Johann Rudolf Kiesling: Malsamoj inter versioj

[[FileDosiero:Johann-Rudolf-Kiesling.jpg|thumbeta|Johann-Rudolf-Kiesling]] '''Johann Rudolf KIESLING''' (naskiĝinta la {{daton|21|10|1706}} en [[Erfurto]], mortinta la {{daton|17|4|1778}} en [[Erlangen]]) estis [[Germanio|germana]] teologo kaj [[orientalisto]].

Kiesling trejnitis jam en Erfurto, kiel lia patro estis predikisto kaj teologiprofesoro. Li studis en Erfurto kaj en [[Wittenberg]] kaj fariĝis en 1735 paroĥestro en [[Kemberg|Kemberg-Bergwitz]], en 1738 diakono en Wittenberg. Samloke li faris prelegojn [[biblia kritiko|ekzegezajn]] kaj porpredikistajn. En 1740 li iĝis eksterordinara profesoro de filologio biblia en [[Lepsiko]], en 1746 ordinara profesoro pri orientalaj lingvoj. En 1762 li ekestis profesoro pri teologio kaj predikisto en la malnova urbocentro de [[Erlangen]]. Tie li restis ĝismorte. En Erlangen li ankaŭ estis rektoro universitata.

Kiesling estis teologo de larĝaj konoj, aparte pri eklezihistorio kaj ekleziaj antikvaĵoj. Li verkis multajn malgrandajn kaj pli grandajn verkojn de polemika, ekzegezo, eklezihistorio kaj librobrokantado, ekz. pri la kulto pro sanktuloj kontraŭ la italo Trombelli (Leipzig 1742-46, 3 volumoj), ''Ueber den Gegensatz der griechischen und lateinischen Kirche in der Abendmahls- und Transsubstantiationslehre'', 1754, ''Ueber die Lehre von der unbefleckten Empfängniß der Jungfrau Maria'', 1775, pri la disciplino de klerikuloj, pri la simboluzo, pri Contarini, pri la papa moŝto [[Paŭlo la 3-a]] ktp.

Kelktempe li ankaŭ kunredaktis la gazeton "Neuen Beiträge von alten und neuen theologischen Sachen" (1751–61) kaj kontinuigis la verkon ''Historia motuum'' de E. V. Löscher.