Julius Schnorr von Carolsfeld: Malsamoj inter versioj

La dua periodo de la arta kariero de Schnorr ekis en 1825, kiam li lasis Romon, setliĝis en [[Munkeno]], eniris en la servon de [[Ludoviko la 1-a (Bavario)|Ludoviko la 1-a de Bavario]], kaj transmetis en Germanion la arton de [[murpentrado]] kiun li estis lerninta en Italio. Li montriĝis kiel ia poet-pentristo en la Bavaria kortego; li organizis atelieron de trajnitaj artistoj, kaj kovris kvin salonojn en la nova palaco – nome la "Residenz" – per freskoj kiuj ilustris scenojn de [[La Kanto de la Nibelungoj]]. Li pentris ankaŭ serion da scenoj el la vivoj de [[Karolo la Granda]], [[Frederiko la 1-a (Sankta Romia Imperio)|Frederiko la 1-a]] kaj [[Rudolfo la 1-a (Sankta Romia Imperio)|Rudolfo de Habsburgo]].<ref> Encyclopædia Britannica, 1911 </ref> Schnorr dekomencis deziris kreadi kompleksan simbolan programon en kiu tiuj germanaj historiaj temoj estus kombinitaj kun scenoj el la [[Malnova Testamento]]. Tio tamen estis malakceptita de Ludpviko, pro kio Schnorr plendis, ke oni lasis al li la taskon pentri simplan "gazetaran informon de la Mezepoko" ("Zeitungsartikel des Mittelalters").<ref> Gossman, Lionel (2003). [http://www.19thc-artworldwide.org/autumn03/73-autumn03/autumn03article/273-unwilling-moderns-the-nazarene-painters-of-the-nineteenth-century "Unwilling Moderns: The Nazarene Painters of the Nineteenth Century".] Nineteenth-Century Art Worldwide. Alirita la 29an de septembro 2019. </ref> Kritikoj konsideris tiujn komponojn kiel kreivaj, lertaj laŭ kompono, majstrecaj en desegno, sed ankaŭ troigitaj en signifo kaj ekstravaganca en stilo.<ref> Encyclopædia Britannica, 1911 </ref><ref> The Burlington Magazine, vol. 101, No. 676/677 (July/August 1959) [5https://www.jstor.org/stable/872826?seq=1#page_scan_tab_contents "The Romantic Exhibition"] de Kenneth Garlick </ref>