Victor Hugo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 34:
Adèle, lia edzino, laca en la tumultoj pro la redaktado, la provludoj, la ludoj kaj la sukceso de "Hernani", alproksimiĝis al la plej bona amiko kaj konfidulo de la geedzoj, nome Sainte-Beuve, kaj ekde tiam ŝi entreprenis amrilaton kun li, kio divolviĝos dum la jaro 1831.<ref>Annette Rosa, «Victor Hugo, l’éclat d’un siècle» Archive.is • Google • Que faire ?) - Un ami intime, sur le site du Groupe Hugo. </ref> Inter la du viroj, la normalaj rilatoj pluis ĝis la amikeco iĝis malplaĉo (Hugo eĉ planis provoki al duelo) kiam Adèle mem konfesis sian perfidon al sia edzo. Ilia rilato daŭris ĝis 1837, kiam Sainte-Beuve forlasis Parizon por Laŭzano.<ref>Anne Boquel kaj Etienne Kern, Une histoire des haines d'écrivains, Flammarion, 2009, p. 87. </ref>
De 1826 ĝis 1837, la familio Hugo loĝis ofte en la Kastelo Roches en [[Bièvres (Essonne)|Bièvres]], posedaĵo de Bertin l’Aîné, direktoro de ''Journal des débats''. En tiu epoko, Hugo renkontis kun [[Berlioz]], [[Chateaubriand]], [[Liszt]], [[Giacomo Meyerbeer]] kaj redaktis poeziarojn, kiel ''Feuilles d'automne'' (Aŭtunaj folioj). Li publikigis en 1829, la poemkolekton ''Les Orientales''. Samjare, aperis ''Le Dernier Jour d'un condamné'' (La lasta tago de kondamnito), novelo en kiu Victor Hugo prezentis sian maplaĉon pro la [[mortopuno]], temo kiun li poste traktos denove en ''Claude Gueux'' en 1834. La romano ''Notre Dame de Paris'' aperis en 1831.
===Teatro===
Post fekunda periodo (ĉefe multaj dramoj inter 1830 kaj 1840) li estis elektita al la [[Académie française]] en 1841.
| |||