Ellandigo de germanoj el Ĉeĥoslovakio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
|||
Linio 21:
[[Dosiero:Tehran Conference, 1943.jpg|thumb|[[Josif Stalin|Stalin]], [[Franklin D. Roosevelt|Roosevelt]] kaj [[Winston Churchill|Churchill]] konsentis kun la postmilita ellandigo de germanoj el Ĉeĥoslovakio]]
La brita registaro konsentis kun transfero de la germanaj minoritatoj el meza kaj sudorienta Eŭropo surbaze de memorandumo el la 2.a de julio 1942, pri kio E. Beneš estis informita farede brita ministro de eksterlando A. Eden la 7-an de julio 1942. Sed sekve ankaŭ en oktobro de 1942 ĝi rekomendis al [[Edvard Beneš|Beneš]], por ke dum estonta realigo de la ellandigo de germanoj ne metu tro grandan emfazon al kriterioj kaj prijuĝado de kulpo aŭ neklupo de unuopaj germanoj.<ref>Citaĵo: "… da die Zahl der Vertriebenen dadurch zu gering ausfallen könnte.“ Detlef Brandes:Das Problem der deutschen Minderheiten in der Politik der Allierten in den Jahren 1940–1945. Das tschechische Beispiel, p. 150. Konsisto de kolektaro Jan Křen, Václav Kural, Detlef Brandes: „Integration oder Ausgrenzung. Deutsche und Tschechen 1890–1945, Bremen 1985</ref> Sub premo de senĉesa kritiko de rezistmovadanoj el la [[patrujo]] Beneš devis interrompi kontaktojn kun reprezentantoj de la sudetgermana socialdemokratio gvidata de [[Wenzel Jaksch|Jaksch]].<ref name=" ARBURG" /> Proksimume tiel de la dua duono de la jaro [[1942]] la demando de transfero de germanoj fariĝis por la ĉeĥoslovakaj politikistoj en [[Londono]] prioritato. Okazis divesaj intertraktadoj kaj fine de la jaro [[1943]] Beneš akiris konsenton de [[Unuiĝinta Reĝlando|Granda Britio]], [[Usono]] kaj [[Sovetunio]] al la amasa transfero de la germanaj minoritatoj en la malvenkitan Germanion.<ref name=" ARBURG" />
En [[Moskvo]] Beneš prezentis en novembro de [[1943]] sian ideon "komwnci tuj post liberigo de la respubliko kun [[Deviga migrado|deviga ellandigo]] de limigitaj grupoj tiel aŭ alie kulpiĝintaj germanoj".<ref name="ARBURG" /> Beneš ĉi tie elparolis deziron seniĝi pro transloĝigo de minimume du milionoj de germanoj, sed li aldiris, ke "ju pli da ili estos for, des pli bone".<ref name="ARBURG" /> En Moskvo li ankaŭ interkonsentis pri plua postmilita kunlaborado kun la ekzila gvidado de [[Komunista partio de Ĉeĥoslovakio|KPĈ]].<ref name="ARBURG" /> La 13-an de majo 1943 donis konsenton al la suma forŝovo [[Franklin Delano Roosevelt|Roosevelt]] dum vizito de Benešově en Usono<ref>NÁLEVKA, Vladimír: La monda politiko en la 20-a jarcento, Eldonejo Aleš Skřivan, Praha 2000</ref> Dum la vizito Beneš ricevis ankaŭ konsenton de la soveta registaro, nome pere de soveta grandambasadoro Bogomolov.
Fine de aŭtuno de [[1944]] la ĉeĥoslovaka registaro transdonis al Eŭropa konsila komisiono (European Advisory Commission) kaj sekve al reprezentantoj de tri grandpotencoj (kaj ankaŭ al Francio) siajn postenojn. Sur la teritorio de la respubliko laŭ la registaro devis resti post ĉefa ondo de malfluso proksimume okcent mil germanoj, kiuj devus esti civitane intergritaj kaj laŭetne asimilitaj.<ref>Al diversaj asimilaj konceptoj al la rilato al germanoj, kiuj restis post faro de la "transfero" en la ĉeĥaj landoj, kaj al provoj pri ilia realigo vidu ekzemple ARBURG, Adrian von: Zwischen Vertreibung und Integration: Tschechische Deutschenpolitik 1947–1953 (diserto en Fakultato de sociaj sciencoj de Universitato de Karolo en Prago, prepariĝas kiel memstara publikaĵo (113-a voluumeno) de redakta vico „Veröffentlichungen des Collegium Carolinum" en Munkeno).</ref> Pri "revolucia forpelo" estis en la materialoj eĉ ne unu vorto. Male, signe aperis spekulo, ke"proksimume duonmiliono de germanoj el la ĉeĥoslovaka ŝtata teritorio proo sekvoj de la estiĝinta situacio estos fuĝintaj kaj ke poste sekvos (dum tempo de du jaroj) organizita forŝovo de plua proksimume unu miliono sescent mil personoj."<ref>BRANDES, D.: Der Weg zur Vertreibung, p. 330 n.</ref> La brita kaj la usona flankoj ekprenis en siaj respondoj al la memorandumo de la registaro "atendeman" pozicion. Beneš menciis ankaŭ pri la proksimiĝanta restado en Moskvo kaj ombigis eblecon fari la agadon kun la sovetoj.<ref>BRANDES, D.: Der Weg zur Vertreibung, p. 335-339; VONDROVÁ, J. (ed.): Ĉeĥoj kaj sudetgermana demando, dok. 148, p. 303-309.</ref><ref name=" ARBURG" />
==Ligiloj==
| |||