Ĉeljabinsk: Malsamoj inter versioj

 

 

La loĝantaro de Chelyabinsk laŭ la censo de la Rusia Imperio en 1897 estis nur 20 mil da homoj. De 1926 la populacio estis triobligis kaj sumiĝis al 59 mil. En la postmilitaj jaroj, kiam la multo de civitanoj estis evakuitaj al la Uralo kaj Siberio, post industriigado dum la 1930-aj jaroj kaj post la konstruado de la plej grandaj entreprenoj de metalurgio kaj mekanika inĝenierado, kaj kemia kaj aliaj industrioj, kiuj provizis la liveradon de militaj maŝinoj al la fronto de la bataloj dum la militaj jaroj, kaj krome liverado de agrikulturaj maŝinoj, la loĝantaro pliigis pli ol 10-obliĝis kaj konsistis de 1959 jam 689 mil da homoj. La rapida disvolviĝo de Chelyabinsk en la post-militaj jaroj kondukis al rapida kresko de la loĝantaro:je oktobro 13, 1976, la miliona loĝanto de la urbo estis naskita. Por preskaŭ tri jarcentoj, la loĝantaro de Chelyabinsk kreskis pli ol 1080-oble. Kaj se la unuaj loĝantoj de la gvattura fortikaĵo estis Kozakoj de pluraj nacioj, de la XXI-a jarcento la urbo estas loĝata de reprezentantoj de proksimume cent diversaj popoloj.

Laŭ la rusa censo de 2010, la plej multnombraj estas: Rusoj — 936.5 mil (86.53%), Tataroj − 54.4 mil (5.03%), Bashkirs — 33.7 mil (3.11%), Ukrainoj — 15.6 mil (1.44%), Germanoj — 7.1 mil (0.65%), Belarusians — 4 mil (0.37%), Armenoj — 3.7 mil (0.34%), Mordvinoj — 3.1 mil (0.29%), Tajikoj — 3 mil (0.27%), Kazaĥoj-2.9 mil (0.26 %).