Registro (orgeno): Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
esperantigita parametro, formatigo de titoloj, +Projektoj, multaj kosmetikaj ŝanĝoj
Linio 1:
[[Dosiero:Weingarten Basilika Gabler-Orgel Register rechts.jpg|thumbeta|Registrotiriloj de la [[Joseph Gabler|Gabler]]-orgeno de la baziliko s-ta Martino en [[Weingarten (Württemberg)|Weingarten]]]]
'''Registro''' ĉe [[orgeno]] estas vico da [[orgenfajfilo|fajfiloj]], kiu etendiĝas sur la tutan tonamplekson de unu [[sonkoloro]] kaj kiu estas en- aŭ forŝaltebla kiel unuo. Ĉe la plej multaj registroj je unu klavo eksonas ekzakte unu fajfilo, ĉe la t.n. miksitaj pluraj. Kutime ĉiu registro estas firme alordigita al unu [[klavaro]].
 
== Registrado kaj registraĵo ==
 
Ĉe la plej multaj orgenoj la orgenisto manipulas la registrojn, eltirante ''registrotirilojn'' ĉe la [[Ludotablo (orgeno)|ludotablo]] por la elŝaltado kaj maltirante ilin por la forŝaltado; pro tio ankaŭ la nocioj „tiri“ kaj „maltiri“ por la en- kaj elŝaltado de registroj. Krome ekzistas ankaŭ leviloj horizontale aŭ vertikale forŝovendaj, baskuloj, lamenoj aŭ premklavoj. La registroj estas mastrumataj aŭ mekanike (per registrotiriloj) aŭ pneŭmatike resp. elektre (prembutonoj, baskuloj ktp., foje ankaŭ je tiuj ĉi per tiriloj).
 
Linio 13 ⟶ 12:
 
== Registrotipoj ==
 
=== Distingiĝo laŭ tonalto ===
 
La registroj povas havi diferencajn [[tonalto]]jn, je kio la tonalto estas indikata per la t.n. ''futotona nombro'': Tiel oni nomas registron en normalpozicio kiel 8′-registro, ĉar la plej malalta fajfilo (granda C) de malferma labioregistro longas 8 ''[[futo]]jn'' (1 futo = ĉ. 32 cm).
[[Dosiero:Pipelength001 modified.png|thumbeta|370px|Interligo inter futonombro, oktavpozicio kaj grandeco de malferma labiofajfilo (1′ = 1 futo = ca. 32 cm)]]
[[Dosiero:Obertonsynthese Orgel.jpg|thumbeta|rightdekstra|350px|supratona sintezo de orgeno: ludataj tonoj (supre), eksonantaj tonoj (malsupre)]]
{| class="prettytable"
|64′
|tri [[Oktavo|oktavojn]] pli alta ol notita. Ekstreme malofta, ĉar la plej malalta oktavo situas en la malsuprasona sfero, tiel ke oni ne plu aŭdas ĝin, kvankam oni sentas ĝi kiel vibrado.
Linio 45 ⟶ 42:
|-
|1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′
|du oktavojn kaj perfektan kvinton pli alta
|-
|1<sup>1</sup>/<sub>7</sub>′
Linio 54 ⟶ 51:
|-
|<sup>8</sup>/<sub>9</sub>′
|du oktavojn kaj grandan nonon resp. tri oktavojn kaj grandan sekundon pli alta
|-
|<sup>4</sup>/<sub>5</sub>′
|tri oktavojn kaj grandan tercion pli alta
|-
|<sup>8</sup>/<sub>11</sub>′
|du oktavojn kaj perfektan undecimon resp. tri oktavojn kaj perfektan kvarton pli alta
|-
|<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′
Linio 66 ⟶ 63:
|}
 
