Reinhardsbrunn: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Moldur (diskuto | kontribuoj) |
LiMrBot (diskuto | kontribuoj) esperantigita ŝablono (Dosiero), esperantigita parametro, formatigo de titoloj, +Projektoj, +Bibliotekoj, kosmetikaj ŝanĝoj |
||
Linio 1:
[[
En Reinhardsbrunn, parto de [[Friedrichroda]], estas kastelo en novgotika stilo, kiu bedaŭrinde en tre kaduka stato estas. Belegas la [[Stacidomo Reinhardsbrunn]] kun princa pavilono kiu paŝon post paŝo restaŭrotas.
== Funkcio ==
Longtempe ĝi funkciis kiel hotelo. Belaj estas la novromanika kapelo, la halo de la prauloj kaj la Galerio de la cervoj.
== Historio ==
Kiam en 1083 la [[palatina grafo]] Frederiko la 2-a forlasis sian kortegon Zscheiplitz proksime de [[Freyburg (Unstrut)]], la kavaliroj Dietrich kaj Ulrich von Teutleben kiel ankaŭ Reinhard von Reinstedt atakis kaj murdis lin. Mallonge post tiu fiago la grafo [[Ludoviko la Saltanto]], la konstruiginto de [[Wartburg (burgo)|Wartburg]], edzinigis la junan vidvinon Adelheid. La popolo kaŝe supozis ke Ludoviko mem estus estinta la komisiinto de la krimo. Monaĥoj prenis tiajn onidirojn kaj skribis, ke la la geedziĝo estis malheligita per pento kaj timo pri la spirituala saneco. Tial Ludoviko fondus en 1085 la [[benediktanoj|benediktanan]] monaĥejon kun frokuloj el [[monaĥejo Hirsau]] - restis hodiaŭ nur la fiŝlagetoj kaj kelkaj mureroj de ĝi - kaj donacus en [[Sangerhausen]] la Kirkon Sankta Ulriko. Por protekto de la klostro konstruitis [[Kastelo Schauenburg]] en Friedrichroda.
Ludoviko la Saltanto nombriĝis inter a plej elstaraj personuloj de feŭdisma [[Turingio]]. Li akurate sciis kiel realigi siajn proprajn interesojn, kio videblas ankaŭ ĉe la konstruitaj burgoj. Post la finkonstruigo de Wartburg estiĝis supre de [[Freyburg (Unstrut)|Freyburg]] [[Kastelo Neuenburg]] sur grundo de la edzino. Lia plej maljuna filo iĝis landgrafo turingia, Ludoviko la 1-a.
Reinhardsbrunn kiel ankaŭ Wartburg reprezentas la spiriton kaj potencon de la regantoj ĝis la detruo de la monaĥejo dum la [[Kamparanaj ribeloj]] en 1525. La sekvintajn jarcentojn Reinhardsbrunn iĝis oficejo kaj kelkajn jarojn loĝejo de certa [[Saksio-Vajmaro|vajmara]] dukvidvino. Aparte Ernesto la 2-a (Saksio-Gotha-Altenburg) tre interesiĝis pri Reinhardsbrunn kaj farigis aliaranĝojn de la parko.
En la jaro 1826 formitis la [[Duklando Saksio-Koburgo kaj Gotao]] kies unua duko Ernesto la 1-a komisiis la restaŭradon de la konstruaĵoj kaj de la parko. Novgotika estu la kastelo, la ĝardenoj laŭ angla stilo. Reinhardsbrunn iĝis renkontiĝcentro de gravaj eŭropaj nobeloj: [[Viktoria (Britio)|Reĝino Viktoria]], imperiestro [[Vilhelmo la 2-a (Germana Regno)|Vilhelmo la 2-a]], la [[reĝlando Saksio|saksaj reĝoj]], la reĝo de la [[belgio|belgoj]] [[Leopoldo la 2-a (Belgio)|Leopoldo la 2-a]] ktp. Ĝis la eksplodo de la [[Dua mondmilito]] Reinhardsbrunn estis somera palaco, ĉaskastelo kaj gastejo de la eksaj monarkoj de Gotha.
== Malantaŭ 1945 ==
Post la milito estis diversaj funkcioj de ĝi: ekde 1961 ĝi estis unuakategoria hotelo; la hotela utiligo finiĝis en 1995. Restaŭradlaboroj post la [[Turniĝo]] faritis nur en la t.n. Kavalira domo, kio funkciis ĝis oktobro 2001.
Linio 25:
* Albert Naudé, ''Die Fälschung der Ältesten Reinhardsbrunner Urkunden '', Reprint von 1883/2002, eldonejo Rockstuhl, Bad Langensalza, ISBN 978-3-936030-81-5
* Albert Beck: ''Alt-Reinhardsbrunn im Glanze seiner achthundertjährigen Geschichte. Ein Heimatbuch''. Jacob Schmidt & Co., Friedrichroda 1930
* Hanns-Jörg Runge:
* Andreas Benjamin Paasche/Martina Giese-Rothe: ''Heilige Elisabeth und ihre Liebe zu Reinhardsbrunn'' - Verlag: Books on Demand ISBN 978-3-8482-0352-9
* Martina Giese-Rothe/Andreas Benjamin Paasche/Ulf Wirrbach: ''Impressionen Schloss Reinhardsbrunn'' - Verlag: Books on Demand ISBN 978-3-8448-1689-1
== Eksteraj ligiloj ==
{{Projektoj}}
* [http://www.schloss-reinhardsbrunn.com/neu Surreta sinprezentado de la kastelo.]
{{Bibliotekoj}}
[[Kategorio:Distrikto Gotha]]
[[Kategorio:Friedrichroda]]
| |||