Ponitz: Malsamoj inter versioj

Verŝajne slavaj setlistoj fondis tiun ĉi lokon, kio klarigus ankaŭ la malnovan skribmanieron "Ponicz". En 1254 la [[Burgo Ponitz]] menciitis endokumente kune kun sia posedanto Frederiko. En 1349 temas en la kronikoj pri kirko kun bieneto. En 1349/50 en la feŭdolibro de [[Frederiko la 3-a (Meißen)]] la [[bohemio (lando)|bohemiaj]] senjoroj de [[Sc hönburg (Saale)|Schönburg]]-[[Perštejn]] Frederiko la 13-a kaj Adalberto la 1-a prezentatas kiel posedantoj de la kasteloj Ponitz kaj Lic htenstein.<ref>Wolf-Dieter Röber: ĉapitro "Schloss Lichtenstein", Ĉe: ''Die Schönburger, Wirtschaft, Politik, Kultur'', ekspozicikatalogo, Glauchau 1990,p. 24</ref>

 

 

Post la akirko de la kavalirbirno en 1568 fare de Abraham von Thumbshirn la mezepoka [[akvokastelo]] anstataŭigitis en 1574 per renesanckonstruaĵo kiu videblas ankoraŭ nun. La plej grava posedanto de la kastelo de Ponitz estis [[Wolfgang Conrad von Thumbshirn]], kiu kiel diplomato en 1648 subsignis la packontrakton de la [[Vestfalia Paco]]. En 1650 plantitis paca tilio ĉe ''Dreierhäuschen''. Ŝia filino Dorothea Felicitas von Thumbŝirn edzinigis ain an 1675 al Volkmar Dietriĉ de Zehmen kiu vendinte la bienojn de Weißbach ([[Schmölln]]) kaj [[Nöbdenitz]] translokiĝis al Ponitz. En 1728 heredantis la burgon la filinoj Dorothea Elisabeth von Sĉönberg kaj Christiane Sibylle von der Planitz; kune ili donacis en 1734 okaze de la konsekro de la nova preĝejo orgenon el la ateliero de Silbermann.<ref>Hanns-Moritz von Zehmen: ''Genealogische Nachrichten über das Meißnische Uradelsgeschlecht von Zehmen, 1206 bis 1906.'' Wilhelm Baensch, Dresden 1906, Sp 62, 63 + 66.</ref> Christiane Sibylle von Zehmen nuptis en 1700 en Ponitz Carl Aŭgust von der Planitz al kiu ŝi naskis 12 infanojn.