Fonditis la monaĥejo en 1248 fare de la senjoroj de [[Kamenz]]. Du jarojn pli malfrue ĝi iĝis parto de la cistercia koomnumokomunumo kaj submetitis al Abatejo Altzella apud [[Nossen]]. Prizorĝis ĝin la margrafo de [[Brandenburgio]] kaj poste la reĝo bohemia [[Johano de Luksemburgo]]. En 1280 komenciĝis ĝia konstruo. En 1429 ĝin elrabadiselrababis la [[husanoj]]. Dum mezepoke la bienoj pligrandiĝis kiujn propraj urbestroj administris, kiujn nomumis la abatinoabatinoj el la loka kavaliraro.
Abolicio dum [[Reformacio]] mire ne okazis, dume la Altzella-monaĥejo malapaerisja malaperis. La abato de Neuzelle kaj la dekano de [[Bautzen]] volis kontroligajni kontrolon pri la Marienstern-klostronklostro. Je la fino de la 16a kaj la komenco de la 17a jarcentoj viztisvizitis la abatoj de la bohemiaj klostroj en [[Strahov]] kaj [[prago|Prago-Zbraslav]] la cistercianinojn. dumDum la [[Tridekjara milito]] la [[svedoj]] marodis surloke kaj la frokulinoj devis fugi je Bledzew ([[Distrikto Międzyrzecz]]). Ekde 1635 Luzaco regitis fare de la [[protestantismo|protestantismaj]] saksiaj princelektistoj kiuj garantiis la netuŝemonnetuŝon de ĉiuj propraĵoj. Post la tronpreno en Polujo fare de princelektisotprincelektisto Frederiko Aŭgusto la 1-a kaj konvertiĝo je katolikismo iĝis intimaj rilatoj inter la klostro kaj la princelektista kortego. Dum la Granda norda milito la monaĥinoj fuĝis je [[Litoměřice]]. Post reveno ilia faritis inter 1716 kaj 1732 alikonstruo baroka.
Post la sekulariĝo de la klostro Marienstern submetitis al la klostro [[Osek]] inen Bohemio. En 1826 fonditis la ''Instituto Sankta Jozefo'', lernejo porknabina kun internejo. En 1833 ĝis 1872 ĉiuj feŭdaj devigoj en la vilaĝoj klostraj forigitis.
En 1923 okazis ĉe Klostro Marienstern la unua sinodo de la renaskiĝinta Diocezo [[Meißen]]. Je la komenco de la [[nazioj|nazia]] regado fermitis la lernejo kaj dummilite alvenis gastigotaj forpelitoj el [[Besarabio]]. En 1945 kelkaj monaĥinoj fuĝis je [[Osek]]. Post 1945 la havaĵoj klostraj venis sub la observadon de la episkopo de Meißen kaj; la bierfarejo fermitisdevis fermiĝi. En 1973 malfermitis centro pri handikapitaj knabiojknabinoj. Restaŭrado de la tuto iĝis inter 1966 kaj 1998.
Nuntempe vivas ne tute 1820 monaĥinoj ĉi tie kiuj zorgis pri handikapulinoj. Por turistoj estas vidindaj la kirko kaj, la ĝardenoĝardenoj kaj muzeo; kromas tie gastejo kaj memoraĵbutiko. En 1998, okaze de la 750a datreveno fondiĝa, presitis speciala poŝtmarko en Germanujo kun teksto en la germana kaj la [[soraba lingvo]].▼
▲Nuntempe vivas ne tute 18 monaĥinoj ĉi tie kiuj zorgis pri handikapulinoj. Por turistoj estas vidindaj la kirko kaj la ĝardeno kaj muzeo; kromas tie gastejo kaj memoraĵbutiko. En 1998, okaze de la 750a datreveno fondiĝa, presitis speciala poŝtmarko en Germanujo kun teksto en la germana kaj la [[soraba lingvo]].
