Victor Hugo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 75:
«Estu trankvila, li skribis al Adèle, Anglio estas tute apude.» [[Charles Hugo|Charles]] konfirmis, ke lia patro pensas en Jersey.<ref> Pierre Angrand, ''Victor Hugo raconté par les papiers d’État'', Parizo, Gallimard, 1961, 288 pp. p. 20.</ref>
Dume, Hugo konstatis, ke lia rakonto pri la puĉo de la 2a de decembro estas titana projekto kiu malkuraĝigus la eldonistojn: tial li preferis finfine [[pamfleto]]n titolitan ''Napoléon le Petit'' (Napoleono la Malgranda), «unu de miaj plej bonaj verkoj», komencita la 14an de junio kaj finita la 12an de julio 1852.<ref name="Correspondance de Victor Hugo/1852 - Wikisource"> Correspondance de Victor Hugo - Année 1852 [https://fr.wikisource.org/wiki/Correspondance_de_Victor_Hugo/1852] Wikisource, 2016, konsultita la 26/12/2018.</ref> La verko iros al Francio kontrabande, eldonita en malgrandaj volumoj pli facile kaŝeblaj. Tial pro ordono de la belga registaro li estis devigita forlasi la landon kaj li translokiĝis al la brita [[Krondependaĵoj de la brita monarkio|dependaĵo]] [[Ĵerzejo]].<ref> Rodríguez Álvarez Azucena (1995), p. 146 </ref>
Tamen li estis elpelita el Ĵerzejo en 1855 ĉar li estis kritikinta la viziton de la reĝino Viktorio al Francio, se instala en la Hauteville House en [[Gernezejo]].49 Hugo forma parte de un grupo de proscritos que niegan a volver a Francia tras el decreto de amnistía que permite el regreso de todos los expulsados tras el golpe de diciembre; Victor Hugo manifiesta: «Et s'il n'en reste qu'un, je serai celui-là» —Y si queda allí sólo uno, seré yo—.5051 Estos años difíciles son muy fecundos desde el punto de vista literario; publica Los castigos (1853), obra en verso que tiene en su punto de mira el Segundo Imperio; Las contemplaciones, poesías (1856); La leyenda de los siglos (1859), así como una de sus obras más significativas, la novela Los miserables (1862). Rinde homenaje al pueblo de Gernezejo en su novela Los trabajadores del mar (1866).
=== Fino de lia vivo ===
| |||