Permalojo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→Historio: Interpunkcia plibonigo Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo Altnivela poŝaparata redaktado |
→Historio: Lingvaj korektoj Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo Altnivela poŝaparata redaktado |
||
Linio 14:
[[Dosiero:Permalloy_cable.svg|eta|dekstra|[[Telekomunikado|telekomunika]] kablo de kupro envolvita en permaloja bendo]]
Permalojo estis evoluigita frue en la 20-a jarcento por kompensi por la [[Induktanco|induktanco]] de la kabloj de [[telegrafo]]<nowiki/>j.<ref name="Green">{{Citaĵo el la reto|url=http://atlantic-cable.com/Article/EnderbyAG/index.htm|URL=http://atlantic-cable.com/Article/EnderbyAG/index.htm|titolo=150 Years Of Industry & Enterprise At Enderby's Wharf|Titolo=150 Years Of Industry & Enterprise At Enderby's Wharf}}</ref>
Kiam estis metita la unua transatlantika submara kablo en [[1866]], oni trovis, ke ĝia longeco kaŭzis distordon kaj reduktis la dissendrapidon de elektraj signaloj kaj sekve de la vortoj transdonitaj. La unua teoria klarigo de la kialo de tiu distordo estis farita de [[Oliver Heaviside]] en [[1885]].<ref name="Bragg">Bragg, L. ''Elektro'' (Londono: G. Bell & Filoj, 1943) p. 212-3.</ref> La dana Carl Emil Krarup eltrovis ke ĉirkaŭvolvante la kablon per fera drato pliiĝis la [[induktanco]], igante ĝin induktanco de ŝarĝo. La fero ne havis sufiĉe da magneta permeablo por kompensi la kablon. En 1914
La nomo “permalojo” estas mallongigo de “permeabla alojo”.
| |||