Laŭ sia futotona pozicio la registroj estas subdivideblaj en
* ''bazregistroj'' (64′, 32′, 16′, 8′, 4′, ktp.) kaj
* ''[[alikvotregistro]]j'' (la aliaj supratonoj; tiuj estas precipe kvintoj kaj tercioj). Alikvotregistroj ankaŭ estas konstruitaj pri pli malaltaj bazregistroj (64′, 32′, 16′).
Linio 75 ⟶ 72:
 
=== Nomoj de la tonalto ===
 
Dum kiam en modernaj orgenoj la ekzakta futmezuro venkis, paralele ekzistas aliaj tonaltonomoj. Precipe la nomado per romiaj nombroj ofte kaŭzas konfuziĝon, ĉar tiuj ĉi nombroj indikas en Italio la tonalton, en aliaj landoj tamen la ĥornombron (la nombro de fajfiloj por unu tono) de miksitaj voĉoj. Sur la ibera duoninsulo pli kutimas la ''palmo'' (hispane: spano, mallonge: ''p'') ol la ''futo''. Transkalkulo: 13p = 8′.
 
{| class="prettytable"
|'''futmezuro (ekzakta)'''
|'''futmezuro (malnova)'''
Linio 149 ⟶ 145:
|Veint y novena, 29na
|}
 
 
La futpozicioj 1<sup>1</sup>/<sub>7</sub>′, <sup>8</sup>/<sub>9</sub>′ kaj pli altaj alikvotoj same kiel alikvotoj pri 64′ kaj 32′ kutime estas indikataj per ekzakta futmezuro. Por la maloftega 64′ ne ekzistas unuecaj indikoj, kvankam ankaŭ tiuj ĉi registroj fakte ĉiam havas aldonan signon 64′. La indiko per orda numeralo markas la klavon, kiu je tirita bazregistro, do se ne alimaniere indikita 8′, sonigas la saman tono kiel la laŭe nomata registro sur la klavo C. Estas indikata la distanco de la plentonoklavoj ekde la klavo C, je kio la nombrado komencas sur la klavo C per I. Tiu ĉi sistemo kun plenskribitaj ordaj numeraloj estas disvastigita krom en hispanlingvaj landoj ankaŭ en portugallingvaj, itallingvaj kaj anglolingvaj landoj. La sistemo estas nur uzebla por la oktavoj, la kvintoj (trionfuto), la tercio (kvinonfuto) kaj la nono (naŭonfuto), ĉar por la septimo (seponfuto) kaj pli altaj alikvotoj ol la nono la distanco al la klavo C finiĝas sur duontonoklavo. Sed ĉar iom pli malnovaj orgenoj aparte de tio finiĝas je la tercio (kvinonfuto), tio ĉi ne montriĝis probleme. En ampleksaj dokumentadoj pri orgeno la ordaj numeraloj, plejparte skribitaj en barataj cifroj, ankaŭ estas uzataj por la kunmetaĵo de miksitaj voĉoj.
Linio 159 ⟶ 154:
 
=== Diferencigoj laŭ konstrumaniero ===
 
La diversaj orgenregistroj diferas krom laŭ tonalto (futpozicio) ankaŭ per siaj konstrumanieroj kaj je tio per tonekado, supratona parto (sonkoloro) kaj laŭteco. La du ĉefaj grupoj estas:
* ''[[Orgenfajfilo#Lipfajfiloj|labiofajfiloj]]'' (ankaŭ lipfajfiloj): tongenerado same kiel je [[bekfluto]]: aerbendo trafas sur la akreĝa supra labio kaj generas tonon.
Linio 167 ⟶ 161:
 
=== Diferencigo laŭ funkcio ===
 
La labioregistroj subdividiĝas en:
* ''[[Principalo (orgeno)|principal]]ĥoro'' kun registroj el la principalgrupo, kiuj sonas fortaj, malmildaj, klaraj kaj egalaj.
Linio 182 ⟶ 175:
 
