Iktao: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
'''Iktao''' aŭ '''Iqta‘''' ({{lang-ar|اقطاع}}) estis [[Islamo|islama]] praktiko de [[bieno|biena]] [[Imposto|impostado]] kiu iĝis ofta en islama Azio dum la Bujida dinastio. La elstara orientisto [[Claude Cahen]] priskribis la Iqta‘ jene:
<blockquote>formo de administra premio, ofte (malprave) tradukita pere de la eŭropa vorto “[[feŭdo]]”. La naturo de iḳṭāʿ variis laŭ la tempo kaj la loko, kaj traduko prunteprenita el aliaj sistemoj de institucioj kaj konceptoj servis nur tro ofte por miskonduki okcidentajn historiistojn, kaj sekve, ankaŭ tiujn de OrientoiOriento.<ref name="Cahen1">Claude Cahen, "Iḳṭā'," EI2, Vol.
Tiu mekanismo estis desegnita por kolekti la surpluson el la kamparanoj kaj redistribi ĝin inter la membroj de la [[reganta klaso]]. La ŝlosila elemento en tiu mekanismo estis la ''iqta'' kiu kombinis la du funkciojn de kolektado kaj distribuado sen tuj endanĝerigi la unuecon de la politika strukturo. La ''iqta'' estis la teritoria atribuo kaj ties havanto estis deklarita ''mukti''
3, p. 1088.</ref></blockquote> Krom eŭropajn sistemojn, la Muktioj ne havis rajton peri en la persona vivo de paganto ĉar ili restis en sia tero. Krom tio, la Iktaoj ne estis heredaj laŭjure kaj devis esti konfirmitaj de pli alta instanco (Sultano, Reĝo ktp.).