Sonlibro: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
produktado kaj ekigado
el la Angla
Linio 16:
* WAV dosiero enhavante ADPCM (ADPCM IMA WAV aŭ Microsoft ADPCM) voĉon: mono (1.0) voĉo kun 32 kHz specimena kvanto kaj 4 bit profundeco. Ideala por diktafonoj.
* MP3 dosiero mono (1.0) voĉo kun 32 kHz specimena kvanto, 16 bit profundeco kaj 40 kbps.bitratoj.
 
Pleje oni uzas tiujn: kasedon, CD, MP3 CD, aŭ elŝuteblajn dosierojn, ekzemple MP3 (.mp3), Windows Media Audio (.wma) aŭ Advanced Audio Coding (.aac).
 
Germana inventisto inventis kasedojn kun Tefifon formato. Ĝi povis enhavi 8 horojn, kaj estis simila al konvenaj kasedoj, sed ĝi devis esti uzita kun duona tempo. Ĝi neniam ekis multe uzita.
 
Iuj sonlibroj estis rekorditaj el radio, el kiuj iuj estis poste redaktitaj. Oni povas iom dramatigi librojn, kun distribuo al karakteroj, muziko kaj sonaj efikoj. Ankaŭ estas verkoj, kiuj unue estas ekitaj en sonlibra formo, kaj poste presitaj.
 
Produktado estas regita per regisoro, simile al filmoj. Se rolulo eraras, la registoro starigas aktoron, kaj li devas aktori lian scenon denove. Kun teĥnika evolvo, pli kaj pli sonlibroj estas rekorditaj hejme, kaj regisoro laboras kun aktoroj separite. Poste redaktisto redaktas naraciojn, kaj la tuta verko aŭdita. La aktoroj estas salajritaj nur laŭ tempo en la preta verko por fari malpli erarojn. Konataj aktoroj estas pagitaj pli bone, kaj pli grandaj studioj povas ankaŭ pli pagi.
 
Oni povas uzi sonlibrojn por samaj celoj kiel tradicaj libroj: oni povas lerni aŭ legi por amuzo. Estas senpagaj librejoj en Usono ([[Kongresa Biblioteko de Usono]]), Kanado ([[CNIB Foundation]]) kaj aliaj landoj. 40 percento de sonlibroj estas igitaj per librejoj. Oni povas prunti CD aŭ lasi sendi sonlibron per e-mail. Ankaŭ antikvaj librvendejoj havas grandan parton, sed elŝutantaj programoj gajnas popularecon. Laŭ National Endowment for the Arts, sonlibro estas la unu formo de legado, kiu popularigas.
 
En tradiciaj libroj oni povas turni paĝojn por reiri al iu loko, kiun oni reen legi volas. Ankaŭ partoj de sonlibroj povas esti legitaj plifoje.
 
Oni povas legi sonlibroj dum aliaj aktivecoj, ekzemple dum ŝtirado aŭ hejmlaboro. Tiuj aktivecoj devas esti rutinaj kaj ne bezoni multan atenton, ĉar tiam oni ne povas atenti ĉiun aktivecon samtempe.
 
Oni povas legi sonlibrojn por amuzo, precipe dum longaj vojoj. Ankaŭ familioj povas legi la saman libron kune.
 
Sonlibroj povas helpi ankaŭ lernadon kaj ekkoni novajn faktojn. En sciencoj uzantaj multajn formulojn oni precipe uzas tradiciajn librojn, ĉar formuloj estas malpli inteligeblaj nur pronuncite. Oni pli amas uzi sonlibrojn pli por lingvoj, kaj por patrinaj kaj por fremdaj lingvoj. El la sonlibro oni lernas vortojn kaj idiomojn pronuncite, kaj el la tradicia ekvivalento ilian ortografion.
 
Learning Ally ekiĝis en 1948 por ĉiu, kiuj ne aŭ malbone povas legi presajn tekstojn. Ĝi havas pli ol 80000 verkojn en homa voĉo elŝuteble, ankaŭ por saĝtelefonoj kaj tabletoj. Tiu estas la plej granda kolekto.
 
Unue Assistive Media of Ann Arbor, Michigan venis al interreto en 1996 por vidaj malkapabluloj.
 
Ekde 2002 Bookshare estas interreta librejo, kiu havas verkojn legitajn per komputila voĉo elŝuteble por malkapabluloj.
 
Hugh McGuire ekis LibriVox en 2005. Ĝi estas interreta librejo, kiu havas verkojn elŝuteble en pli plingvoj, precipe en grandaj Eŭropaj lingvoj.
 
Calibre Audio Library estas Angla organizo, kiu havas senkostan servon por prunti sonlibrojn en MP3 CD, poŝmemoria kaj interretaj formatoj por malkapabluloj. Ĝi havas 8550 verkojn. Oni povas prunti per posto aŭ per interreto.
 
Listening Books estas Angla organizo, kiu oferas pli ol 7500 verkojn por malkapabluloj kaj malsanuloj por amuzo kaj lernado. Oni povas prunti per posto aŭ per interreto.
 
Royal National Institute of Blind People (RNIB) estas Angla organizo, kiu havas pli ol 30000 verkojn en DAISY formato. Malkapabluloj povas eki tiujn per poŝto en CD aŭ poŝmemorio, kaj ili povas presi ilin senpage.
 
== Esperante==