Dua lingvo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 9:
==Esperanta alproksimiĝo==
Ĉar neniu esperantisto pro sociaj tialoj scipovas nur tiun lingvon, oni povas konsideri, ke [[Esperanto]] estas almenaŭ dua lingvo, sed neniam unua, gepatra, surloka aŭ nura lingvo.
[[Grant Goodall]] alfrontas la diversajn studojn faritajn pri la temo kaj la malfacilojn uzi tutcertajn kriteriojn, kiel denaskeco kaj (ne)kontinueco en la lernado. Ĝenerale oni interkonsentas pri la fakto, ke [[infano]]j lernas pli facile kaj rapide duan lingvon ol plenkreskuloj. Sed la studo eniras en la temo ĉu ekzistas "krita punkto" aŭ oni vidas "iom-post-ioman malkreskon en la atingita lingvokapablo". Ĝenerale la studoj indikas tiun iompostiomon, sed pri krita momento oni indikas ankaŭ la aĝon de 17-18, pri kies tialoj oni sugestas kelkajn. Oni proponas pluan studadon prie.<ref>[[Grant Goodall]], ''Alproprigo de dua lingvo: Ĉu ebla post la infanaĝo?'', en [[IKU-libro de 2020]], [[Internacia Kongresa Universitato]], Universala Esperanto-Asocio. Red. Anna Striganova, Dmitrij Ŝevĉenko, Amri Wandel, Eldonejo «Impeto», Tutmonde, 73-a sesio, 01a — 08a de aŭgusto 2020, 106 pp., en pp. 11-19. ISBN 978-5-7161-0314-6.</ref>
| |||