== Ripetado ==
 
''Ripetaj'' registroj derompiĝas pro instrumentkonstruaj (fajfiloj estus tro malgrandaj por prilaborado) kaj sonaj kialoj (atingado de la aŭdlimo) je certa tonalto kaj reekas denove kun pli malalte situanta tono. Se en plurvoĉaj registroj la voĉoj saltas en la pli malaltan [[oktavo]]n, oni diras ''oktavripetado'', se ŝanĝas kvinto- kaj oktavoĥoroj, oni nomas tion ''kvartkvinta ripetado'' aŭ ankaŭ ''milda ripetado''. La nombro de ripetadoj dependas de la ampleksoj de la ĥoroj kaj de la dezirata sonefiko de la tutoregistro. Speciala arto de la orgenkonstruo estas, aranĝi la eksonadon de la pli malaltaj ĥoroj nerimarkeble. Je sonkronoj ofte ekas pli malalte poziciita ĥoro, sen ke la plej alta ĥoro rompiĝas. Tiam la ĥornombro kreskas supren laŭlonge de la klavaro. Tion oni markas ekz. kiel ''miksturo 1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′ 4–6-obla ''. Ekde la [[20-a jarcento]] oni ankaŭ konstruas ripetajn larĝĥorajn [[alikvotregistro|alikvotojn]].
 
La oktavripetado troviĝas foje ĉe unuopaj voĉoj (1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′ kaj pli alte), se tiuj en la plej alta pozicio transpasus fiksitan tonlimon. Tiu ĉi konstrumaniero estas tipa por italaj barokorgenoj, en kiuj la altaj alikvotvicoj ripetas, se ili atingas c<sup>5</sup> bzw. <sup>1</sup>/<sub>8</sub>′-longecon.
La ''cimbalo 1-obla'' tamen kutime estas realigata en kvart-kvinta ripetado.
 
Linio 191 ⟶ 183:
 
== Miksitaj voĉoj ==
 
=== Sonkronoj ===
 
''Sonkronoj'' aŭ ''miksturoj'' plejofte enhavas nur oktavajn kaj kvintajn ĥorojn, sed foje ankaŭ terciojn. Depende de tio, ĉu ili havas ankaŭ terciojn, oni nomas ilin:
* „arĝentkolora“ sono: sonkronoj enhavas nur [[oktavo]]jn kaj [[kvintojn]].
Linio 205 ⟶ 195:
La registroj ''scharff'' kaj ''cimbalo'' laŭprincipe estas simile strukturitaj, sed nur el pli alte poziciitaj ĥoroj. Ilaj sono do estas pli akra kaj hela, la nombro de ĥoroj tamen plejofte pli malalta. Dum la [[Romantiko (muziko)|romantiko]] oni foje ankaŭ nomis tercihavajn sonkronojn „scharf“ (akra). La ''scharff'' enhavas plejparte tri ĝis kvar ĥorojn, la cimbalo unu ĝis tri ĥorojn, la terciocimbalo kutime tri ĥorojn (tercio, kvinto kaj oktavo).
 
La ''hintersatz'' estas neripeta miksturo, enhavanta nur kvintajn kaj oktavajn ĥorojn kaj estantaj nur en la pedalaro. La nomo devenas de la same neripeta malantaŭaĵo de la [[blokpozitivo]], kiu staris malantaŭ la fasado.
 
Registro ege karakteriza por la kresko de la ĥornombro estas la ''progresivharmoniko'' aŭ mallonge ''progresio'', kiu ne ripetas kaj nepre povas esti 1–8oble okupita. Pro la forta emfazo de la diskantpozicio ĝi precipe taŭgas por specialaj sonefektoj kaj ankaŭ por emfazi melodion en la supra voĉo.
Linio 215 ⟶ 205:
 
=== Miksitaj kolorregistroj ===
 
==== Korneto ====
La ''korneto'' (france kaj angle: ''Cornet'', hispane: ''Corneta'', nomo por la [[klariono]]) estas neripeta, tercihava miksita manualvoĉo. (En la [[Pedalaro (muziko)|pedalverko]] ankaŭ la lamenregistro trumpeto 2′ aŭ 1′ nomiĝas ''korneto'').
 
