Aleksandr Postnikov: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
LiMrBot (diskuto | kontribuoj) pli bona ŝablono (Vivtempo), formatigo de buloj, formatigo de titoloj, -kategorio, kosmetikaj ŝanĝoj |
e Kelkaj refrazigoj |
||
Linio 1:
{{Informkesto homo}}
'''Aleksandr Aleksejeviĉ Postnikov''' (
== Biografio ==
[[Dosiero:2010 Dek tagoj de kapitano Postnikov.jpg|dekstra|eta|[[Mikaelo Bronŝtejn]]:<br />''[[Dek tagoj de kapitano Postnikov]]'']]
La nobela familio de Alekse'j Postnikov (lia patro), ekskolonelo, estis granda: Aleksandr havis kvar fratojn kaj fratinojn (Rigardu [[Fjodor Postnikov]]). La patro, dezirante vidi siajn filojn heredantoj de militista dinastio, sendis ilin, unu post la alia, en [[Pskovo|Pskovan]] [[Kadeta lernejo|Kadetan lernejon]]. Aleksandr finis tiun en [[1897]], poste finis la Militan Altlernejon en [[Pavlovsk]], apud [[Sankt-Peterburgo]], en [[1899]]. La signojunkro Postnikov elstaris ne nur pro sukcesa studado de artileria merito, sed ankaŭ pro perfekta posedo de fremdaj lingvoj kaj pro verkado de patriotismaj poemoj. Post finstudo Aleksandr militservis en [[Transkaŭkazio]]. En [[1900]] li trafis la Unuan Orient-Siberian Artilerian brigadon kaj partoprenis la [[Ĥinuja militiro|Ĥinujan militiron]], faritan de internaciaj trupoj por subpremi la [[Boksera ribelo|"Bokseran" ribelon]].▼
▲La patro, dezirante vidi siajn filojn heredantoj de militista dinastio, sendis ilin, unu post la alia, en [[Pskovo|Pskovan]] [[Kadeta lernejo|Kadetan lernejon]]. Aleksandr finis tiun en [[1897]], poste finis la Militan Altlernejon en [[Pavlovsk]], apud [[Sankt-Peterburgo]], en [[1899]]. La signojunkro Postnikov elstaris ne nur pro sukcesa studado de artileria merito, sed ankaŭ pro perfekta posedo de fremdaj lingvoj kaj pro verkado de patriotismaj poemoj.
En [[1903]]
Post reveno en Sankt-Peterburgon A. Postnikov provizore estis rotestro de la [[Preobraĵenska regimento]] ĝis oktobro [[1909]]. De tie li foriris al rezervo.
=== Esperanta agado ===
La
En [[1908]] danke al unuiĝo de la Peterburgaj societoj "[[Espero (societo)|Espero]]" kaj "[[Esperanto (societo)|Esperanto]]" estis fondita la [[Ruslanda Ligo Esperantista]] ([[RLE]]). Kiel prezidanto de tiu ligo estis elektita
En [[1910]] A. Postnikov aranĝis la unuan Rusian Kongreson de Esperantistoj, kiu kunigis diversajn societojn de Rusujo. En la kongreso partoprenis ankaŭ doktoro [[L. L. Zamenhof]]. A. Postnikov opiniis, ke por disvastigo de Esperanto tre gravas ricevi subtenon de la regnestro. Li tiurilate atingis kelkajn gravajn sukcesojn: li ricevis dankleteron de la imperiestrino [[Aleksandra Fjodorovna|Aleksandra Fjodorovna Romanova]] pro la donaco (lernolibroj kaj vortaroj de Esperanto), kiun li faris al la grandprincino [[Olga Nikolajevna]]; en majo Postnikov aranĝis la decidon de la Ministerio de Komerco kaj Industrio pri sendado de oficiala reprezentanto de la Ministerio al [[6-a UK 1910|la 6-a Tutmonda kongreso]] ([[Vaŝingtono]]).<br />▼
▲En [[1910]]
=== Posta sorto ===
Subite, [[28-a de marto|28-an de marto]] [[1911]] li estis arestita. Post la aresto de la prezidanto de [[RLE]] en [[Peterburgo]] okazis traserĉoj en la loĝejoj de multaj esperantistoj. Aleksandr Postnikov estis akuzita pri spionado, ĉar en iu banko oni trovis 200-rublan kvitancon kaj konstatis, ke tiun sumon pagis eksterlanda agento.
Ruslanda [[Esperanto-movado]] tuj distanciĝis de
Aleksandr Postnikov estis liberigita aprile [[1917]] pro [[Februara revolucio]]. Li estis amnestiita kiel politika ekzilito. Post reveno al [[Petrogrado]] oni al Postnikov reatribuis la kapitanan rangon, poste en la sama jaro li ricevis la rangon de [[kolonelo]] de [[Ĉefstabo]].
Junie [[1919]] Postnikov estis arestita, ĉar li estis "[[Blanka Gvardio|blankgvardiano]] kaj nefidinda persono". Poste li estis liberigita kaj denove oficis, sed decembre oni denove lin arestis kaj akuzis pri "kontraŭrevolucia agado", kaj li restis en koncentrejo. La [[Centra Plenumkomitato]] nuligis la juĝverdikton en oktobro [[1920]]. Postnikov estis liberigita kaj ĝis novembro [[1921]] instruis militarton en la kursoj por militistaj gvidantoj en [[Mogiljov]]. En novembro [[1921]] A. Postnikov estis denove arestita. Oni lin suspektis pri spionado kaj kondamnis al 2 jaroj da ekzilo, sed subite oni nuligis la verdikton, kaj en majo [[1922]] li estis liberigita. Ĝis oktobro [[1924]] A. Postnikov instruis [[strategio]]n diversloke. En oktobro [[1924]] li restis sen laboro. En la fino de marto [[1925]] estis arestitaj multaj membroj de la [[Ligo de Socialistoj-Universalistoj]]; inter ili ankaŭ la prezidanto de la Ligo, Aleksandr Postnikov. Oni opiniis la Ligon kontraŭrevolucia organizaĵo. La juĝproceso kontraŭ la membroj de la Ligo okazis la [[19-a de junio|19-an de junio]] [[1925]].
La edzino de Postnikov, estinte sekretario de la Ligo de Socialistoj-Universalistoj, estis kondamnita al 3-jara ekzilo. Similajn verdiktojn ricevis aliaj [[socialisto]]j. Nur unu persono estis kondamnita al pafekzekuto. Tiu persono estis Aleksandr Postnikov. La saman nokton la verdikto estis plenumita.
Ĉiuj kondamnitoj de la juĝproceso estis rehabilititaj nur en [[1993]].
|