al kaj preter Mezoriento. Kune kun Romio, Ĉinio kaj Persio, la etiopia Aksuma Reĝlando estas rigardebla kiel unu el la kvar gravaj ŝtatpotencoj de la 3-a jarcento. Dum la kolonia disdivido de Afriko, Etiopio estis la nura afrika ŝtato, kiu sukcesis konservi sian sendependecon, kaj unu el nur kvar afrikaj ŝtatoj, kiuj aniĝis al la Ligo de Nacioj. Post mallonga periodo de itala okupado, la lando fariĝis fondinta membro de Unuiĝintaj Nacioj. Kiam aliaj afrikaj nacioj ekakiris sendependecon post la Dua Mondmilito, multaj el ili elektis la kolorojn de la flago de Etiopio, kaj Adis-Abebo iĝis la sidejo de pluraj afriktemaj internaciaj organizaĵoj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí, Hispana literaturo de la Romantismo
La ekspedicio Shackleton-Rowett (1921-1922) estis la lasta ekspedicio al Antarkto de la brita esploristo Ernest Shackleton, kaj la lasta epizodo de la tiel nomata "heroa epoko de antarkta esplorado". La entrepreno, financita de la aferisto John Quiller Rowett, estis kelkfoje kromnomita ekspedicio Quest laŭ la nomo de la ekspedicia ŝipo, malgranda konvertita norvega balenŝipo.
La originala projekto temis pri la esplorado de la Beaufort-maro en la Arkta Oceano. La celo de la vojaĝo tamen fariĝis Antarkto, post kiam la kanada registaro nuligis sian helpmonon. La kialoj de la ekspedicio estis neniam klare difinitaj, sed inkludis interalie oceanografian esploradon kaj mapigon de variaj marbordaj regionoj. La ŝipo, malpli granda ol tiuj kutime uzitaj por antarktaj vojaĝoj, montriĝis maltaŭga por sia tasko. Ĝia progreso suden estis plurfoje prokrastita pro la malefikeco kaj oftaj paneoj de ĝia motoro, kio kaŭzis devigan, unu-monatan halton en Rio-de-Ĵanejro. Antaŭ eĉ la esplorada fazo de la vojaĝo, kaj iom post la alveno de la ekspedicio al la subantarkta insulo Sud-Georgio, Shackleton mortis en la ŝipo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí
La ekspedicio Shackleton-Rowett (1921-1922) estis la lasta ekspedicio al Antarkto de la brita esploristo Ernest Shackleton, kaj la lasta epizodo de la tiel nomata "heroa epoko de antarkta esplorado". La entrepreno, financita de la aferisto John Quiller Rowett, estis kelkfoje kromnomita ekspedicio Quest laŭ la nomo de la ekspedicia ŝipo, malgranda konvertita norvega balenŝipo.
La originala projekto temis pri la esplorado de la Beaufort-maro en la Arkta Oceano. La celo de la vojaĝo tamen fariĝis Antarkto, post kiam la kanada registaro nuligis sian helpmonon. La kialoj de la ekspedicio estis neniam klare difinitaj, sed inkludis interalie oceanografian esploradon kaj mapigon de variaj marbordaj regionoj. La ŝipo, malpli granda ol tiuj kutime uzitaj por antarktaj vojaĝoj, montriĝis maltaŭga por sia tasko. Ĝia progreso suden estis plurfoje prokrastita pro la malefikeco kaj oftaj paneoj de ĝia motoro, kio kaŭzis devigan, unu-monatan halton en Rio-de-Ĵanejro. Antaŭ eĉ la esplorada fazo de la vojaĝo, kaj iom post la alveno de la ekspedicio al la subantarkta insulo Sud-Georgio, Shackleton mortis en la ŝipo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí
La ekspedicio Shackleton-Rowett (1921-1922) estis la lasta ekspedicio al Antarkto de la brita esploristo Ernest Shackleton, kaj la lasta epizodo de la tiel nomata "heroa epoko de antarkta esplorado". La entrepreno, financita de la aferisto John Quiller Rowett, estis kelkfoje kromnomita ekspedicio Quest laŭ la nomo de la ekspedicia ŝipo, malgranda konvertita norvega balenŝipo.
