Ajubidoj: Malsamoj inter versioj

La '''Ajubidoj''' ([[kurde]]: ایوبیان, Eyûbiyan) estis [[sunaismo|sunaisma]] dinastio de kurda origino centrita en [[Kairo]] kaj [[Damasko]] kiuj regis grandan parton de Mezoriento dum la 12-a kaj 13-a jarcentoj. La ajubida familio, sub la fratoj Ajubo kaj Ŝirkuho, originale funkciis kiel soldatoj por la [[zengidoj]] ĝis kiam ili iom post iom akiris sendependecon de ili sub [[Saladino]], la filo de Ajubo. En 1171, Saladino proklamis sin sultano de Egiptio post disiĝo la [[Fatima kaliflando]] post la morto de Al-Adid. La ajubidoj pasigis la venontan jardekon lanĉanta konkerojn ĝenerale en la regiono kaj antaŭ 1183, la ajubida ŝtato inkluzivis [[Egiptio]]n, [[Sirio]]n, pli nordan [[Mezopotamio]]n, [[Hiĝazo]]n, Jemenon, kaj la nordafrikan marbordon ĝis la limoj de nuntempa [[Tunizio]]. La plej granda parto de la Jerusalema reĝlando, konsistante el Palestino kaj Transjordanio falis sub la ajubidoj post ilia venko en la [[Batalo de Hatino]] en 1187. Tamen, la krucistoj reakiris kontrolon de la marbordo de Palestino en la [[1190-aj jaroj]].