La korneto ofte nur disponeblas por la diskantregiono de la manualo. Ĝi povas esti mezurita ekde larĝege (Francio) ĝis principalece (Hispanio). En francaj orgenoj ĝi plifortigas la [[Orgenfajfilo#Lamenfajfiloj|lamenregistrojn]] en la altaj pozicioj. Alikaze oni utiligas la korneton ankaŭ kiel soloregistro.
 
La kornetoj de francaj orgenoj havas diversajn nomojn kaj uzocelojn:
* La ''Grand Cornet'' en la ĉefa suborgeno estas pli larĝe mezurita ol la aliaj. Oni konstruas ĝin kutime ekde b c<sup>1</sup> (2 oktavojn) kaj ĝi plifortigas la lamenvoĉojn en la ''Grand Jeux'' plimalfortiĝantajn en la diskanto. En la pli malalta pozicio ĉi tiu korneto estas iomete pli malforte intonaciata, por ke la transiro estu kontinua.
* La ''Cornet'' en la pozitivo ankaŭ subtenas la lamenvoĉojn kaj kutime estas nur konstruata, se tiuj ekzistas. Ĝi similas al tiu en la ĉefa suborgeno, tamen ĝi estas entute pli mallarĝe mezurita.
* La ''Cornet de Récit'' estas soloregistro aranĝata sur la tria aŭ kvara manualo. Ĝi havas pli grandan amplekson (ekde F aŭ almenaŭ G) kaj estas ĉie fortike intonaciita (do en la baso pli forte ol en la aliaj verkoj).
Linio 233 ⟶ 222:
La ''septimokorneto'' estas korneto kun aldona septimĥoro 1<sup>1</sup>/<sub>7</sub>′. Ĝi estas kutime realigata 7-oble kun 8′ + 4′ + 2<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′ + 2′ + 1<sup>3</sup>/<sub>5</sub>′ + 1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′ + 1<sup>1</sup>/<sub>7</sub>′.
 
La ''eĥokorneto'' plejofte estas malmultĥora korneto staranta en kesto kun aŭ sen [[Ŝvela suborgeno|ŝvelilo]]. Mankaj ĥoroj je 8′ kaj 4′ tiam ekzistas ankaŭ en la kesto kiel unuopaj registroj. Ĝi estas uzata alterne kun la korneto, por kaŭzi eĥoefikon.
 
''Nasardos'' estas en hispanaj orgenoj korneteca, ĉiam terciohava registro nur por la basduono de la manualo. Por la diskantduono de la sama manualo pro tio disponeblas ĉiam ''Corneta''.
Linio 244 ⟶ 233:
La mezuro de ''seskvialtero'' plejofte estas principaleca, pli larĝaj mezuraj tamen ankaŭ ekzistas. Oni konstruas ĝin plejparte kiel seskvialtero 2-obla el [[kvinto]] kaj [[tercio]] (2<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′ + 1<sup>3</sup>/<sub>5</sub>′). La seskvialtero ofte ripetiĝas en la granda oktavo je 1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′ + <sup>4</sup>/<sub>5</sub>′. Precipe en malgrandaj orgenoj la registro ofte nur ekzistas kiel duona registro por la diskantduono de la manualo.
 
