Vikipedio

Nomoj de Dio en la Biblio: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
← Iru al antaŭa ŝanĝoIru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
eNeniu resumo de redakto
Linio 13:
== Listo de la nomoj de Dio ==
 
Sepdek estas, almenaŭ, nombro de la precipaj Monojnomoj de Dio. Kiel jam dirite, la noma plureco dependas ankaŭ el la fakto ke la Dia propra nomo konsiderindas neesprimebla. Tial la [[Biblia Tetragramo]] estas unu el la tipaj kazoj de ''qere-ketiv'', nome malsameco inter la eldira formo kaj skriba formo.
 
Ili aperas en la [[Torao]], en [[Talmudo]] kaj en multaj preĝtekstoj aŭ studtekstoj, [[Torao|Sefer Torah]], sur [[Tefillin]] kaj pergamenoj de la [[Mezuzzah|Mezuzot]] kaj amuletoj kompilitoj en maloftaj okazaĵoj de hebreaj Majstroj por kreskigi la konojn spiritajn, neniam magiajn, rilate tion.
 
* La '''[[Biblia Tetragramo]]''' (en la [[Hebrea lingvo|hebrea lingvo]] י*ה*ו*ה), kies prononco, koncedita nur al ĉepastro en la tago de [[Kippur]] kaj laŭ [[Halaka]] absolute malpermesita, estus, laŭ iuj teorioj, Javeo aŭ Jehovo, konsideriĝas en la hebrea tradicio la propra nomo de Dio. Ĝi estas formita je kvar konsonantoj; oni ĝin skribas iumaniere kaj legas alimaniere, unu el tiuj alimanieroj estas '''HaShem''' (tio estas: "La Nomo") kaj, inter la eblaj alilingvaj tradukoj, la plej komuna estas «Dio» aŭ « la Eternulo » (en la esperantigita Biblio, de Zamenhof) elektis ĝuste "Eternulo/n)." Tamen kelkaj alilingajalilingvaj biblioj elektas ankaŭ «KiuTiu, kiu estas».
 
* AlavokojAlvokoj al Dio pere de la pronomaj formuloj kiel: '''Hu''': ''Li Mem''; '''Atta''': ''Vi''.
 
* '''Anokì''': Min''Mi''; '''Ani''': ''Mi''; '''Hineni''' : ''Jen Mi''.
 
* ''''Ilaah 'al kol-hilain''': ''Elstarulo de la estaruloj''.
 
* ''''Ilat ha'ilot''': ''Kaŭzo de ĉiuj kaŭzoj''.
Linio 29:
* ''''Olam''': ''Mondo''.
 
* '''[[Adonai|A-donai]]''',: ''EternuloSinjoro'', estas tradukita per «Sinjoro».
 
* Ofte asociita al tiu troviĝas '''Tzevaoth''' aŭ '''Sabaoth''': ''Sinjoro de la taĉmentoj'' aŭ ''Sinjoro de la armeoj'' (estis la maniero por enbati la ĉiopovon de Dio) super ĉio reference al la hebreoj, al la multegoj de [[Anĝelo|Anĝeloj]] aŭ ankaŭ de bestoj, fiŝoj, flugbestoj <ref>Pri la «Sinjoro de la armeoj» poetas la psalmo 23: «... la Sinjoro forta kaj potenca, la Sinjoro potenca en batalo. [...] Kiu estas tiu reĝo de la gloro? La Sinjoro de la armeoj». La esprimo, fakte, estas uzata ankaŭ de Hanna, la malfekunda generonta Samuelon, petanta filon. Ĉar la esprimo, senigita el sia antropologia origino, ŝajnas bildigi Dion perforta, oni provis traduke interpreti per «Dio arbitracianto de la militoj, kaj la traduko al la itala de la liturgia ''Sanctus'' oni rifuĝiĝis en «Dio dell’universo» (Dio de la universo). </ref>
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/wiki/Nomoj_de_Dio_en_la_Biblio"