|
==''La Fremdulo''==
La 1942-a romano atingis grandan kaj gravan sukceson ial, ĉar ĝi estas spegulo de tempo kaj havas absurdajn kondiĉojn prave montrante tion la milito. Meursault estas sensa, malunueca ulo kies respondoj al vivo estas nunaj. Li estas oficejisto kiu estas vekiĝita per telegramo anoncanta la morton de sia patrino. Vestas li rapide, foriras el la urbeto kaj ĉeestas la funebran ceremonion. Li rigardas, li fumas, li parolas malaktive-- li neniel partoprenas ie, sed meĥanike kontraŭagas. La sekvan tagon li trovas malnovan amikinon, Maria kaj banas kun ŝi kaj ili gedormas. Tamen li ne amas ŝin, li amas nenial, ĉar li malhavas volon. Tio sammaniere okazas al RaymonRaymond, najbarulo, kiu volas geamikiĝi kaj al kiu nepensante helpas. RaymonRaymond invitas al Meursault kaj MaríaMaria al plaĝo kun aliaj paro sed, promenante, ili trovas arabojn konitajn de Raymond. Oni diskutas, nenio okazas, ili disiĝas de la araboj, sed ili daŭre sekvas ilin. Mersault poste trovas ilin li serĉante akvan fonton kaj nek amante nek malamante ilin kaj sentante nenion pro ili reagas al prenado de tranĉilo per pafilo. La mortigilo estis sur liaj manoj nenial, donita hazarte far la amiko. Li estis blinda pro la varmo, la lumo kaj la suno kaj la ŝvitado. Malliberulejita komencas la ĵura procedo-- estas sezonoj, juĝoj, ktp., tamen neniu komprenas la kialon de tio, kio okazis. Oni akuzas lin pro esti malvarme kaj malpasie ĉeestinta la patrinan entumbadon, trinkante kafon kaj fumante antaŭ la ina korpo kuŝanta, kaj poste pro ekgedormi kun virino eĉ kun la freŝaj vundoj. Li ekestas je kulpiga situacio far ĉiu, suferas onian tribunalon malportante lin kiel li estu besto. Oni mort-sentencas lin. En la malliberulejo li ne estas zorgema, sed pripensas kiel fuĝi el la meĥaniko. Kontraŭ la nenialeco de la vivo li vidas lian malkulpecon klaran. La malesperulo sentas sin tutlibere, seninteresa pri ĉio, nezorgante la ekziston nun. Camus provis monstri la absurdecon de la mondo pere de ulo nuda sub neniu ĉielo. La stilo estas mallonga, tranĉema, neŭtra. Li sugestas, ke la absurdulo povas vivi kaj vidi nur la nunon, la plenan ekziston, ĉiutempe, malestontece, malestintece. Mersaŭlt estas malgrandulo, sensignifa, task-plena, ĝis tiam, kiam li alhavas la komprenon de la sen-kaŭza vivo, ribelas kaj ĝojas la lastajn kiamojn. La heroo iĝas tiele en nenialulo, sciante sian maltutilecon kaj malaktivecon.
== Gravaj verkoj ==
|
