Paŝtado: Malsamoj inter versioj

En la [[19-a jarcento]], paŝtoteknikoj preskaŭ ne ekzistis. [[Paŝtejo]]j povis esti paŝtataj dum longa tempo, ĝis kiam ne restis herbo. Tia tropaŝtado damaĝas la teron, la naturon, la medion kaj la gregoproduktistojn. Nuntempe bienposedantoj disvolvigis paŝtosistemojn por plibonigi la furaĝoproduktadon por la brutaro, tiel ke ĝi estu pliboniga por la terriĉo.

 

Inter la sovaĝaj plantmanĝantoj oni povas diferencigi du diversajn tipojn:

* ''Gresmanĝantoj'' kapablas nutri sin plejgrandparte per [[greso]]. Ĉar la ĉelvandoj de la greso enhavas inkrustaĵojn el [[silikato]] kaj malfacile digesteblajn fibrojn, ili bezonas specife adaptitajn dentojn kaj intestojn. Rekompence ili havas je dipono grandegan kvanton de nutraĵo, kiun ili ne devas speciale serĉi.<br>Ekzemploj: [[ekvedoj]] (kiel [[ĉevalo]], [[azeno]], [[zebro]]), [[bovo]], [[bizono]], [[muflono]], larĝbuŝa rinocero (Ceratotherium simum)