La originala projekto temis pri la esplorado de la Beaufort-maro en la Arkta Oceano. La celo de la vojaĝo tamen fariĝis Antarkto, post kiam la kanada registaro nuligis sian helpmonon. La kialoj de la ekspedicio estis neniam klare difinitaj, sed inkludis interalie oceanografian esploradon kaj mapigon de variaj marbordaj regionoj. La ŝipo, malpli granda ol tiuj kutime uzitaj por antarktaj vojaĝoj, montriĝis maltaŭga por sia tasko. Ĝia progreso suden estis plurfoje prokrastita pro la malefikeco kaj oftaj paneoj de ĝia motoro, kio kaŭzis devigan, unu-monatan halton en Rio-de-Ĵanejro. Antaŭ eĉ la esplorada fazo de la vojaĝo, kaj iom post la alveno de la ekspedicio al la subantarkta insulo Sud-Georgio, Shackleton mortis en la ŝipo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí
La ekspedicio Shackleton-Rowett (1921-1922) estis la lasta ekspedicio al Antarkto de la brita esploristo Ernest Shackleton, kaj la lasta epizodo de la tiel nomata "heroa epoko de antarkta esplorado". La entrepreno, financita de la aferisto John Quiller Rowett, estis kelkfoje kromnomita ekspedicio Quest laŭ la nomo de la ekspedicia ŝipo, malgranda konvertita norvega balenŝipo.
La originala projekto temis pri la esplorado de la Beaufort-maro en la Arkta Oceano. La celo de la vojaĝo tamen fariĝis Antarkto, post kiam la kanada registaro nuligis sian helpmonon. La kialoj de la ekspedicio estis neniam klare difinitaj, sed inkludis interalie oceanografian esploradon kaj mapigon de variaj marbordaj regionoj. La ŝipo, malpli granda ol tiuj kutime uzitaj por antarktaj vojaĝoj, montriĝis maltaŭga por sia tasko. Ĝia progreso suden estis plurfoje prokrastita pro la malefikeco kaj oftaj paneoj de ĝia motoro, kio kaŭzis devigan, unu-monatan halton en Rio-de-Ĵanejro. Antaŭ eĉ la esplorada fazo de la vojaĝo, kaj iom post la alveno de la ekspedicio al la subantarkta insulo Sud-Georgio, Shackleton mortis en la ŝipo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí
La ekspedicio Shackleton-Rowett (1921-1922) estis la lasta ekspedicio al Antarkto de la brita esploristo Ernest Shackleton, kaj la lasta epizodo de la tiel nomata "heroa epoko de antarkta esplorado". La entrepreno, financita de la aferisto John Quiller Rowett, estis kelkfoje kromnomita ekspedicio Quest laŭ la nomo de la ekspedicia ŝipo, malgranda konvertita norvega balenŝipo.
La originala projekto temis pri la esplorado de la Beaufort-maro en la Arkta Oceano. La celo de la vojaĝo tamen fariĝis Antarkto, post kiam la kanada registaro nuligis sian helpmonon. La kialoj de la ekspedicio estis neniam klare difinitaj, sed inkludis interalie oceanografian esploradon kaj mapigon de variaj marbordaj regionoj. La ŝipo, malpli granda ol tiuj kutime uzitaj por antarktaj vojaĝoj, montriĝis maltaŭga por sia tasko. Ĝia progreso suden estis plurfoje prokrastita pro la malefikeco kaj oftaj paneoj de ĝia motoro, kio kaŭzis devigan, unu-monatan halton en Rio-de-Ĵanejro. Antaŭ eĉ la esplorada fazo de la vojaĝo, kaj iom post la alveno de la ekspedicio al la subantarkta insulo Sud-Georgio, Shackleton mortis en la ŝipo.
