Kiel registrite je 20:50, 14 jun. 2020 redakti Walber (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 2 593 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 21:03, 14 jun. 2020 redakti malfari Walber (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 2 593 redaktoj eNeniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 7: La aŭstra Suda Fervoja Kompanio malfermis sian linion tra la [[Puster-Valo]] en 1871. Por pliigi la nombron de pasaĝeroj, kiu komence ne estis kontentiga, la kompanio konstruis fervojajn hotelojn . Toblach/Dobbiaco estis elektita pro ĝia grandioza pejzaĝo kaj pro la favora trafika pozicio. La hotelo estis konstruita en la jaroj 1877 kaj 1878 sude de la stacidomo de Toblach. La projektanto estis la [[arkitekto]] de la fervoja kompanio [[Wilhelm Ritter von Flattich\|Wilhelm von Flattich]]. Komence la hotelo nomiĝis "Hotel Toblach" kaj kun ĝiaj 80 ĉambroj ne estis prestiĝa "Granda Hotelo" sed celkonforma konstruaĵo. Ĝi estis daûre pligrandigita kaj modernigita kaj loĝigis elstarajn gastojn el tuta Europo. Inter ili estis en 1887 la germana kronprinco Friedrich Wilhelm. Fine de 1887 la luantoj, la geedzoj Überbacher, aĉetis la hotelon kaj Elisa Überbacher, post la morto de sia edzo Ignaz, direktis ĝin sole. Ŝi tre sukcese laboris kaj faris grandajn investojn por pligradigi la hotelon, kiu en 1903 havis 350 litojn kaj estis luksa "Grand Hotel". ~~<ref name="Conrad">{{Citaĵo el libro\|ISBN=978-3-85256-618-4}}</ref>~~ El arktektura vidpunkto, la konstruaĵo, kun siaj [[Novklasika arkitekturo\|novklasikaj]] fasadoj faritaj el videblaj [[briko]]j kun lignaj [[gablo]]j, ligis elementojn de la industria arkitekturo de la tempo kun tiuj de la tiel nomata "svisa ligna stilo". Multaj eminentaj gastoj el la eŭropa aristokrataro vizitis Dobbiacon dum tiuj jaroj inter ili la reĝo Albert de Saksio. la aŭstra kronprincino arkidukino Stephanie, la reĝo Milan de Serbio, la ~~Rothschildoj~~[[Rothschild]]oj kaj multaj aliaj. Alia elstara gasto estis la komponisto kaj opero-direktoro [[Gustav Mahler]], kiu feriis en la Grand Hotel Toblach dum tri someroj ek de 1908. Li komponis la ''Kanton de la Tero'' kaj sian ''[[9-a simfonio (Mahler)\|Simfonion n-ro 9]]'' en Dobbiaco. Linio 15: Simile al aliaj hoteloj de la fervoja kompanio kiel la [[Hotelo Südbahn\|Südbahnhotel]] am [[Semmering (Malsupra Aŭstrio)\|Semmering]] kaj la Hotel Kvarner en [[Opatija\|Abbazia]], la Grand Hotel Toblach spertis dum la 20-a jarcento variajn historion kaj uzadojn kaj malrapide dekadencis. Dum la [[unua mondmilito]] la hotelo estis uzata kiel milita hospitalo kaj je la fino de la milito ĝi estis en malbona renovigenda stato. Sudtirolo nun apartenis al Italio kaj nur ek de 1924 venis denove turistoj al Dobbiaco. En 1926 Elise Überbacher mortis kaj la filo Max pro la malfacilaj ekonomiaj kodiĉoj estis devigata deklari [[bankroto]]<nowiki/>n. En 1934 la hotelo estis [[~~aûkcio~~Aŭkcio\|~~aûkciata~~aŭkciataj]]. La aĉetinta banko luigis ĝin al filino de Elise kaj poste multaj italaj gastoj malkovris Dobbiacon kiel belega somera feriloko. En la sekvaj jaroj la posedantoj de la hotelo ofte ŝanĝiĝis. Unue ĝi estis transprenita de la asocio de la faŝismaj partiaj organizoj, poste de la kartografia kaj geografia servo de la itala armeo. Sekve la domo fariĝis posedaĵo de la itala ŝtato, kiu pruntedonis ĝin al la Pontifika Societo por Krizhelpo. Ek de tiam ĝi estis uzata kiel feria loko por infanoj el malriĉaj familioj. Linio 30: * [http://www.grandhotel-toblach.com/kulturzentrum/das-grand-hotel-toblach/ Historio de Grand Hotel Dobbiaco] * [http://www.grandhotel-toblach.com/fileadmin/user_upload/gh-downloads/h.heiss_grandhotel_2011_.pdf Hans Heiss: ''Spegulo de la epoko kaj ĉambro de memoraĵoj.''] [http://www.grandhotel-toblach.com/fileadmin/user_upload/gh-downloads/h.heiss_grandhotel_2011_.pdf ''La ~~Grandihotel~~Grandhotel en Dobbiaco'' (2011)] * [http://www.grandhotel-toblach.com/kulturzentrum/home/ Retpaĝo de la ''Kultura Centro Grand Hotel Dobbiaco''] == Referencoj ==

Grand Hotel Toblach: Malsamoj inter versioj