Kiel registrite je 20:53, 15 sep. 2020 redakti Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 273 186 redaktoj →‎Fino de lia vivo ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 23:03, 15 sep. 2020 redakti malfari Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 273 186 redaktoj →‎Teatro Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 54: Poste, en 1843, estis premierita la teatraĵo ''Les Burgraves'', kiu ne atingis la esperitan sukceson. Por la kreado kaj muntado de tiuj teatraĵoj, Victor Hugo devis fronti materialajn kaj homaj malfacilaĵojn.<ref> Ilia teatrejo ne estis tre preta por tiom ambiciaj spektakloj kaj estis malpreteco ankaŭ de la francaj teatristoj antaŭ la aŭdacaj novigoj de la teatraĵoj de Hugo.</ref> Liaj verkoj estis prifajfitaj fare de publiko malpreta por la romantisma dramo, kvankam krome ili ricevis ankaŭ ardajn laŭdojn el la partio de liaj admirantoj.<ref>Adèle Hugo, 1863, samloke, t. 2, ĉap. LV, LVII, LIX, LXI, LXII, LXVI kaj LXVII.</ref>. La 4a de septembro 1843, lia filino [[Léopoldine Hugo\|Léopoldine]] mortis tragike en Villequier, en la rivero [[Sejno]], drone kun sia edzo [[Charles Vacquerie]] en vrako de ilia boato. Hugo estis tiam en Pireneoj, kun sia ama(n)tino [[Juliette Drouet]], kaj li eksciis pri tiu tragedio per la gazetaro en [[Rochefort (Charente-Maritime)\|Rochefort]]<ref>[http://www.victorhugo2002.culture.fr/culture/celebrations/hugo/fr/fampg6.htm Léopoldine Hugo] en la memorretejo [http://www.victorhugo2002.culture.fr].</ref>. La verkisto estis terure kortuŝita pro tiu morto, kiu inspiris al li plurajn poemojn de ''Les Contemplations'' ĉefe elstare «Demain, dès l'aube…». Ekde tiam kaj ĝis sia ekzilo, Victor Hugo ~~produkti~~produktis nenion, nek teatron, nek romanon, nek poemon. Kelkaj vidis en la morto de Léopoldine kaj en la malsukceso de ''Les Burgraves'' tialon de seniluziigo por la literatura kreado.<ref>Jean Delalande, ''Victor Hugo, dessinateur génial et halluciné'', p. 11.</ref>. Aliaj vidis tialon anstataŭe en la politiko, kio havigis al li alian parolejon.<ref>Adèle Hugo, 1863, samloke, t. 2, p. 478.</ref> Ekde 1848 ĝis decembre 1851, Victor Hugo loĝis en la tiama numero 37<ref name="lieu13">[http://www.victorhugo2002.culture.fr/culture/celebrations/hugo/fr/paris13.htm «Les lieux hugoliens»], numero 9, ''victorhugo2002.culture.fr''.</ref>, nuntempa numero 43 de la rue de La Tour-d'Auvergne.<ref>''Autour du Père Tanguy'', Petite histoire de la rue Clauzel de 1830 à 1900, fonto Archives de Paris: Henry-Melchior de Langle: '' Le petit monde des cafés parisiens''</ref> === Politika agado kaj ekzilo ===

Victor Hugo: Malsamoj inter versioj