Mohandas Karamchand Gandhi: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 135:
Ne-kooperado havis grandan sukceson, pligrandigante la entuziasmon kaj la partoprenon de ĉiuj tavoloj de la hinda socio. Kiam kulminis la movado, ĝi subite ĉesis pro perfortaj bataloj en la urbo Chauri Chaura en [[Utar-Pradeŝo]] en februaro [[1922]]. Timante, ke la movado iĝu perfortema kaj konvinkita ke tio neniigus sian tutan verkon Gandhi haltigis la kampanjon de civila malobeo.<ref>{{en}} R. Gandhi, ''Patel: A Life'', pp. 105</ref>
 
Gandhi estis arestita la {{daton|10|marto|1922}}, juĝita pro subversio kaj kondamnita je 6 jaroj de malliberiĝo. Li restis dum du jaroj en malliberejo kaj liberiĝis februare [[1924]] post [[apendicito]]peracio. Sen la personeco unuiĝema de Gandhi la partio ekdividiĝis dum li estis malliberigita. Du grupoj aperis, unu gvidata de [[Chitta Ranjan Das]] kaj [[Motilal Nehru]] favorigis la partoprenon de la partio al leĝdonaj organoj, la alia gvidata de [[ChakravartiĈakravarti RâjagopâlâchâriRajagopalaĉari]] kaj [[Sardar Vallabhbhai Patel]] oponis tion.
 
Krome la kooperado inter hinduoj kaj islamanoj, kiu estis forta dum la ne-perforta kampanjo, malgrandiĝis. Gandhi provis malpligrandigi tiujn diferencojn per diversaj rimedoj, inter kiuj trisemajna fastado aŭtune de la jaro [[1924]], sed kun nur limigita sukceso.<ref>{{en}} R. Gandhi, ''Patel: A Life'', pp.131</ref>