Masakro de Sabra kaj Ŝatila: Malsamoj inter versioj

La '''masakro de Sabra kaj Ŝatila''' estas internacie konata [[masakro]] kiu okazis en septembro [[1982]] dum la [[Libana milito de 1982]], en la [[Palestino|palestinaj]] rifuĝejoj de [[Sabra]] kaj [[Ŝatila]], en [[Libano]]. La masakro estis farita de [[kristana]] [[Paramilitismo|paramilita]] organizaĵo kontraŭ palestinaj civiluloj. La kampo estis ĉirkaŭata de la [[israela armeo]], kiu estis aliancano de la kristanoj, kaj multaj homoj akuzis Israelon havi respondecon pri la okazaĵo. Tamen, la estroj de la israela armeo ĉiam neis ke ili sciis pri kio okazis ene de la rifuĝejoj, kaj la rolo de [[Israelo]] en la masakro estas ankoraŭ akre diskutita.

La masakro okazis en la konteksto de la [[Libana civila milito]], kiu komencis ĉirkaŭ la fino de la sepdekaj jaroj, en kiu multaj etnaj grupoj de Libano batalis unu kontraŭ la alia. La Palestinanoj kutime batalis kontraŭ la kristanoj de Libano. La israelanoj invadis Libanon en 1982, kun la oficiala celo forpeli la [[OLP]] (Organizaĵo por la Liberigo de Palestino) de la lando. La israelanoj alianciĝis kun la kristanaj paramilitaj grupoj, nomataj "Falanĝistoj" de la [[Maronita eklezio]]. En septembro, la [[Israela armeo]], estrita de [[Ariel Ŝaron]], petis al la Falanĝistoj eniri la tiel-nomatajn Palestinajn "refuĝejoj"n de [[Bejruto]], kaj aresti la membrojn de la OPL por transdoni ilin al la Israelanoj. La "refuĝejoj" ne estis klasikaj [[Rifuĝejo|refuĝejoj]] kun [[Tendo|tendoj]], sed simple malriĉaj kvartaloj kie vivis Palestinanoj kiuj devis eskapi de Israelo jardekojn antaue, ĉefe en [[1948]].

La 16-an de septembro, la Falanĝistoj sub la ordonoj de [[Elie Hobeika]], eniris la du "refuĝejoj"n de Sabra kaj Ŝatila, dum la Israelanoj kompletejam ĉirkauiskaptis ilinla ĉefurbo [[Bejruto]]. Dum la postaj du tagoj, la Falanĝistoj masakris multajn ordinarajn homojnciviluloj en la refuĝejoj, dum ne estis multe da batalado, ĉar ili murdis, stumpis ĉefe civilulojn (infanojn, aĝulojn, virinojn), sekse perfortis virinojn. Laŭ kelkaj fontoj, la Israelanoj kelk-foje malpermesis al Palestinanoj eliri de la kampoj, kaj lumigis la kampojn per lumraketoj dum la nokto por helpi la Falanĝistojn.

En Israelo estis granda publika ŝoko pro la masakro, kaj la 25-an de septembro de 1982, 300.000 israelanoj manifestaciis en [[Tel-Aviv]], postulante respondojn pri kio okazis. La manifestaciantoj reprezentis 10% de la tuta Israela loĝantaro. Tuj poste, la israela registaro kreis komisionon por priserĉi ĉu la israela armeo respondecis pri la masakroj. La registara komisiono, nomata la [[Komisiono Kahan]], alvenis al la konkludo ke la estroj de la israela armeo ne rekte faris la masakrojn, sed tamen ili sciis ke masakro estis okazanta, kaj ne faris ion por ĉesigi ĝin. La Komisiono konsilis ke la eksa ĝeneralo Ariel Ŝaron estu devigata demisii de la posiciopozicio de ministro pri defendo, kaj efektive li estis devigata forlasi la postenon. Tamen, dudek jaroj poste li fariĝis la [[ĉef-ministro de Israelo]].