Sieĝo de Leningrado: Malsamoj inter versioj

Dum la sieĝo en la urbo okazis multaj kazoj de [[kanibalismo]]. Evakuado ne estis trotre sukcesa. La urbon forlasis netutaj 500.000 loĝantoj, plimulte gemaljunuloj kaj infanoj. Pluaj 2,8 milionoj da homoj (el tio 400 mil infanoj) restis en la urbo. Granda parto de provizoj por la tempo de mizero estasestis en nekonservata stato. Parte ĝiili estasestis [[mikozo|mikozintajmikozataj]], dismalsekiĝintajdismalsekiĝataj aŭ misvaloritajmisvalorigataj de [[rato]]j aŭ de [[akaro]]j. Ne estis brulmaterialo kaj estasestis venanta kruela [[vintro]] 1941-42. En novembro de 1941 la [[malsato]] atingasatingis grandegajn dimensiojn. Laboranto ricevis porcion de 250[[gramo|g]] da [[pano]] kaj 50g da [[viando]] - familianoj 125g/26g. Infanoj ĝis 12 jaroj sole 13g da viando. Per grandega maniero kreskis nombro de [[ŝtelo]]j kaj [[murdo]]j pro nutraĵbiletoj. El la stratoj kaj el la loĝejoj malaperis [[hundo]]j, [[kato]]j kaj ĉiuj [[bestoj]] (eble eĉ ratoj). Multiĝis atakoj kontraŭ vendejoj, veturiloj kun pano kaj kontraŭ bakejoj. Registrita estas eĉ kazo, kiam falis [[ĉevalo]] de veturigisto, homoj kunkuris kun hakiloj kaj tranĉiloj, ili distranĉis la ĉevalon kaj forportis hejmen. Leningrado fariĝis granda tombejo, la stratoj fariĝis prospektojperspektivoj de mortintoj. Preskaŭ en ĉiu domo estis deponejo de [[kadavro]]j. Sole en januaro kaj februaro de 1942 mortis pro malsato kaj pro [[frosto]] 200.000 homoj.

* 18-jara Vera dronigis en lavujo lasian novnaskitan filinon kaj kun lasia patrino ŝi manĝis ŝin;

* edzo mortigis lasian edzinon kaj ties viandon li donis al nevinoj kun tio, ke ĝi estas hunda;

* 69-jara virino mortigis sian nepinojnepinon, manĝigis per ties viando ŝiajn gepatrojn kaj gefratojn;