Melo: Malsamoj inter versioj

La nutraĵojn ĝi serĉas nokte, per siaj plataj piedoj disfosas la grundon, renversas putrajn arbostumpojn, elfosas etajn bestetojn ĉefe [[vermo]]j, kio konsistigas la duonon de la dieto, sed ĉefe dum seka epoko ĝi manĝas ankaŭ [[insekto]]jn (larvojn de vespo), [[limako]]jn prenitajn el la arboŝelo, [[rano]]jn, malgrandajn mamulojn, ovojn de birdoj nestumantajnestantaj surgrunde, [[kadavraĵo]]jn, kaj la menuon kompletigas per arbaraj fruktoj ĉu naturaj kiel [[rubuso]]j, ĉu kultivataj kiel [[pomo]]j, [[radiko]]j, [[fungo]]j. Temas pri videble varia dieto.

En la tero ĝi fosas sistemon de koridoroj, eĉ 10 m longajn kaj 5 m profunde; la tuta etendo povas atingi ĝis 70 m en tri etaĝoj. Ĉe la fino ĝi havas kavan kuŝejon, kie la melo kaŝas sin dumtage, travintras kaj la femalo naskas idojn. Ili kovras sinsiajn la koridorojkoridorojn kaj ĉefe la ĉambrojĉambrojn per seka pajlo kies amasetojn ili povas ili treni dum centojcentojn da metroj.

Ili vivas kutime en familiaj grupoj konsistakonsistaj el ĉirkaŭ 3 inoj, 2 aŭ 3 virmeloj kaj unu hegemonia virmelo, kiu pariĝas kun preskaŭ ĉiu ino atingebla. Virmeloj defias sin unu la alian, konstante; post akra kverelo foje venkita masklo abandonasforlasas la grupon kaj setlas aparte.