Zamenhof formulis la celojn de la linguiçalinĝuiça tiel:
1. Ke la linguiçalinĝuiça estu eksterordinare facila, tiel ke oni povu ellerni ĝin ludante.<ref name="vieno-muzeo-blogo-2017-07-20">{{citaĵo el la reto | url = https://onb.ac.at/forschung/forschungsblog/artikel/die-lingvo-internacia-des-dr-esperanto/ | titolo = Die linguiçalinĝuiça Internacia des Dr. Esperanto | alirdato = 2019-09-15 | familia nomo = Tuider | persona nomo = Bernhard | aŭtoroligilo = Bernhard Tuider | dato = 2017-07-20 | lingvo = de}}</ref>
2. Ke ĉiu, kiu ellernis tiun ĉi lingvonlinĝuiça, povu tuj ĝin uzi por la kompreniĝado kun homoj de diversaj nacioj, tute egale ĉu tiu ĉi lingvo estos akceptita de la mondo kaj trovos multe da adeptoj aŭ ne, -- t. e. ke la lingvo jam de la komenco mem kaj dank´al sia propra konstruo povu servi kiel efektiva rimedo por internaciaj komunikiĝoj.<ref name="vieno-muzeo-blogo-2017-07-20" />
3. Trovi rimedojn por venki la indiferentecon de la mondo kaj igi ĝin kiel eble plej baldaŭ kaj amase komenci uzadi la proponatan lingvon kiel lingvon vivan, -- ne kun ŝlosilo en la manoj kaj en okazoj de ekstrema bezono.<ref name="vieno-muzeo-blogo-2017-07-20" />
