Esperantigo de vortoj el ĉina fonto: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Paculo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo Altnivela poŝaparata redaktado |
Yehadut (diskuto | kontribuoj) e →Sistemo de El Popola Ĉinio: pinjino ne havas uei/iou/uen sed mallongigas ui/iu/un |
||
Linio 2:
==Pinjino==
{{Ĉefartikolo|Pinjino}}Ĉina fonetiko estas relative diskreta kaj havas limigitan nombron de eblaj variantoj de silaboj. Pro tio eblas transskribi ĝin per relative malgranda nombro de literoj. La nuntempe plej internacie uzata transskriba sistemo de la ĉina estas [[pinjino]]. '''[[Ĉina Radio Internacia]]''' principe uzas pinjinon en Esperanta kunteksto. Pinjino uzas 26 latinajn literojn, kiuj kombiniĝas en du- tri- aŭ kvargrafojn kiam necesas. Entute estas 21 konsonantoj kaj konsonant-kombinoj : '''b p m f d t n l g k h j q x zh ch sh r z c s''', kaj 35 vokaloj kaj vokal-kombinoj : '''i e a u o ü ie ia ua uo ne ei ai ao ou iao
Plej ofte tia sistemo estas sufiĉa, kiam oni celas nur transskribi la prononco de ĉina vorto, sed ne vere enkonduki ĝin en Esperanto. Kiam temas pri esperantigo, tamen, ne eblas simple aldoni o-finaĵon al la pinjina formo. Pinjino ja enhavas multajn literojn kiuj prononcas tute malsame al la samaj literoj en Esperanto, kaj ekzistas eĉ kelkaj literoj, kiuj en Esperanto entute ne ekzistas (ekzemple ''x'', ''q'' kaj ''w''). Plie - prononco de pinjinaj literoj ankaŭ ege distingas de plimulto de aliaj lingvoj kun latina skribsistemo kaj aspektas ege ekzotika, do por kompreni la prononcon kaj legi pinjinaĵojn eĉ iomete proksime al iliaj veraj prononcoj akceptitaj en la ĉina oni devas ĝin aparte lerni.
Linio 81:
* ao = aŭ
* iao = jaŭ
*
*
* uai = ŭaj
* ian = jan
*
* üan = ŭan
* iang = jang
* iong = jong
*
* uang = ŭang
Linio 99:
====La literkombino ''ng''====
La literkombinon '''''ng''''' de pinjino
T.e. oni esperantigas fonem(ar)on ne ekzistantan en esperanto per esperanta fonem(ar)o, kiu ne identas kun ĝi, tamen ebligas konservi distingon. Nome, oni esperantigas du fonem(ar)ojn de pinjino, [n] kaj [ŋ] (kiam skribatan '''''ng'''''), per du esperantaj, respektive [n] kaj [ng].
| |||