Lutz Seiler: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 5:
== Vivo ==
Lutz Seiler pasigis la junulajn jarojn en Eosta [[Turingio]]. Lia vilaĝo [[Culmitzsch]] en la jaro 1968-a forigitis pro ekspluatado [[uranio|urania]] farota de la entrepreno [[Wismut]]. Sekve la familio venis al [[Korbußen]] kaj finfine en modernan loĝdomon en Gera-Langenberg. Tie ĉi li frekventis la Politeknikan superan lernejon (POS) ''Bruno Kühn''.<ref>[https://www.tlz.de/web/zgt/kultur/detail/-/specific/Buchpreistraeger-Lutz-Seiler-8222-Wollte-nicht-ueber-Hiddensee-schreiben-822-1074328928 Lutz Seiler: "Wollte nicht über Hiddensee schreiben", 2015</ref> En Gera li finis la metian trejniĝon en la konstruado kun abiturienta ekzameno. La soldatan servon li trapasis en [[Merseburg]]. Dum la armea tempo li ekintersiĝis pri literaturo kaj komencis skribadon.<ref>[https://www.welt.de/kultur/article1024766/Lutz-Seiler-ist-der-Dichter-der-Toene.html "Lutz Seiler ist der Dichter der Töne"]</ref> Ĝis la malfino de la 1990-aj jaroj li studis historion kaj germanistikon ĉe la [[Universitato de Halle]]. En 1990 li iris [[Berlino]]n, kie li laboris kelkajn jarojn kiel kelnero. Inter 1993 kaj 1998 li estis kunfondinto kaj kuneldonanto de la literatura gazeto ''[[Moosbrand]]''. Ekde 1997 li gvidas la literaturan programon en la [[Peter Huchel|Peter-Huchel]]-domo en [[Wilhelmshorst]] apud [[Potsdam]]. Inter 2004/2005 li profesoris gaste ĉe la Germana literaturinstituto en [[Leipzig]]. Li vivas kiel liberprofesulo en Wilhelmshorst kaj [[Stokholmo]]. Ekde 2009 li estas la edzo de germanistikistino.
Ekde 2005 li membras ĉe [[PEN-klubo internacia}PEN-centro Germanujo]], ekde aprilo 2007 ĉe Akademio pri sciencoj kaj literaturo de [[Majenco]].<ref>[http://www.adwmainz.de/mitglieder/profil/lutz-seiler.html Lutz Seiler] en la akademia listaro]</ref> kaj ekde 2010 ĉe la Bavaria akademio pri belaj artoj, ĉe la Saksia akademio de artoj kaj ĉe la berlina [[Akademie der Künste]] En 2011 la Germana akademio pri lingvo kaj poetado bonvenigas lin membro nova. Seiler estis krome gasto ĉe ''Villa Aurora'' en [[Los-Anĝeleso]] kaj en la Germana akademio ''Villa Massimo'' en [[Romo]]. En 2015 transprenis li la [[heidelberg|hajdelbergan]] docentadon pri poetiko sub la moto ''Laubsäge und Scheinbrücke. Aus der Vorgeschichte des Schreibens.''<ref>[https://idw-online.de/de/news631513 "Heidelberger Poetikdozentur mit Lutz Seiler"}</ref>
En 2007 Seiler honoritis pro la rakonto ''Turksib'' per la [[klagenfurt|klagenfurta]] [[Ingeborg Bachmann|Ingeborg-Bachmann-premio]]. Lia antologio ''Die Zeitwaage'' proponitis en 2010 por la [[Lepsika librofoiro]]; tiun ĉi premion li ricevis almenaŭ en la jaro 2020-a por la romano ''Stern 111''.<ref>[url=http://www.preis-der-leipziger-buchmesse.de/de/Preistraeger/|werk=preis-der-leipziger-buchmesse.de Premialjuĝo 2020 lepsike]</ref>. Por la romano aperinta en septembro 2014 ''Kruso'' li ricevis la [[germana Libropremio|Germanan libropremion]]. Ĝi tradukitis en 22 lingvojn kaj taŭgigitis plurfoje por la teatro. La filmofirmao UFA eĉ filmigis ĝin.
==Verkoj==
| |||