Algazelo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 27:
Poste ili reiris al Tuso. Estis ĉirkaŭ 1080 kiam Algazelo iris al [[Nejŝaburo]] en la nord-oriento de Irano, tiutempe unu el la plej gravaj intelektaj centroj de la islama mondo, kaj tie komencis studi en fama islama lernejo. Krom la [[Korano]]n li studis la [[hadito]]jn (islamajn tradiciaĵojn), la religiajn komentojn, la islaman juron ([[ŝario]]n) kaj la subtenajn sciencojn (kromfakojn) kiaj la [[gramatiko]] kaj la [[leksikografio]].
En [[Nejŝaburo]] Algazelo estis disĉiplo de [[Al-Ĝuvajni|Al-Haramajn al Ĝuvajni]], la plej prestiĝa teologo de tiu epoko, ĝis ties morto en 1085. Poste Algazelo lokiĝis ĉe la selĝuka [[veziro]] [[Nizam al-Mulk]], kiu nomumis lin en 1091 la instruisto de [[ŝario|fikho]] en la ''[[madrasa]]'' ({{ar}}: islama altlernejo) Nizamija, fondita mem en [[Bagdado]].
En 1095, post la murdo de Nizam al-Mulk fare de [[sepimamismo|sepimamismanoj]], la filozofo suferis krizon, forlasis sian karieron kaj Bagdadon mem kaj sian familion pretekste ke li intencas fari la [[haĝo]]n, nome pilgrimado al [[Mekko]]. Li disponis el sia riĉo por dediĉi sin al mistikismo. Laŭ la biografiisto Duncan B. Macdonald, la celo eviti la skolastikan laboron estis fronti la spiritan esperton kaj pli ordinare la komprenon de "la Parolo kaj la Tradicioj."<ref>Nicholson, Reynold Alleyne. (1966). "A literary history of the Arabs." London: Cambridge University Press. p. 382.</ref> Travivinte en [[Damasko]], [[Jerusalemo]], kun vizito al [[Medino]] kaj Mekko en 1096 kaj al aliaj urboj dum 11 jaroj, li revenis al Tuso, parte retiriĝinte kun sufiismaj mistikemuloj; tie li pasigis la venontajn kelkajn jarojn en '''uzla'' (enfermiteco). Tiu enfermiteco konsistis en evito el ajna instruado je publikaj institucioj, sed li daŭre publikigis, ricevis vizitantojn kaj ja instruis en la "zaŭija" madraso kaj en la "ĥankaho" (Sufiisma monaĥejo) kiun li estis konstruiginta.
Algazelo estis ne nur teologo, sed studis ankaŭ la kampojn de [[kosmologio]], [[fiziko]] kaj jurisprudenco. Li ricevis altajn honorajn titolojn, ekzemple "honoro de la imamoj" ({{ar}}: شرف الائمه, ŝaraf al-a'imma), "ornamo de la fido" (زین الدین, zajn al-dīn) kaj "pruvo de l'Islamo" (حجة الاسلام, huĝĝat al-Islām). Ĉi-lastan titolon islamanoj donis al neniu alia.▼
En 1106 Algazelo akceptis la inviton fare de Faĥr al-Mulk (la filo de Nizam al-Mulk kaj tiutempe la veziro de la selĝuka [[sultano]] [[Ahmad Sanĝar]]) kaj ekinstruis en ''madrasa'' Nizamija en Nejŝaburo. Travivinte tempon, kiun eblas nomi spirita krizo, li manifestis sian novan religian komprenon. Tamen li rifuzis la [[rektoro|rektorecon]] de la altlernejo en 1110 el la granda viziro de la Selĝuka Sultano Muhammad la 1-a. Nelonge antaŭ sia morto la filozofo revenis en Tuson. Laŭ 'Abd al-Ghafir al-Farisi, li havis kelkajn filinojn, sed ne havis filojn.<ref name="Griffel" />
▲Algazelo estis ne nur teologo, sed studis ankaŭ la kampojn de [[kosmologio]], [[fiziko]] kaj jurisprudenco. Li ricevis altajn honorajn titolojn, ekzemple "honoro de la imamoj" ({{ar}}: شرف الائمه, ŝaraf al-a'imma), "ornamo de la fido" (زین الدین, zajn al-dīn) kaj "pruvo de
== Filozofio ==
| |||