Gepatra lingvo: Malsamoj inter versioj

La '''gepatra lingvo''' aŭ '''denaska lingvo''' estas la unua [[lingvo]] lernita de la [[infano]]<ref>Noto; En iuj landoj, la termino denaska lingvo aŭ gepatra lingvo rilatas al la lingvo de ies etna grupo anstataŭ al la ies unua lingvo.</ref>. En lingvistiko, la esprimo "unua lingvo" (mallongigo: L1) estas preferata termino por indiki ke temas pri la unua lingvo akirita en infanaĝo<ref>(en) Suzanne Romaine: Bilingualism, dua eldono, Blackwell, Oxford 1995, [[ISBN]] 0-631-19539-4, paĝo 19.</ref>.

 

La [[akirado de lingvaĵo|akirado]] de la gepatra lingvo enhavas multajn fazojn. En la komenco registras la infano laŭvorte la [[fonemo]]jn kaj la tononuancojn de la lingvo, estante malkapabla ripeti ilin. Poste komencas ĝi ellabori [[sono]]jn kaj tononuancojn. Fine kiam ĝia fonaparato tion al ĝi permesas, ĝi artikulacias [[vorto]]jn kaj komencas ordigi siajn frazojn, samtempe asimilante la [[Leksiko|leksikon aŭ vortaron]]. La [[sintakso]] kaj la [[gramatiko]] de la lingvo estas integritaj samtempe kiel progreso de la lernado.

 

Kelkfoje, kiam la infano estas edukita de gepatroj (aŭ aliaj homoj) parolantaj malsamajn lingvojn, aŭ loĝas en fremdlando, ĝi povas samtempe akiri tiujn lingvojn, kiuj ambaŭ estas konsiderataj kiel gepatraj lingvoj. Tio okazas ofte en [[dulingvismo|dulingvaj]] socioj.

 

== Terminologio ==