Mimamsa: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
'''Mīmāṃsā''' ([[Sanskrito]]: '''मीमांसा'''<ref>{{Cite web|url=http://spokensanskrit.org/index.php?tran_input=mImAMsA&direct=se&script=hk&link=yes&mode=3|title=Mimamsa in Sanskrit|last=|first=|date=|website=|archive-url=|archive-date=|access-date=}}</ref>) estas [[Sanskrita]] vorto kiu signifas "reflekto" aŭ "kritika esplorado" kaj tiel referencas al tradicio kontempladi tion kio estas reflektata en la signifo de kelkaj [[Veda]]j tekstoj.<ref>[http://www.merriam-webster.com/dictionary/mimamsa Mimamsa] Merriam-Webster Dictionary (2011)</ref><ref name=britenc>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/383181/Mimamsa Mimamsa] Encyclopædia Britannica (2014)</ref> Tiu tradicio estas konata ankaŭ kiel '''Pūrva-Mīmāṃsā''' pro sia fokuso al pli fruaj (''pūrva'') Vedaj tekstoj kiuj temas pri ritara agado, kaj simile kiel '''Karma-Mīmāṃsā''' pro sia fokuso al ritara agado (''karma'').<ref name=olil2>Chris Bartley (2013), Purva Mimamsa, en ''Encyclopaedia of Asian Philosophy'' (Eldonisto: Oliver Leaman), Routledge, 978-0415862530, pp. 443-445</ref> Ĝi estas unu el ses Vedaj "jesaj" (''āstika'') skoloj de [[Hinduismo]]. Tiu partikulara skolo estas konata pro sia filozofiaj teorioj pri la naturo de [[darmo]], bazite sur [[hermeneŭtiko]] de [[Vedoj]], specialle la Brahmana kaj la Saṃhita.<ref name=olil>Oliver Leaman (2006), Shruti, en ''Encyclopaedia of Asian Philosophy'', Routledge, {{ISBN|978-0415862530}}, p. 503</ref> La skolo Mīmāṃsā estis fundamenta kaj influa por la [[Vedanto|vedantaj]] skoloj, kiuj estas konataj ankaŭ kiel '''Uttara-Mīmāṃsā''' pro sia fokuso al "pli malfruaj" (''uttara'') partoj de la Vedoj, nome la [[Upaniŝadoj]]. Kvankam kaj "pli fruaj" kaj "pli malfruaj" Mīmāṃsā esploras la celon de la homa agado, ili faras tion ekde diferencaj sintenoj al la neceso de rita praktiko.<ref>{{cite journal |last1=Ram-Prasad |first1=Chakravarti |title=Knowledge and Action 1: Means to the Human End in Bhāṭṭa Mīmāṃsā and Advaita Vedānta |journal=Journal of Indian Philosophy |date=2000 |volume=1 |issue=28 |pages=1–24}}</ref>
Mīmāṃsā
The school of Mīmāṃsā consists of both [[atheism|atheistic]] and [[theism|theistic]] doctrines, but the school showed little interest in systematic examination of the existence of Gods. Rather, it held that the soul is an eternal, omnipresent, inherently active spiritual essence, and focused on the epistemology and metaphysics of ''dharma''.<ref name=olil2/><ref>{{cite book|last=Neville|first=Robert|title=Religious truth|year=2001|publisher=SUNY Press}}</ref><ref>{{cite book|last=Worthington|first=Vivian|title=A history of yoga|year=1982|publisher=[[Routledge]]|url=https://books.google.com/books?id=5aI9AAAAIAAJ|page=66|isbn=9780710092588}}</ref> For the Mīmāṃsā school, ''[[dharma]]'' meant rituals and social duties, not ''[[Deva (Hinduism)|devas]]'', or gods, because gods existed only in name.<ref name=olil2/> The Mīmāṃsakas also held that Vedas are "eternal, author-less, [and] infallible", that Vedic ''vidhi'', or injunctions and [[mantra]]s in rituals are prescriptive ''kārya'' or actions, and the rituals are of primary importance and merit. They considered the Upaniṣads and other texts related to self-knowledge and spirituality as subsidiary, a philosophical view that Vedānta disagreed with.<ref name=olil2/><ref name=olil/>
| |||