Jakob Prandtauer: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 8:
La vera temo de Prandtauer estas ankaŭ la rilato de la konstruaĵoj kun la ĉirkaŭaĵoj kiu elstare videblas en Melk. Sur modeste alta montokresto supre de la rivero [[Danubo]] la kapon de la konventa tuto igas paro da oblikvaj pavilonoj kun bastiona meza duo. Ĝi malfermiĝas verte je Danubo. Tiu ĉi grupo regatas de remetita dutura fasado de la konventpreĝejo kun giganta tambura kupolo. La ensemblo tre diversa en si faritis por ke ĝi fortimpresu kaj de la proksimeco kaj de la malproksimeco. Krom grandaj, simplaj kaj ŝtupe grandiĝantaj siluetoj la arĥitekturo ĝojas ankaŭ pri elementoj por spektado disde la proksimeco, ekz. kurba pilastra ordo de la kirka fasado aŭ la plastikaj fenestrogrupoj de la pavilonoj.
Prandtauer strebas plidinamikigi la konstrusubstancon kaj malfermi la tuton al la ekstero por pli fortimpresigi la fasadojn. La frontoj ofte plurajn metrojn longaj en la direkto de la urbo akcentatas de plataj elsaltantaj kolonoj aŭ memstaraj pavilonaĵoj kun interesaj monumentaj solvoj (kelkfoje simile al aferoj ĉe la monaĥejo de Sankt Florian). La influo de la viena palaca arĥitekturo, aparte de Fischer von Erlach, ĉiam rimarkatas tie, kie Prandtauer prenas kiel modelon palaco-skemon (ekz. ĉe la ĉefa enireja zono de Melk kie oni memorigatas je la aspekto de la erlach-a Trautson-palaco en Vieno).
En la 21.7.1692 li nuptis Elisabeth Maria Rennberger, servistino de la grafinod Gurland zu Thalheim. Lia parenco [[Joseph Munggenast]] finfaris aferojn kiujn Prandtauer ne plu povis malkomenci. ==Verkoj==
| |||