Placo de Memoro (Tjumeno): Malsamoj inter versioj

Dum la Dua mondmilito la faŝistoj proksimiĝis al [[Volgo]], ĉe kiu interalie situas [[Kalmukio]], parto de kiu estis okupita. Iuj [[kalmukoj]] desertis kaj transiris al la [[nazioj]], alijaaliaj kunlaboris kun la okupantoj. La aŭtoritatoj decidis preventi pliajn perfidojn kaj deporti ĉiujn kalmukojn al [[Siberio]] kiel perfidulojn kaj asistantojn de la faŝistoj. La deportado okazis ekde la {{dato|28|12|1943}}. Al la teritorio de la estonta Tjumena provinco estis deportitaj 20 mil kalmukoj. Ili loĝis ĉi tie ĝis rehabilitado en [[1957]], post kio revenis hejmen. Por la kalmukoj, nekutimaj al la siberia vetero kaj perdintaj ĉiujn siajn havaĵojn dum la urĝa deportado, tio estis ekstrema situacio, kiu ege suferigis la popolon kaj kaŭzis multajn mortojn.

En 2001 al Tjumeno venis la “Trajno de Memoro” kadre de la longa vojaĝo de Kalmukio al Siberio, iniciita de la tiama prezidanto de la respubliko [[Kirsan Ilumĵinov]]. Dum la veturado la eksaj ekzilitoj vizitadis lokojn, kie ili iam loĝis kaj instaladis memorŝtonojn, alportitajn el Kalmukio. En Tjumeno estis starigita la sama ŝtono kiel en [[Tomsko]] kun surskribo: “Al viktimoj de la Stalin-reprezalioj 1943-1957 de la kalmuka popolo”. Sube legeblas strofoj de la kalmuka poeto David Kugultinov: “Mi sciis, ke mia popolo en arbaroj de Siberio trovis amikojn kaj refortiĝis anime. Inter la plej bonaj rusoj, inter la plej senavaraj en la mondo, dividintaj kun ni sorton kaj panon” <ref>{{citaĵo el la reto