Duonduto: Malsamoj inter versioj

La [[Intervalo (muziko)|intervalo]] de '''duona paŝo''', '''duontono''', aŭ '''minora sekundo''' estas la parenceco inter la antaŭiranta tono kaj la unua noto (la radiko aŭ toniko) en [[Maĵoro|majora skalo]]. Estas la [[inversigo (muziko)|inversigo]] de la [[septo|majora septo]]. Estas ofte mallongiĝas kiel '''m2'''.

Minora sekundo en [[ĝusta sintoneco]] konformas al tonalta proporcio de 16/15 aŭ 1:1.0666, aŭ variaj aliaj proporcioj, dum en [[egalŝtupa agordo|egala temperamentata]] sintonizado estas proporcio de 1:2^1/12 (proksimume 1.059), aŭ 100 cendoj, 11.731 [[cendo (muziko)|cendoj]] [[bemolo]] de 16:15.

Traditionally la minora sekundo konsideriĝas la plej [[Disonanco (muziko)|disonanca]] intervalo post la [[tritono]].

Laŭ [[Carl Dahlhaus]] (1990), "kiel malfrua kiel la [[13-a jarcento]] la duontono traviviĝis kiel problemeca intervalo ne facile koniĝata, kiel la neracionala restaĵo inter la perfekta kvarto kaj la [[ditoneditono]] [4/3 / (9/8)² = 256/243!]." En melodika [[duontono]], ne "tendenco perceptiĝas de la suba [[tono]] ale la supra, aŭ de la supra ale la suba. La dua tono ne preniĝas esti la 'celo' de la unua. Anstataŭe, la duontono evitiĝiesevitiĝis en [[clausula]]sj, ĉar ĝi mankis klarecon kiel intervalo." Eko en la [[13-a jarcentjarcento]] kadencoj komencas bezoni mocion en unu voĉo de duontono kaj la alia de [[plentono]] en kontraŭa mocio.