Koncilio de Kalcedono: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 35:
|}
 
La '''Koncilio de Kalcedono''' ({{lang-grc|Σῠ́νοδος τῆς ΧᾰλκηδόναςΧᾰλκηδόνᾰς|t=Súnodos tēs Ĥalkēdónas}}, {{lang-la|Concilium Chalcēdōnēnse}}) estis unu el la unuaj [[koncilio|ekumenaj koncilioj]]. Ĝi okazis de la [[8-a de oktobro]] kaj la [[1-a de novembro]] de la jaro [[451]] en [[Kalcedono (urbo)|Kalcedono]], urbo de [[Bitinio]], en nuna [[Turkio]].
 
Ĉi tiu estas la kvara el la unuaj sep ekumenaj koncilioj de la Kristanaro, kaj ĝiaj dogmaj difinoj estis tiame agnoskataj kiel neerariva de la [[Romkatolika Eklezio]] kaj de la [[Ortodoksa Eklezio|Ortodoksa]]. En tiu koncilio estis malakceptita la [[monofizitismo]], defendata de [[Eŭtiko]], kaj establigis la [[Kalcedonia difino|Kalcedonan Kredkonfeson]], kiu priskribas la plenan dian kaj homan naturon de [[Jesuo Kristo]], dua persono de la [[Triunuo]].
Linio 44:
 
== Eŭtiko ==
En [[444]], du jarojn post la morto de Cirilo, [[ĉefabato]] de [[Konstantinopolo]] nomata [[Eŭtiko]], komencis prediki ke la homa naturo de [[Kristo]] estis kiel sorbita pro la dia naturo, pro tio en la unuiĝo de ambaŭ naturoj nur povas ekzisti unu naturo. Eŭtiko proklamiĝis sekvanto de [[Cirilo de Aleksandrio]]; liaj tezoj arigis multajn sekvantojn, inter ili [[Dioskoro]], sukcedinto de Cirilo en la seĝo de [[Aleksandrio]]. La ''[[herezo]]'' de Eŭtiko nomiĝas ''[[monofizitismo]]'', tio estas, "unusola naturo".
 
En [[444]], du jarojn post la morto de Cirilo, [[ĉefabato]] de [[Konstantinopolo]] nomata [[Eŭtiko]], komencis prediki ke la homa naturo de [[Kristo]] estis kiel sorbita pro la dia naturo, pro tio en la unuiĝo de ambaŭ naturoj nur povas ekzisti unu naturo. Eŭtiko proklamiĝis sekvanto de [[Cirilo de Aleksandrio]]; liaj tezoj arigis multajn sekvantojn, inter ili [[Dioskoro]], sukcedinto de Cirilo en la seĝo de [[Aleksandrio]]. La ''[[herezo]]'' de Eŭtiko nomiĝas ''[[monofizitismo]]'', tio estas, "unusola naturo"
 
La ideoj de Eŭtiko tuj trovis konvinkitajn oponantojn: inter ili, [[Teodoreto de Ciro]], [[Eŭsebio de Dorileo]] kaj Flaviano, [[patriarko de Konstantinopolo]]. Ĝis certa punkto, la monofizitismo ankaŭ estis preteksto por kvereloj inter la Patriarkatoj de Aleksandrio kaj [[Konstantinopolo]].