Vazgen Sargsjan: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
AndyHM (diskuto | kontribuoj) Etikedo: redakto de fonto je 2017 |
AndyHM (diskuto | kontribuoj) Etikedo: redakto de fonto je 2017 |
||
Linio 36:
Sargsjan estis nomumita ministro pri defendo de [[Levon Ter-Petrosjan|Ter-Petrosjan]] la [[26-a de julio|26-an de julio]] [[1995]], dum la restrukturado de registaraj ministerioj. Li restis en tiu pozicio preskaŭ kvar jarojn. La armena armeo estis altagrade rigardita fare de fakuloj kie Armenio estas priskribita kiel la nura iama sovetia ŝtato kiu "sukcesis konstrui batal-kapablan armeon dekomence" kaj estis "komparebla en efikeco al la soveta armeo". Laŭ [[Thomas de Waal]], la armeo estis "la plej potenca institucio" en Armenio sub li. Sargsjan ricevis la meriton alte profesiigi la armenan armeon.
Sargsjan montris fortan fidon al la armeo kaj diris en 1997, ke ĝia forto duobliĝis en la pasintaj du jaroj. En la sama jaro, responde al la deklaroj de azera prezidanto [[Hejdar Alijev|Heydar Aliyev]], ke Azerbajĝano estas "preta solvi la Karabaĥan problemon perforte", Sargsjan respondis, "Lasu lin fari ĝin. Ni estas pretaj." La esprimo de Sargsjan kiel Ministro de Defendo estis markita per kunlaboro kun Rusio kaj Grekio. Sargsyan havis "proksimajn ligojn" kun la rusa armea elito, speciale kun la Ministro de Defendo [[Pavel Graĉev]]. Laŭ la Jamestown Foundation, kun [[Grekio]], [[Kipro]], [[Sirio]], [[Irano]] kaj [[Bulgario]] por por-rusa alianco.
=== "Potenca ministro": elektoj de 1995–1996 ===
Sargsjan fariĝis esenca persono en postmilita Armenio pro la fakto, ke li estis nedisputeble subtenata de la armeo, la sola institucio establita en Armenio. Li estis priskribita kiel ''[[Griza kardinalo]]'' de la armena politiko, decidante multajn personarajn nomumojn kaj maldungojn. Post la milito, akompanata de severa ekonomia krizo en Armenio, prezidanto [[Levon Ter-Petrosjan]] fariĝis malpopulara. Lia aŭtoritatema regado, la malpermeso de la ĉefa opozicia partio [[Armena Revolucia Federacio]] en 1994 kaj la aresto de ĝiaj gvidantoj, igis lin tre dependa de la "potencaj strukturoj", kiuj inkluzivis la Defendajn Ministeriojn (estritajn de Sargsjan), Internajn (Vano Siradeghjan) kaj Nacian Sekurecon ([[Serĵ Sargsjan]]). En julio 1995, Vazgen Sargsjan helpis al TutArmena Nacia Movado de Ter-Petrosjan venki en la parlamenta balotado kaj pasigi la konstitucian referendumon, kiu donis al la prezidento pli da povoj en nomumo kaj eksigo de ŝlosilaj juĝaj kaj leĝdonaj oficialuloj. Ili estis damaĝitaj kun gravaj balotaj malobservoj.
La efikoj al Sargsjan de la prezidanteco de Ter-Petrosjan fariĝis pli evidentaj dum la prezidentaj balotadoj en 1996 kaj la postaj evoluoj. Kelkajn tagojn antaŭ la elekto, Sargsjan deklaris sian subtenon al Ter-Petrosjan, deklarante ke Armenio "eniros la 21-an jarcenton venke kaj stabile kun Ter-Petrosjan [kiel prezidento]". Laŭ la Kaŭkazaj Regionaj Studoj, Sargsjan "malŝaltis la voĉdonantojn" de Ter-Petrosjan kaj kaŭzis "koleron kaj malsimpation" en 28,6% de la homoj laŭ enketo. La elekto, okazigita la 22-an de septembro, estis plejparte kritikita de observaj kaj kontrolaj organizoj, kiuj trovis "gravajn malobservojn de la balota komisiono". Oficialaj rezultoj, kiuj registris la venkon de Ter-Petrosjan en la unua fojo kun iom pli ol 50% de la totala voĉdono je lia favoro, estis denuncitaj de opozicia kandidato Vazgen Manukjan, kiu oficiale ricevis 41% de la voĉoj. Manukjan komencis manifestaciojn postulante balotan fraŭdon de la subtenantoj de Ter-Petrosjan. La protestoj kulminis la [[25-a de septembro|25-an de septembro]], kiam Manukjan kondukis milojn da subtenantoj al la parlamentejo sur la [[avenuo Bagramjan]], kie tiutempe situis la Elekta Komisiono. Poste dum la tago, la manifestaciantoj rompis la barilon ĉirkaŭ la parlamento kaj eniris en la konstruaĵon. Ili frapis la parlamentan prezidanton Babken Ararkcjan kaj vic-parolanton Ara Sahakjan. Responde, Vazgen Sargsjan deklaris, ke "eĉ se ili [la opozicio] gajnos 100 procentojn de la voĉoj, nek la Armeo nek la Nacia Sekureco kaj Enlanda Ministerio rekonus tiajn politikajn gvidantojn." Poste li estis kritikita de homrajtaj organizoj pro ĉi tiu deklaro. Ŝtatsekurecaj taĉmentoj, tankoj kaj soldatoj estis deplojitaj en Erevano por restarigi ordon kaj devigi la malpermeson de amaskunvenoj kaj manifestacioj la [[26-a de septembro|26-an de septembro]]. Sargsjan kaj la Ministro de Nacia Sekureco [[Serĵ Sargsjan]] anoncis, ke iliaj respektivaj agentejoj malhelpis puĉon.
== Referencoj ==
| |||