Ĉina naciismo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
'''Ĉina naciismo''' (en [[simpligita ĉina]]: 中国民族主义; en [[tradicia ĉina]]: 中國民族主義; en [[pinjino]]: Zhōngguó mínzú zhǔyì) estas formo de [[naciismo]] enradikiĝinta kaj en la [[Popola Respubliko Ĉinio]] kaj en la [[Respubliko Ĉinio]], kiu asertas, ke la ĉina popolo estas [[nacio]] kaj promocias la kulturan kaj landan unuecon de ĉiuj [[ĉinoj]]. Ĝi estas tre diferenca al la [[Hanoj|Hana]] naciismo, kiu konsideras, ke pure Han-ĉinoj estas superaj al aliaj ekzistantaj etnoj (tipe minoritatoj) en Ĉinio. Laŭ la idealoj de la Tri Principoj de la Popolo de [[Sun Yat Sen]], Ĉina naciismo estu formo de [[Civita naciismo]] konstruita sur unuigema valoro, sed tio estis nek agnoskita nek aplikita de sukcedantoj.
{{redaktata}}
La Ĉina naciismo aperis fine de la [[Dinastio Qing]] (1636–1912) reage al la humiliga malvenko en la [[Unua ĉina-japana milito]] kaj en la invado kaj rabado de Pekino fare de la [[Alianco de la ok nacioj]]. Ambaŭkaze, la sekvo devigis Ĉinion pagi financajn reparaĵojn kaj garantii specialajn privilegiojn por eksterlandanoj. La tutlanda bildo de Ĉinio kiel supera Ĉiela Imperio kiel la centro de la universo estis detruita, kaj last-momentaj klopodoj por modernigi kaj plifortigi la malnovan sistemon estis malsukcesaj. Tiuj last-momentaj klopodoj esti ple bone ekzempligitaj de [[Liang
La sekvoj de la [[Unua Mondmilito]] kontinue formis la enhavon de la Ĉina naciismo. Kvankam Ĉinio estis aliĝinta al la Aliĝintaj Potencoj, Ĉinio estis denove [[Jarcento de humiligo|severe humiligita]] de la [[Traktato de Versajlo]] de 1919 kiu transigis la specialajn privilegiojn kiujn iam havis Germanio al la [[Japana Imperio]]. Tio rezultis en la [[Movado de la 4-a de majo]] de 1919, kiu disvolvigis tutlandajn protestojn kiuj konsistigis la plifortigon de la Ĉina naciismo. Grand-skalaj militkampanjoj estritaj de la Kuomintango dum la Epoko de Militsenjoroj estis plifortigintaj provincajn militsenjorojn kaj akre reduktis specialajn privilegiojn por eksterlandanoj kiuj helpis pliajn plifortigojn kaj pligrandigis sentojn de la ĉina nacia identeco.
After Imperial Japan was defeated in the Second World War, Chinese nationalism again gained tract as China recovered lost territories previously lost to Japan, including Manchuria and Taiwan. However, the Chinese Civil War, (which had paused in the face of Japanese invasion) had resumed, damaging the image of a unified Chinese identity. The Communists were victorious in 1949, as the Kuomintang retreated to Taiwan. Under Mao Zedong, the Chinese Communist Party began to employ Chinese nationalism as a political tool. Using Chinese nationalism, the Chinese Communist Party began to suppress separatism and secessionist attitudes in Tibet and among the Uyghurs, a Turkic minority in the far-west province of Xinjiang, an issue that persists. In modern times, especially due to changing US-China relations, the Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China often cite ideas of Chinese nationalism when responding to press questions on the topic.
| |||