Vikipedio

The Dark Side of the Moon: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
(Rigardi ŝanĝojn inter stabila kaj nuna versioj)
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
← Iru al antaŭa ŝanĝoIru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
e Nicholas ovaloff movis paĝon The dark side of the moon al The Dark Side of the Moon: Konforme al la anglaj reguloj pri verktitoloj.
e The dark side of the moon → The Dark Side of the Moon
Linio 1:
{{Informkesto muzikalbumo
|titolo = The darkDark sideSide of the moonMoon
|artisto = Pink Floyd
|tipo = studia
Linio 33:
 
=== Titolo ===
La titolo ''The darkDark sideSide of the moonMoon'' ("La malhela flanko de la luno") venas el la teksto de la kanto ''Brain Damage'' ("Cerba difekto") kaj estas esprimo por ilustri la frenezon<ref>Nicholas Schaffner, Saucerful of Secrets, London: Sidgwick & Jackson, 1991, 1-a eldono. [[ISBN]] [[9780283061271]]</ref>. Pink Floyd devis insisti por konservi tiun titolon ĉar alia grupo, nome la ''Medecine Heads'', jam estis uzanta ĝin. Ili proponiĝis uzi sian laboran titolon "Eclipse" ("Eklipso") sed finfine gajnis la aferon pro la malsukceso de la albumo de la ''Medecine Heads''.
 
[[Dosiero:Pink Floyd Their Mortal Remains - 2017-10-13 - Andy Mabbett - 32.jpg|dekstra|eta|Arta [[vitralo]] ilustranta la kovrilo de ''The darkDark sideSide of the moonMoon'', eksponata en la [[Victoria and Albert Museum]] dum la ekspono "Pink Floyd: Their Mortal Remains"]]
 
=== Kovrilo ===
Linio 62:
[[Dosiero: EMS Putney VCS 3.jpg|dekstra|eta|La sintezilo EMS VCS3 uzata en "Any color you like"]]En tiu albumo Pink Floyd unuafoje intence uzis nekutimajn instrumentojn, kiel la [[sintezilo]]j [[EMS VCS3]] en "Any color you like" aŭ [[EMS Synthi A]] en "Time" kaj "On the run", kiuj permesas krei strangajn sonojn.<br>
Pink Floyd unuafoje uzis inan ĥoron, kaj dungis la kantistinon [[Clare Torry]] dank'al [[Alan Parsons]] por kompleti "The great gig in the sky". Unue nomata "The mortality sequence" ("La morteca sekvenco") kaj muzikata koncerte kun legataj fragmentoj de la [[Biblio]], la grupo decidis anstataŭi ilin per ina kantaĵo sen parolo. [[Clare Torry]], studia muzikistino, estis nur petata improvizi sur la piano de Wright, sen alia klarigo. Tuj post la surbendigo, ŝi estis embarasata de sia troabundeco kaj volis prezenti siajn ekskuzojn al la grupo, dum ili estis mirigataj pri ŝia kantaĵo<ref>Mark Blake, Comfortably Numb - The Inside Story of Pink Floyd, Da Capo, 2008 , p.198-199</ref><ref>Nick Mason, Pink Floyd : l'histoire selon Nick Mason, éditions EPA, 2005 p.174</ref>.<br>
''The darkDark sideSide of the moonMoon'' estas ankaŭ la unua albumo de Pink Floyd en kiu oni povas aŭdi [[Saksofono|saksofono]]n. La grupo dungis la saksofoniston [[Dick Parry]] por du solooj, en "Money" kaj "Us and the". [[Dick Parry]] multfoje kunlaboris kun la grupo dum la sekvontaj jardekoj.
 
==== Paroloj ====
Linio 68:
 