La nomo ne devenas, kiel foje asertatas erare, de la [[seksto|sekstintervalo]] inter ambaŭ ĥoroj, sed de la latina vorto por „unu kaj duono“ (sesquialter, -altera, -alterum) kaj do komence ĝi signifis nur la kvinton (la kordlongoproporcion 3:2 sur la [[unukordo]]) kaj ne la tercion (5:4), kiu nomus seskvikvarto, nomo tamen tute neuzata. Jen tekstas en la muzikteorio de [[Boethius]], ĉefa por la mezepoko, en libro 1, ĉapitro 4:
 
:''„Secundum vero inaequalitatis genus est quod appellatur superparticulare, id est cum major numerus minorem numerum habet in se totum, et unam ejus aliquam partem, eamque vel dimidiam, ut tres duorum, et vocatur sesquialtera proportio, vel tertiam, ut quatuor ad tres, et vocatur sesquitertia.“''
Linio 253 ⟶ 242:
 
==== Terciano ====
 
La mezuro de ''terciano'' plejofte estas principalece, pli larĝaj mezuro tamen ankaŭ ekzistas. La registron oni konstruas kiel terciano 2-obla el [[tercio]] kaj supra [[kvinto]] (1<sup>3</sup>/<sub>5</sub>′ + 1<sup>1</sup>/<sub>3</sub>′). La terciano ofte ripetiĝas en la granda oktavo al <sup>4</sup>/<sub>5</sub>′ + <sup>2</sup>/<sub>3</sub>′. Pli maloftas la konstruformo kun 3<sup>1</sup>/<sub>5</sub>′ + 2<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′.
 
Linio 260 ⟶ 248:
 
== Apartaĵoj ==
 
=== Anticipado ===
[[Dosiero:Vorabzug0.png|eta|200px|[[Ventkesto#Registroŝabloningo|Registroŝablono]] por anticipado]]
 
[[Dosiero:Vorabzug0Vorabzuga.png|thumbeta|200px|[[Ventkesto#Registroŝabloningo|Registroŝablono]]enŝaltitas nur anticipita porvico anticipadoI]]
[[Dosiero:Vorabzugb.png|thumbeta|200px|ambaŭ vicoj enŝaltitas]]Je ''anticipado'' eltiras kroman registron per tio, ke oni aparte ludebligas unuopan fajfilvicon el fakte plurĥora registro. Ekzemple oni povas eltiri el 4-obla miksturo oktavon 2′, el [[Registro (orgeno)#Miksitaj voĉoj|korneto]] nasat-on 2<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′ kaj el [[Registro (orgeno)#Miksitaj voĉoj|seskvialtero]] tercion 1<sup>3</sup>/<sub>5</sub>′. Tion ĉi ebligas je ŝabloningo kromaj truoj en la registroŝablono. Kompare kun la subdivido de ĉiuj miksitaj registroj en apartajn oni ŝparas la spacon por aldonaj ŝablonoj, tamen oni povas uzi nur la anticipatan vicon sole. Fakte tial anticipiloj maloftas.
[[Dosiero:Vorabzuga.png|thumb|200px|enŝaltitas nur anticipita vico I]]
[[Dosiero:Vorabzugb.png|thumb|200px|ambaŭ vicoj enŝaltitas]]Je ''anticipado'' eltiras kroman registron per tio, ke oni aparte ludebligas unuopan fajfilvicon el fakte plurĥora registro. Ekzemple oni povas eltiri el 4-obla miksturo oktavon 2′, el [[Registro (orgeno)#Miksitaj voĉoj|korneto]] nasat-on 2<sup>2</sup>/<sub>3</sub>′ kaj el [[Registro (orgeno)#Miksitaj voĉoj|seskvialtero]] tercion 1<sup>3</sup>/<sub>5</sub>′. Tion ĉi ebligas je ŝabloningo kromaj truoj en la registroŝablono. Kompare kun la subdivido de ĉiuj miksitaj registroj en apartajn oni ŝparas la spacon por aldonaj ŝablonoj, tamen oni povas uzi nur la anticipatan vicon sole. Fakte tial anticipiloj maloftas.
 
