Johana de Flandrio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
LiMrBot (diskuto | kontribuoj) e +Bibliotekoj per AWB |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e Hennebont |
||
Linio 17:
Johano de Moñforzh (aŭ Montfort), dukkandidato de la anglobretonoj (kaj subtenata de la okcidenta, bretonparolanta parto de Bretonio) estas kaptita de la frankobretonoj kapita de [[Johana la Lama]] kaj ŝia edzo [[Karlo la 1-a (Bretonio)|Karlo de Blois]] antaŭenpuŝita de la franca kortego. Kiam ŝia edzo malaperas, Johana de Flandrio ne demetas la armilojn, ekprenas la direkton de lia armeo kaj sendas [[kuriero]]n al [[Anglio]] por helppeti [[Eduardo la 3-a (Anglio)|Eduardon la 3-an]], kiu postulas por si la tronon de Francio. Tio ebligos al ŝia filo, [[Johano la 4-a (Bretonio)|Johano la 4-a]], poste konkeri la duklandon Bretonio.
Ŝi akiris sian kromnomon «la [[flamo]]» post sia fama gloraĵo: dum la militistoj de Karlo de Blois [[Henbont]] ([[Hennebont]], en aktuala [[Morbihan]]) kie sin fortikigis Johana kaj ŝia armeo, ŝi formis roton de soldatoj dumnokte kaj kondukis ĝin en la kontraŭbatalanta kampadejo por bruligi la tentojn kaj ĵeti panikon. Dank'al tiu deturno, ŝi povis atingi [[An Alre]] (Auray) kaj venigis 600 homojn por liberigi la urbon kaj kapti Karlon de Blois.
La fino de Johana estas pli malgaja ĉar ŝi falis en frenezon kaj mortis antaŭ vidi la surtroniĝon de sia filo.
| |||