En [[Bagratida Armenio|mezepoka armena kulturo]], la simbolo de eterneco simbolis la koncepton de eterna, ĉiela vivo <ref>{{citecitaĵo bookel libro|lastafamilia nomo=Bauer-Manndorff|firstpersona nomo=Elisabeth|titolo=Armenia: Past and Present|jaro=1981|eldoninto=Reich Verlag|paĝo=89|citaĵo=La rondo, kiel linio revenanta al si, reprezentis perfektecon. Ne havante nek komencon, nek finon, ĝi estis la simbolo de eterneco. La arkitektoj esprimis la koncepton de ĉiama, ĉiela vivo en la kono de la ĉeesto kaj efiko de la dia potenco laŭ sfero.}}</ref. Ekde la [[5-a jarcento]], ĝi aperis sur armena stelaro, poste fariĝante parto de ĥaĉkara simbolismo. Ĉirkaŭ la [[8-a jarcento]] la uzo de la armena simbolo de eterneco fariĝis jam delonge establita nacia ikonografia praktiko kaj ĝi konservas sian signifon ĝis modernaj tempoj. Krom esti unu el la ĉefaj elementoj de la krucoŝtonoj, ĝi povas esti trovita sur preĝejaj muroj, tomboŝtonoj kaj aliaj arkitekturaj monumentoj. Rimarkindaj preĝejoj kun la simbolo de eterneco inkluzivas la preĝejon [[Maŝtoc Hajrapet]] de [[Garni]], Horomajr, Nova Varagavank, monaĥejo Cicernavank. Simila simbolo aperas en la reliefoj de la Granda Moskeo kaj Hospitalo Divriği, kaj verŝajne pruntepreniĝas de pli fruaj armenaj preĝejoj en la areo. Ĝi ankaŭ troveblas sur [[Matenadarano|armenaj manuskriptoj]].
La simbolo de eterneco estas uzata sur la logotipoj de registaraj agentejoj kaj sur datrevenaj moneroj, same kiel armenaj registaraj agentejoj kaj neregistaraj organizaĵoj kaj institucioj en [[Armenio]] kaj la [[armena diasporo]].