=== Dividitaj registroj ===
La ''dividita registro'' estas apartaĵo de iberaj [[orgeno]]j (''teclado partido'', hispane: ''dividita klavaro'', en iberaj barokorgenoj kutime ĉiuj registroj estas dividitaj), sed troviĝas ankaŭ ĉe iom malgrandaj instrumentoj por pligrandigi la soneblecojn. Je tiu temas pri registro, kies supran kaj malsupran duonon de [[klavaro]] oni povas separe enŝalti. Normale teknike ebligas tion registroŝablono dividita laŭ la mezo, kies ambaŭ duonoj havas propran registrotirilon. Malofte la ventkestoj estas dividitaj, kaj iliaj apartaj duonaj ricevas venton pervalve.
 
Jam el la [[16-a jarcento]] devenas la unuaj dokumentoj menciantaj duonigitajn registrojn ([[Zaragozo]] [[1567]]). Sed ankaŭ en aliaj landoj jam oni konstruis la orgenojn kun tiuj separoj (ekz. en la [[Ebert-Orgel]] de [[1561]] en [[Innsbruck]]). La origina deveno de apartigitaj registroj ŝajnas estis [[Rigalo|rigalecaj]] etorgenoj, kies treege limigitaj soneblecoj pligrandiĝis per tia instalaĵoj. Integrante tiujn rigalojn en la grandajn orgenojn, evidente oni ankaŭ transprenis la dividon.
La ''dividita registro'' estas apartaĵo de iberaj [[orgeno]]j (''teclado partido'', hispane: ''dividita klavaro'', en iberaj barokorgenoj kutime ĉiuj registroj estas dividitaj), sed troviĝas ankaŭ ĉe iom malgrandaj instrumentoj por pligrandigi la soneblecojn. Je tiu temas pri registro, kies supran kaj malsupran duonon de [[klavaro]] oni povas separe enŝalti. Normale teknike ebligas tion registroŝablono dividita laŭ la mezo, kies ambaŭ duonoj havas propran registrotirilon. Malofte la ventkestoj estas dividitaj, kaj iliaj apartaj duonaj ricevas venton pervalve.
 
La dispunkto en [[Iberio]] situas unuece inter c<sup>1</sup> kaj c#<sup>1</sup> (tio estis precize la mezo de la tiama [[klavaro]]). En aliaj landoj oni konas krom la mezdisigo inter b<sub>b</sub> kaj b aŭ b kaj c<sup>1</sup> ankaŭ separejojn, kiuj plie situas en la malalta parto de la klavaro, ekz. inter f# kaj g (ekz. en suda Germanio, tie ekz. ĉe [[Johann Nepomuk Holzhey|Holzhey]]) aŭ e kaj f (Innsbruck – tie estas la limo de la plej malsupra oktavo). La praktika utilo estas, ke oni povas emfazi [[baso]]- aŭ [[diskanto|diskantvoĉon]] por aŭ ricevi klare markitan basfundamenton aŭ entute elmeti unu aŭ du voĉojn solistajn sen bezoni por tio pluan klavaron. Tiu konstrutipo tamen ankaŭ plurobligas la soneblecojn je [[manualo|plurmanualaj]] instrumentoj.
Jam el la [[16-a jarcento]] devenas la unuaj dokumentoj menciantaj duonigitajn registrojn ([[Zaragozo]] [[1567]]). Sed ankaŭ en aliaj landoj jam oni konstruis la orgenojn kun tiuj separoj (ekz. en la [[Ebert-Orgel]] de [[1561]] en [[Innsbruck]]). La origina deveno de apartigitaj registroj ŝajnas estis [[Rigalo|rigalecaj]] etorgenoj, kies treege limigitaj soneblecoj pligrandiĝis per tia instalaĵoj. Integrante tiujn rigalojn en la grandajn orgenojn, evidente oni ankaŭ transprenis la dividon.
 