=== Tekstoj ===
Ĉiuj tektoj estis skribataj de [[Roger Waters]], kiu volis verki [[konceptalbumo]]n pri "Tio, kio frenezigas homojn"<ref>Nick Mason, Pink Floyd : l'histoire selon Nick Mason, eldono EPA, 2005 (ISBN 2851206214), p.65</ref>.Fakte, ''The darkDark sideSide of the moonMoon'' estas la unua albumo de serio de kvin albumoj (ĝis ''[[The final cut]]'') kies tekstoj estis verkataj sole de [[Roger Waters]]. La grupo, tre fiera de la verko de Waters, decidis unuafoje presigi la tekstojn en la jaketo<ref>Nick Mason, Pink Floyd : l'histoire selon Nick Mason, eldonoj EPA, 2005 (ISBN 2851206214), p.167</ref>.<br>
''Speak to me'' kaj ''Breathe'' emfazas la bagatelecon kaj la banalecon de la vivo kiuj kondukas al forcedemo kaj pritemas la gravecon vivi sian propran vivon<ref>Sheila Whiteley, The space between the notes : rock and the counter-culture, Routledge, 1992 (ISBN 020339836X), P 105-106</ref>. Per sia etoso, ''On the run'' ilustras la malbonan streĉon de kaduka kaj senripoza vivo (kaj per ĝiaj sonefektoj, la timo de [[Richard Wright]] pro aviadilaj vojaĝoj<ref>John Harris, The Dark Side of the Moon, Harper Perennial, 2006, 3e éd. (ISBN 0007232292), p.78-79</ref>). ''Time'' demandas pri la kielo kies iu povas plenigi sian vivon, pli-malpli utile, antaŭ ĝia fino. ''The great gig in the sky'' estas kanto pri morto, kaj Jean-Michel Oullion, en sia libro "Pink Floyd", interpretas la kantaĵon de [[Clare Torry]] kiel " la sekvantaj sintenoj de homo vizage al sia propra morto: timo kaj kolero, poste kompreno, fine malgaja rezignemo"<ref>Jean Michel Oullion, Pink Floyd, Eldonejo Les carnets de l'info, 2009 p.75</ref>. ''Money'' kompreneble pritemas monon, monavidemon kaj konsumismo kaj ''Us and them'' pri milito kaj manipulado de la ĝenerala opinio. Finfine, frenezo alvenas en ''Brain damage'', kiu aludas pri [[Syd Barrett]], kaj ''Eclipse'' unuigas aliecon kaj unuecon, igante la aŭskultanton koncedi la unuecon de la homaro.
 
Linio 81:
== Akcepto kaj posteco ==
=== Muzikaĵrangolistoj ===
Komerce, ''The darkDark sideSide of the moonMoon'' estas la tria el la plej tutmonde venditaj albumoj. Pli ol 45 milionoj da ekzempleroj estas venditaj<ref>(en) Mike Collett-White, « Pink Floyd Ends Legal Dispute, Signs with EMI », Billboard,‎ 4 janvier 2011 (lire en ligne [archive])</ref>. Numero unu en [[Usono]], numero du en [[Britio]], ĝi restis en la [[Billboard (revuo)|Billboard 200]] dum pli ol 19 jaroj<ref>Pink Floyd : 30 years of the band in 17 Minutes - September 29, 2011 By Rolling Stone Magazine [archive]</ref>. En aǔgusto 2006, la [[Wall Street Journal]] skribis ke la albumo estis vendita po 7 milionoj da ekzempleroj de 1991, do inter dek-ok jaroj kaj tridek-tri jaroj post ĝia eldono<ref>Jean Michel Oullion, ''Pink Floyd,'' Eldonejo Les carnets de l'info, 2009, p.67</ref>.
 
=== Kritikistara akcepto ===
La kritikistoj ege entuziamis pri ''The darkDark sideSide of the moonMoon''. Roy Hollingworth de [[Melody Maker]] priskribis la unuan flankon kiel ''"Tiom plene konfuza kun si, kiom malfacile sekvebla"'' sed laŭdis la duan, skribante: ''"La kantoj, la sonoj, la ritmoj estis bonfaritaj kaj sensaj, saksofono batis la aeron, la grupo rokenrolis, kaj poste ŝprucis kaj fore vojiris en la nokto"''<ref>Hollingworth, Roy (1973), [https://web.archive.org/web/20090228190826/http://www.pinkfloyd.com/dsotm/content/setup.html Historical info – 1973 review, Melody Maker], pinkfloyd.com, archived from the original on 28 February 2009, retrieved 30 March 2009</ref>. Steve Peacock de [[Sounds]] skribis: ''"Mi ne zorgas pri ĉu vi iam aŭdis unu noton de la muziko de Pink Floyd dum via vivo, mi konfide rekomendas al ĉiuj "The darkDark sideSide of the moonMoon""''<ref>Schaffner, Nicholas (1991), Saucerful of Secrets (unua eldono), Londono: Sidgwick & Jackson, ISBN 0-283-06127-8, p.166</ref>. Loyd Grossman por [[Rolling Stone]] en 1973 priparolis la albumon kiel ''"fajna albumo kun tekstura kaj koncepta riĉeco kiu ne nur gastigas, sed petas implikiĝon. Estas ia grandeco tie, kiu superas simplajn muzikajn melodramojn kaj estas malofte atingata en roko. "The darkDark sideSide of the moonMoon" havas ekbrilon- la veran ekbrilon kiu devenas de la rafino de belega seanco"''<ref>Grossman, Lloyd (24 May 1973), [https://web.archive.org/web/20080618145828/http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/270102/review/6212432/dark_side_of_the_moon Dark Side Of The Moon Review], rollingstone.com, hosted at web.archive.org, archived from the original on 18 June 2008, retrieved 31 May 2010 </ref>.
Kelkaj kritikistoj estis pli negativaj, kiel Robert Christgau en 1981, kiu opiniis la textajn ideojn kliŝaj kaj la muzikon pretendema<ref>Christgau, Robert (1981), "[https://www.robertchristgau.com/get_album.php?id=2774 Pink Floyd: The Dark Side of the Moon]", Christgau's Record Guide: Rock Albums of the Seventies, Ticknor & Fields, ISBN 0-89919-025-1, P303</ref>.
 