Lastaj artikoloj de la semajno: Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes, Salvador Dalí
Faraono estas titolo por reganto de antikva Egiptio en hebrea kaj pli poste ankaŭ (eventuale) en greka medio. Oficiala nomo sonis "reĝo de Supra kaj Malsupra Egiptio".
La vorto devenas el egiptaj vortoj per aa - "granda domo", do reĝa palaco. Jam en la plej malnovaj fontoj la "palaco" havas ankaŭ signifon de vorto "regado", pli poste ĝi fariĝis (neoficiala) titolo de reĝo. La unua dokumentita uzo de parolturno en tiu ĉi signifo rilatas al Tutmoso la 3-a (1479 a. K.-1425 a. K.) antaŭ kartuŝo kun skribita reĝa nomo ĝi unuafoje aperas dum la 22-a dinastio.
Hodiaŭ tiu ĉi nomo estas larĝe uzata ĝuste danke al uzo en Biblio kaj ĉe fruaj grekaj kaj romiaj aŭtoroj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Ekspedicio Shackleton-Rowett, Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes
Faraono estas titolo por reganto de antikva Egiptio en hebrea kaj pli poste ankaŭ (eventuale) en greka medio. Oficiala nomo sonis "reĝo de Supra kaj Malsupra Egiptio".
La vorto devenas el egiptaj vortoj per aa - "granda domo", do reĝa palaco. Jam en la plej malnovaj fontoj la "palaco" havas ankaŭ signifon de vorto "regado", pli poste ĝi fariĝis (neoficiala) titolo de reĝo. La unua dokumentita uzo de parolturno en tiu ĉi signifo rilatas al Tutmoso la 3-a (1479 a. K.-1425 a. K.) antaŭ kartuŝo kun skribita reĝa nomo ĝi unuafoje aperas dum la 22-a dinastio.
Hodiaŭ tiu ĉi nomo estas larĝe uzata ĝuste danke al uzo en Biblio kaj ĉe fruaj grekaj kaj romiaj aŭtoroj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Ekspedicio Shackleton-Rowett, Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes
Faraono estas titolo por reganto de antikva Egiptio en hebrea kaj pli poste ankaŭ (eventuale) en greka medio. Oficiala nomo sonis "reĝo de Supra kaj Malsupra Egiptio".
La vorto devenas el egiptaj vortoj per aa - "granda domo", do reĝa palaco. Jam en la plej malnovaj fontoj la "palaco" havas ankaŭ signifon de vorto "regado", pli poste ĝi fariĝis (neoficiala) titolo de reĝo. La unua dokumentita uzo de parolturno en tiu ĉi signifo rilatas al Tutmoso la 3-a (1479 a. K.-1425 a. K.) antaŭ kartuŝo kun skribita reĝa nomo ĝi unuafoje aperas dum la 22-a dinastio.
Hodiaŭ tiu ĉi nomo estas larĝe uzata ĝuste danke al uzo en Biblio kaj ĉe fruaj grekaj kaj romiaj aŭtoroj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Ekspedicio Shackleton-Rowett, Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes
Faraono estas titolo por reganto de antikva Egiptio en hebrea kaj pli poste ankaŭ (eventuale) en greka medio. Oficiala nomo sonis "reĝo de Supra kaj Malsupra Egiptio".
La vorto devenas el egiptaj vortoj per aa - "granda domo", do reĝa palaco. Jam en la plej malnovaj fontoj la "palaco" havas ankaŭ signifon de vorto "regado", pli poste ĝi fariĝis (neoficiala) titolo de reĝo. La unua dokumentita uzo de parolturno en tiu ĉi signifo rilatas al Tutmoso la 3-a (1479 a. K.-1425 a. K.) antaŭ kartuŝo kun skribita reĝa nomo ĝi unuafoje aperas dum la 22-a dinastio.
Hodiaŭ tiu ĉi nomo estas larĝe uzata ĝuste danke al uzo en Biblio kaj ĉe fruaj grekaj kaj romiaj aŭtoroj.
Lastaj artikoloj de la semajno: Ekspedicio Shackleton-Rowett, Etiopio, Pitkarna Insularo, Panama kanalo, Miguel de Cervantes