Taiŝo-epoko: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Linio 11:
 
==Postmilita demokratio==
La postmilita epoko estis por Japanio ege prospera. Japanio iris al la [[Konferenco de Parizo 1919|packonferenco de Parizo en 1919]] keilkiel unu el la grandaj militaj kaj industriaj potencoj de la mondo kaj ricevis oficialan agnoskon keil unu el la "Kvin Grandaj" landoj de la nova internacia ordo.<ref>{{Citation | author-link = | last = Dower | first = John W | title = Embracing Defeat: Japan in the Wake of World War II | place = New York | publisher = WW Norton & Co | year = 1999 | page = 21}}.</ref> Japanio ricevis permanentan sidlokon en la Konsilio de la [[Ligo de Nacioj]] kaj la pactraktato konfirmis la transdonon al Japanio de la iamaj germanaj rajtoj en [[Ŝandongo]], kio kondukis al amasaj politikaj protestomovadoj tra tuta Ĉinio. Simile, Japanio "heredis" la koloniojn de Germanio en la nordpacifikaj insuloj. Krome Japanio sukcesis en la postmilita aliancana interveno en Rusio kaj estis la lasta potenco kiu retiriĝis (nur en 1925).
 
Hara Takaŝi estis ĉefministro de Japanio el 1918 ĝis 1921 profitante iamajn fortajn rilatojn kun la antaŭaj regosektoroj. Lia ministro por milito estis [[Tanaka Giichi]] ankaŭ kun bonaj rilatoj al la militista sektoro. Tamen, gravaj problemoj venis al Hara: nome [[inflacio]], neceso alĝustigi la japanan ekonomion al la postmilitaj cirkonstancoj, la alveno de eksterlandaj ideoj kaj la apero de [[laborista movado]]. Okazis amasaj protestoj, ĉar la voĉdonado ne estis universala. Hara estis murdita en 1921, post kio la politika situacio eĉ plei malstabiliĝis.