Linio 90:
==== Efikoj al la grupo ====
La grandega sukceso de la albumo subite riĉigis la anojn. [[Richard Wright]] kaj [[Roger Waters]] aĉetis grandajn kamparajn domojn kaj [[Nick Mason]] komencis kolekti altgamajn aŭtojn.<ref>Harris, John (2006), The Dark Side of the Moon (tria eldono), Harper Perennial, ISBN 978-0-00-779090-6, p.164-166</ref>, ĉiuj ĝuis longajn feriojn. Parto de la profitoj estis ankaŭ investata en la filmo de la [[Monty Python]] ''[[Monty Python and the Holy Grail]]''<ref>Parker, Alan; O'Shea, Mick (2006), And Now for Something Completely Digital, The Disinformation Company, ISBN 1-932857-31-1, p.50-51</ref>. De tiu albumo, Pink Floyd iĝis mondfama rokgrupo, tio kio kaŭzis malbonajn postsekvojn pri la amikaj rilatoj en la grupo, kaj pri la disdono de la roloj en la grupo: la graveco de Waters, tiame la pli kreema ano, grandiĝis. La sukceso de la albumo estis eĉ kunsentata de la grupo kiel ia fino. <br>
Roger Waters: ''"Ni estis kredantaj ke tial ke "Dark Side of the moonMoon" estis tiom sukcesa, tio estis la fino. Ni estis atingantaj la celon kiun ni deziris de nia adolesko, kaj por ni, estis nenio alia plia farinda roke"''<ref>The Wish You Were Here Songbook, Pink Floyd Music Publishers Ltd, p.9. (ISBN 0-8256-1079-6)</ref>. <br>
Richard Wright: ''"Tio ŝanĝis min multmaniere, ĉar tio alportis multan monon, kaj oni sinsentas tre sekura kiam oni povas vendi albumon por du jaroj. Sed tio ne ŝanĝis mian sintenon al muziko. Kvankam ĝi estis tiel sukcesa, ĝi fariĝis same kiel ĉiuj niaj aliaj albumoj, kaj la nura kriterio pri publikigo de muziko estas ĉu ni ŝatas ĝin aŭ ne. Tio ne estis volema provo fari komercan albumon. Tio nur okazis tiel. Ni sciis, ke ĝi havis multe pli da melodioj ol antaŭaj Floyd-albumoj, kaj ke estis koncepto, kiu trapasis ĝin. La muziko estis pli facile sorbebla kaj havi kantantajn knabinojn aldonis komercan tuŝon, kiun neniu el niaj albumoj havis."''<ref>Dallas, Karl (1987), Pink Floyd: Bricks in the Wall, Shapolsky Publishers/Baton Press, ISBN 0-933503-88-1, P.107-108</ref><br>
<br>
Linio 100:
 
==== Influoj ====
Per sia sona perfekteco, ''The darkDark sideSide of the moonMoon'' antaŭfiguras estetikan tendencon de roko, kiu tra la sofistica [[Pop-muziko|pop-muziko]] de grupoj kiel [[Supertramp]] kaj [[Steely Dan]] kondukos al la stereotipa FM-roko de la 80-aj jaroj, eĉ se ĉi-tiu ĝena patreco rezultas senintence<ref>Aymeric Leroy, Pink Floyd, plongée dans l'œuvre d'un groupe paradoxal, Le Mot et le Reste, 2009 (ISBN 2915378819), p.89</ref>. Iamaniere, la grupo, de ĉi tiu albumo, fariĝis montrofenestro de [[progresiva roko]] al la ĝenerala publiko. Ĉi tio tiam kondukis la kvarteton al sentempa, eĉ trans-generacia amasa sukceso, kiun aliaj tiaj artistoj kiel [[Yes]] aŭ [[Emerson, Lake & Palmer]] ne atingis, malgraŭ iliaj nekontesteblaj artaj kaj komercaj sukcesoj.<br>
Komparoj estas foje farataj inter [[Pink Floyd]] kaj [[Radiohead]], specife ilia 1997-a albumo ''[[OK Computer]]'', kiu estis alnomata "The Dark Side of the Moon de la 1990-aj jaroj", pro la fakto, ke ambaŭ albumoj kunhavas temojn rilate al la perdo de kapablo de kreema homo por funkcii en la moderna mondo<ref>Reising, Russell (2005), Speak to Me, Ashgate Publishing, Ltd, ISBN 0-7546-4019-1, P.208-211</ref>.
 
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/wiki/The_Dark_Side_of_the_Moon"