Kardinalo Nepo: Malsamoj inter versioj

Papo [[Inocento la 12-a]] ([[1691]]-[[1700]]), per la buleo ''[[Romanum decet pontificem]]'' (Plaĉas al la Roma Pontifiko) de [[22-a de junio]] [[1692]], abolis la oficon de kardinala nepo, sugestante al siaj posteuloj limiĝi al ununura kardinalo el sia familio, kaj eliminis multajn ''[[sinekuro]]jn'' tradicie rezervitajn al la kardinaloj nepoj fiksante maksimumon de la salajro (12.000 [[eskudo]]j). La buleo estis poste enkorpigita en la [[Codex Iuris Canonici|Kodo de kanona juro]] de [[1917]] ĉe la kanonoj 240, 2; 1414, 4; kaj 1432, 1<ref>Miranda, Salvator. 1998. "[http://www.fiu.edu/~mirandas/guide-xvii.htm Guide to documents and events (76–2005)]".</ref>. la Serio de reformoj de Inocento la 12-a en [[1694]], daŭris per intensa kampanjo por kontrasti la komercajn aspektojn de la oficoj. Tio utilis ankaŭ por ŝtopi la financan krizon estiĝintan ankaŭ pro la papa nepotismo.

 

 

Kvankam ene de tiu normoj kaj spite de la sugestoj de la buleo (kiu abolis la kurian oficon kaj ne la figuron de la kardinalo nepo), nur tri el la ok papoj de la 18-a jarcento rezignis apogiĝi sur la kardinalo nepo, kiu, precipe en la pasinto estis ankaŭ praktika protekto por la papa persono en la ĉiam ribelema roma aristokratio.