La klara difino de la dispunkto inter c<sup>1</sup> kaj c#<sup>1</sup> estigis en [[Hispanio]] kaj [[Portugalio]] apartan muzikan ĝenron, la ''Tiento de medio registro'' ([[tokato]]n por duonigita registro). Ĉi tie ĉiuj registroj en preskaŭ ĉiuj orgenoj estas dividitaj, kondiĉe ke ne temas pri orgenoj orientitaj je la [[orgenkonstruo]] de la resta [[Eŭropo]]. Tiuj ĉi precipe estas instrumentoj el la [[Romantikismo|romantika epoko]].
La dispunkto en [[Iberio]] situas unuece inter c<sup>1</sup> kaj c#<sup>1</sup> (tio estis precize la mezo de la tiama [[klavaro]]). En aliaj landoj oni konas krom la mezdisigo inter b<sub>b</sub> kaj b aŭ b kaj c<sup>1</sup> ankaŭ separejojn, kiuj plie situas en la malalta parto de la klavaro, ekz. inter f# kaj g (ekz. en suda Germanio, tie ekz. ĉe [[Johann Nepomuk Holzhey|Holzhey]]) aŭ e kaj f (Innsbruck – tie estas la limo de la plej malsupra oktavo). La praktika utilo estas, ke oni povas emfazi [[baso]]- aŭ [[diskanto|diskantvoĉon]] por aŭ ricevi klare markitan basfundamenton aŭ entute elmeti unu aŭ du voĉojn solistajn sen bezoni por tio pluan klavaron. Tiu konstrutipo tamen ankaŭ plurobligas la soneblecojn je [[manualo|plurmanualaj]] instrumentoj.
 
La klara difino de la dispunkto inter c<sup>1</sup> kaj c#<sup>1</sup> estigis en [[Hispanio]] kaj [[Portugalio]] apartan muzikan ĝenron, la ''Tiento de medio registro'' ([[tokato]]n por duonigita registro). Ĉi tie ĉiuj registroj en preskaŭ ĉiuj orgenoj estas dividitaj, kondiĉe ke ne temas pri orgenoj orientitaj je la [[orgenkonstruo]] de la resta [[Eŭropo]]. Tiuj ĉi precipe estas instrumentoj el la [[Romantikismo|romantika epoko]].
 
==== Malsimetriaj registroj ====
Linio 284 ⟶ 269:
 
=== Akustikaj (virtualaj) registroj ===
 
Foje oni trafas sur ''akustikan bason'' (virtuala baso). Je tio oni utiligas la akstikan fenomenon de la [[Rezidua tono|reziduaj tonoj]] por ŝpari kostojn, spacon kaj pezon por grandegaj fajfiloj.
 
Linio 291 ⟶ 275:
 
=== Transmisio ===
 
''Transmisio'' estas la konektado de unuopa registro al alia suborgeno. Fakte ĝi okazas nur ekde manualo al pedalaro, tiel ke certaj unuopaj registroj ankaŭ uzeblas memstare en la pedalaro. Je la ŝablonventkesto transmisio fariĝas per aldonaj tonĉambretoj, kies valvoj estas daŭre konektitaj.
 
=== Ekstenso ===
 
Per ''ekstenso'' oni pligrandigas la tonamplekson de unuopaj registroj por eksonigi ilin ankaŭ en aliaj futpozicioj. Tiu uzo kutimas nur en malaltaj tonpozicioj (pedalaro). En la manualo ekestas la problemo, ke dum plurvoĉa ludado je oktavkunsonaĵoj eksonas malpli fajfiloj ol je aliaj intervalkunsonaĵoj, per kio la tuta sono prezentiĝas magra kaj malegala. Se en orgeno ekzemple ekzistas fermregistro 8′, oni povas realigi fermregistron 16′ per nur dek du kromaj fajfiloj kaj per oktavdislokiga uzado de la jam ekzistaj fajfiloj. Tiu ĉi procedo plej kutimas je realigo de 32′-registro en la pedalaro – tio ne nur ŝparas multegan da spaco kaj pezo, sed ankaŭ kostojn en kvincifera €-kvanto. Ekstenson oni ankaŭ utiligas por [[Konektilo (orgeno)|oktavkonektiloj]], por ke tiu ĉi ankoraŭ efiku en la supra resp. malsupra oktavoj.
 
