Karlo la 5-a (Sankta Romia Imperio): Malsamoj inter versioj

La unuaj konfliktoj de la juna reĝo estis la insurekcio de la [[Kastiliaj Komunumoj]] (''Comunidades'' (1520–21)). La komenco de la konflikto baziĝis sur la malfido de la kastilianoj, kiuj vidis la junan reĝon kiel fremdulo, kiu favoris siajn eksterlandajn korteganojn, kaj rapide eliris al Aragonio sen solvi la kastiliajn maltrankvilecon kaj parlamentajn postulojn de 1518. Krome li eliris al Germanio por solvi la imperiajn aferojn kaj la insurekciemo etendiĝis en Kastilio, dum la incendio de [[Medina del Campo]] etendis la kernon de la ribelo komunuma tra Kastilio. La kontraŭsenjora insurekcio provokis, ke la nobelularo apogis la imperiestron, kaj la movado estis perdinta akceptadon en la uubojurboj. Finfine la komunumanoj estrataj de [[Juan de Padilla]], estis venkitaj en la [[batalo de Villalar]] ([[provinco Valadolido|Valadolido]]), kaj la reveno de la reĝo realigis organizajn ŝanĝojn en la regno kiuj manifestiĝis ĉefe post la Kortegoj de Valladolid de 1523.