Linio 303 ⟶ 285:
 
=== „Rompitaj“ registroj ===
 
„Rompitaj“ estas registroj, kies laŭmezura aŭ laŭspeca strukturo ne kontinuas, antaŭ ĉio pro praktikaj kialoj (spaco- kaj pezoreduktado en malalta pozicio, agord- kaj intonaciebleco en alta pozicio). Ekzemple okazas, ke origine malferma registro en malaltaj pozicioj estas konstruata malferma. Fermajn registrojn (4′, 2′, malpli ofte 8′) oni konstruas en la plej alta pozicio malfermaj por eviti tro malgrandajn, preskaŭ ne agord- kaj intonacieblajn fermitajn fajfilojn. 4′-lamenregistroj precipe el la trumpetspeco prefere konstruatas en la alta kvinto kiel principaloj. Ĉar ĉi tiu trumpeta „trompetaĵo“ troveblas nur en altegaj tonregionoj, la rezulton ankaŭ ekzerciĝintaj aŭskultantoj ofte preskaŭ ne percepteblas.
 
 
 
=== Altpremoregistro ===
 
''Altpremoregistroj'' estas kaj [[Orgenfajfilo#Labiofajfiloj|labio]]- kaj ankaŭ [[Orgenfajfilo#Lamenfajfiloj|lamenregistroj]], kiujn ekblovas plialtigita [[Vento (orgeno)|ventpremo]] (ĝis 300&nbsp;mm akvokolonaj aŭ parte eĉ pli), per kiu ili sonas evidente pli laŭtaj ol normalaj orgenregistroj (la kutima ventpremo situas je orgenregistro inter 50 kaj 100&nbsp;mm&nbsp;akvokolonaj).
 
Linio 318 ⟶ 296:
=== Batotonaj registroj ===
Je batotonaj registroj eksonas du fajfilvicoj samtempe, kiuj estas iomete misagorditaj unu kun la alia, kaŭzante tiel batotonon. Ekzemploj estas ''unda maris'' (lat. „marondo“, plejparte el fermaj fajfiloj), ''vox coelestis'' resp. ''voix céleste'' (latine resp. france „ĉiela voĉo“, el arĉinstrumentaj registroj), kaj en italaj orgenoj ''voce umana'' (ital. „homa voĉo“, el principaloj). Batotonaj registroj sonas plejparte en 8′-pozicio.
[[Dosiero:Weingarten_Gablerorgel_Pedalglocken.jpg|thumbeta|rightdekstra|400px|pedalkariljono de la Gabler-orgeno en Weingarten]]
 
== Krom- kaj efektregistoj ==
 
Kiel orgenregistroj oni plejvastasence signifas ankaŭ la [[tremsonigilo]]n kaj [[Ludhelpilo (orgeno)|ludhelpilojn]] ekfunkcieblajn per registrotiriloj, kiel ekz. [[Konektilo (orgeno)|konektiloj]], [[kombiniloj (orgeno)|kombiniloj]] kaj barvalvoj, samkiel [[balgotretanto|balgotretant-alvoko]] kaj la same per enŝalteblaj mekanikaj ludiloj kaj specialefektoj kiel ekz. [[cimbalstelo]], [[kukuo (orgeno)|kukuo]], [[najtingalo (orgeno)|najtingalo]], timbalo, [[tondro (orgeno)|tondro]] kaj kariljono. Plua helpilo je la registrado estas la [[registrokateno]].
 
 
== Vidu ankaŭ ==
Linio 336 ⟶ 312:
 
== Eksteraj ligiloj ==
{{Projektoj}}
[http://www.organstops.org/index.html www.organstops.org] Enciklopedio de orgenregistroj, ankaŭ kun sonekzemploj (angle)
 
 
{{Tradukitaĵo|de|Register (Orgel)|revizio=40818649|enmetrevizio=1512788}}